محققان حیطه مغز علیرغم نتایج امیدبخش در یافته های فعالیتهای عصبی، همچنان در کاربرد یافته های خود در درمان با دشواری هایی روبرو هستند.
دستاوردهای اخیر در فناوریهای عصب شناختی را نباید دست کم گرفت، افراد نابینا دوباره می توانند بخش هایی از دنیای اطراف خود را ببینند و زنانی که دهه ها فلج بودند حال از بازوی رباتی استفاده میکنند. محققانی که به چنین یافته های شگرفی دست یافته اند اکنون بحث می کنند که چگونه می توان به سرعت این فناوری ها را در درمان بیماری های و آسیب های عصبی به کار برد.
برای مثال کارکرد دستاورد ایمپلنت بیونیک چشم اینگونه است که تصویر گرفته شده توسط دوربین متصل به عینک، به ایمپلنت 60 پیکسلی کار گذاشته شده در شبکیه چشم منتقل می شود. این در حالیست که شرکت سازنده مدعی است در مدل بعدی این ابزار، تصاویر گرفته شده توسط دوربین مستقیماً به کرتکس بینایی متقل می شود.
اما با وجود این پیشرفت ها، بیشتر رخدادهای مغزی ناشناخته باقی مانده است. دولت امریکا در بهار سال جاری برای تدوین فناوریها جهت نقشه برداری از مدارهای عصبی وفعالیت های آنها در مغز، بودجه 100 میلیون دلاری در نظر گرفته است. اتحادیه اروپا نیز 1300 میلیون دلار را به پروژه شناخت مغز توسط شبیه سازی کامپیوتری تخصیص داده است.
یکی از پژوهشگران علوم اعصاب که به مطالعه کاربرد نور در کنترل فعالیت های عصبی می پردازد با اشاره به اینکه دستاورد این مطالعه میتواند درمانی برای نابینایی باشد، بیان می کند این یافته بسیار پیچیده است و ریسک آن برای بیماران بالاست.
این در حالیست که درمان های پزشکی به ندرت برای درک از دانش بدن انسان، توقف می کند و حتی زمانی هم که به تکامل نرسیده باشند نیز در درمان موفق می شوند.
پژوهشگری دیگر که در حیطه تعامل انسان-کامپیوتر کار میکند دست رباتیک را تولید کرده است. این وسیله در جابه جا کردن اشیا و غذا خوردن به فرد کمک می کند. وی معتقد است ما به رسش کمی در حیطه مطالعه مغز رسیده ایم اما از آنچه که می توانیم و آنچه که نمی توانیم انجام دهیم درک بهتری کسب کرده ایم.
تحریک عمیق مغزی منجر به درمان افسردگی می شود. این تحریک کننده در مغز بیش از 100 هزار فرد در دنیا کار گذاشته شده است. در بیشتر موارد، این درمان به طور سیار و همراه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز بوده است. اما محققان دریافته اند این ابزار می تواند برای بسیاری از بیماری های عصب شناختی دیگر نیز کاربرد داشته باشد.
تحریک کننده های عمیق مغزی مثالی از گزینه های درمانی جدید مغزی هستند و ممکن است برای استفاده افراد ابزار نایابی باشد. محققان با استفاده از این ابزار میتوانند از رخدادهای دورن مغزی درک بیشتری پیدا کرده و به رابطه بین اعصاب و نشانه های بیماریهای روانپزشکی پی ببرند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.technologyreview.com/news/519536/struggling-to-translate-neuroscience-gains-into-treatments/
Struggling to Translate Neuroscience Gains Into Treatments
Despite promising results in controlling neuronal activity, leaders in brain research still wrestle over turning their work into treatments
·
By
Susan Young
on September 26, 2013
Recent achievements in neurotechnology are nothing short of stunning—blind people can see parts of their world again, and a woman who has been paralyzed for a decade can feed herself using a robotic arm. Leaders in the field presented these and other advances at the Aspen Brain Forum last week, while at the same time debating how quickly these technologies will lead to treatments for neurological disease and injury.
At the Aspen meeting, which was cosponsored by the New York Academy of Sciences, Robert Greenberg, CEO of Second Sight, described how his medical-device company developed a prosthetic-sight system (see “
Bionic Eye Implant Approved for U.S. Patients
”). In its current form, the system transmits image data from a camera to a 60-pixel implant in the retina. However, the company is talking about a future version of the system that bypasses the eye altogether and instead sends the image information directly into the visual cortex.
But despite such progress, Greenberg and many other presenters made clear that much of how the brain works—and what happens when things go wrong—remains a mystery. The U.S. government announced this spring a $100 million initiative to develop new technology to map neuron- and circuit-level activity in the brain (see “
Why Obama’s Brain-Mapping Project Matters”)
, and the European Union is funding a $1.3 billion project to understand the brain through computer simulations.
“It’s so difficult to get anything to work in the human brain at all,” says
Ed Boyden
, an MIT neuroscientist who discussed his work using light to control neural activity, which could be developed into a treatment for blindness. “It’s enormously complex, and the risk for patients is high,” he says.
But medical treatments rarely wait on a complete understanding of how the body works. And there are successes even when there aren’t complete answers.
Andy Schwartz
, a neuroscientist at the University of Pittsburgh, discussed his group’s research on brain-computer interfaces, which have been used by quadriplegic patients to drive a robotic arm to move objects and even feed themselves (see “
Patient Shows New Dexterity with Mind-Controlled Robot Arm
”).
“We are starting to see a little bit of maturation and get a better understanding of what we can and can’t do,” says Schwartz. As his work has moved from monkeys to humans, his team has uncovered details of the neural code, but there is still plenty to learn.
Helen Mayberg
of Emory University presented some of her still-experimental work treating otherwise intractable cases of depression with deep-brain stimulators. Such stimulators have been implanted in more than 100,000 people around the world. In most of these cases, the technology is used to treat mobility problems in Parkinson’s patients, but researchers have also found that they can treat a variety of neurological and psychiatric diseases (see “
Brain Implants Can Rest Misfiring Circuits
”).
But deep-brain stimulators are a rare example of new options for brain treatment, and Mayberg expressed frustration in the dearth of tools for human use. “We want what the animal people have to understand the choreography of the whole system,” she said, “to look at all the cross-talk between neurons and [eliminate] symptoms of psychiatric disease.”
| 
