مدت‌های طولانی دست‌یابی به آهنگ انبساط جهان، که با ثابت هابل توصیف می‌شود، مشکل بوده است. دو راهبرد کنونی برای تعیین ثابت هابل در کشمکش هستند و به‌نظر می‌رسد که درست پس‌از هر بار اعلام داده‌های جدید، این تنش بدتر می‌شود. یک نظریه جدید نشان می‌دهد که با افزودن نوع دیگری از انرژی تاریک که مدت‌ها پیش از آنکه کهکشان‌ها پدید آیند، به جهان سرعت داده بود می‌توان مشکل را حل کرد.
ثابت هابل را می‌توان با اندازه‌گیری سرعت دورشدن هر جرم از ما (معمولا ابرنواخترها) و تقسیم آن بر فاصله آن جرم تعیین کرد. روش دیگر برای تخمین ثابت هابل شامل برون‌یابی داده‌های تابش زمینه کیهانی (
CMB
) در جهان اولیه است. درحالی‌که تخمین‌های این دو تکنیک مشابه است، این دو مقدار با شاخص قابل‌توجه ۴ سیگما با هم اختلاف دارند.
محققان برای برآورد
CMB
«مدل استاندارد کیهان‌شناسی‌ای فرض کرده‌اند که در آن چگالی انرژی تاریک در طول زمان ثابت است». مارک کامینوفسکی از دانشگاه جان هاپکینز، در مریلند، و همکارانش برای حل تنش (ثابت) هابل سهم دومی برای انرژی تاریکی که از میدان اسکالری می‌آید که اصطلاحا چگالی انرژی آن با زمان متغیر است، درنظر گرفتند. این گروه با تمرکز بر انواع پتانسیل‌های میدان اسکالر پارامترهایی را از این پتانسیل‌ها تعیین کردند که می‌توانست در جهان اولیه شتاب کاملا کافی ایجاد کند تا برآوردِ
CMB
ثابت هابل را با اندازه‌گیری‌های محلی تطبیق دهد. محققان پیش‌بینی کرده‌اند که شتاب این میدان اسکالر را می‌توان دقیق و قابل‌تشخیص در
CMB
مشخص کرد که ممکن است در پژوهش‌های آینده مشاهده شود.
منبع:
https://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.122.221301
