متن پیام:
بسمه تعالی
دانشجویان عزیز دانشگاه صنعتی شریف
با سلام و آرزوی سلامتی،
نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ را در نیمه های بهمن ماه سال گذشته در حالی آغاز کردیم، که همچنان دل‌خسته از اتفاقات تلخ آن سال بودیم. با این وجود، به تبعیت از سنت نیک به جا مانده از گذشتگان، که هر آغازی را به فال نیک می‌گرفتند، شروع نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ برایمان حکم آغاز فصلی نو در مسیر زندگی را داشت. ولی گویا تقدیر این بار بازی دیگری را در سر می پروراند. بازی‌ای که بازیگر نقش اولش مهمان ناخوانده‌ای بود، که گرچه بی‌صدا و آرام آمد، اما آمدن و ماندن هر روزه‌اش به دغدغه‌های روزمره‌مان افزود. دانشگاه نیز مانند هرجای دیگر، از تبعات ورود و اتراق این مهمان ناخوشایند در امان نماند. از همان روز اول، که نیاز به اتخاذ تصمیماتی ویژه جهت مواجهه با این مهمان ناخوانده مشخص گردید، با خود و خدای خود عهد کردیم که سلامتی عزیزان‌مان را در اولویت اخذ هر تصمیم حرفه‌ای قرار داده و آن را فدای هیچ دستاوردی نکنیم. بر مبنای این عهد، در اولین فرصت، تصمیمی مبنی بر ارائه آموزش‌های دانشگاهی به صورت غیرحضوری اخذ گردید. به سنت نانوشته کسب تمام تجربه‌های نو، همگی با هم سختی‌های خاص کسب این تجربه جدید را به جان خریدیم. دانشجویان عزیزی که تا دیروز حضور گرم‌شان رونق‌بخش کلاس‌های درس دانشگاه بود، حال مجبور بودند در شرایط سخت و طاقت‌فرسای قرنطینه خانگی، از پشت صفحات بی‌جان ابزارهای الکترونیکی کلاس‌های درس را دنبال کنند. اساتید گرامی که روزی هم‌نفس با دانشجویان داشتن روحیه پرسش‌گری را در کلاس‌های درس به ایشان می‌آموختند، حال ناچار بودند با تلاشی مضاعف شوق به آموختن مطالب نو را همچنان از ورای فاصله‌های ناگزیر، زنده نگه دارند؛ امری که بی‌شک جز با فداکاری و از خود گذشتگی ایشان ممکن نبوده است. دانشگاهی که زمانی در ساعات شلوغ روز جای سوزن انداختن در آن نبود، حال خالی از همهمه شورانگیز نسل جوان بود. در قاب ایام خالی از دانشجوی دانشگاه، هر روز با دلهره آمار مبتلایان را رصد می‌کردیم. گاه با کاهش آمار، شادمانه امیدوار به جایگزینی تصویری سرشار از شور دانشجویی در این قاب در آینده‌ای بسیار نزدیک می‌شدیم و گاه مثل این روزها، رشد آمار نگرانمان می‌کرد. در پس گذر این روزهای امید و نگرانی، به هفته‌های پایانی ترم تحصیلی رسیدیم. با پایبندی کامل به عهدی که روز اول بسته بودیم، برای برگزاری امتحانات پایانی تنها گزینه‌ای که سلامت کامل عزیزان‌مان را تضمین می‌نمود، تصمیم به برگزاری امتحانات به صورت غیرحضوری بود. همراهی خانواده دانشگاهی با این تصمیم نشان داد که همدلی این جمع، دلگرمیِ بزرگی برای گذر از روزهای سخت است. همچنین با علم به وضعیت ویژه این نیمسال تحصیلی و مشکلاتی که احتمالاً برخی از دانشجویان گرامی با آن‌ها مواجه بوده‌اند، تسهیلات ویژه‌ای (مشتمل بر اتخاذ شرایط سهل‌گیرانه برای حذف ترم تحصیلی، امکان حذف دو درس شامل دروس عملی تا روزهای پایانی نیمسال تحصیلی و امکان تغییر نمره دو درس به «قبولی» یا «حذف» بعد از ثبت قطعی نمرات) برای همراهی بیشتر با این عزیزان در گذر از روزهای دشوار این نیمسال تحصیلی در نظر گرفته شد. در تمام تصمیمات اخذ شده در آموزش دانشگاه در این نیمسال، علاوه بر پایبندی کامل به عهدی که در بالا بدان اشاره شد، توجه به دغدغه‌های دانشجویان عزیز و خانواده‌های محترم‌شان، در نظر گرفتن مصالح دانشگاه، نگاه به آینده و تکیه بر خرد جمعی مدنظر بوده‌اند. البته طبیعی است که در دانشگاهی با نزدیک به ده هزار دانشجوی شاغل به تحصیل و پانصد عضو هیات علمی، دیدگاه‌های متفاوتی بین ایشان در برخی از امور وجود داشته باشد. با این وجود، احترام به تصمیمات جمعی و تمکین به آن‌ها همواره یکی از سنت‌های ماندگار در دانشگاه ما بوده و هست.
اکنون که به انتهای بخش آموزشی نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ رسیده‌ایم، بر خود وظیفه می‌دانم از تلاش‌های بی‌دریغ همگان برای پیشبرد آموزش در دانشگاه در این نیمسال، که مسلماً شامل همراهی و ممارست شما دانشجویان عزیز برای یادگیری هرچه بهتر آموزش‌های ارائه شده، همراهی خانواده‌های گرامی‌تان در فراهم آوردن ملزومات و محیطی مناسب برای کسب دانش از راه دور، اهتمام اساتید گرامی برای ارائه غیرحضوری محتوای درسی با کیفیت بالا علیرغم دشواری‌های موجود و توجه ایشان به شرایط خاص این نیمسال تحصیلی از روزهای ابتدایی تا پایان آن، می‌شود، تشکر ویژه داشته باشم. در آستانه شروع امتحانات پایانی نیمسال جاری، برای تمامی دانشجویان عزیز با استعانت از خداوند متعال موفقیت در این امتحانات را خواستارم. امیدواریم با تمهیدات صورت گرفته، در ایام باقیمانده تا پایان این نیمسال تحصیلی برگزاری غیرحضوری امتحانات با کمترین دشواری در اجرا و شرکت در آن‌ها برای اساتید گرامی و دانشجویان عزیز به پایان برسد.
به تبعیت از سنت تدوین مکتوبات اداری، مانند تمام نامه‌های کاری که این روزها به اقتضای سمت دانشگاهی‌ام می‌نویسم، بایستی این نامه را نیز با عنوان رسمی این سمت (معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه صنعتی شریف) امضا کنم. با این وجود، فارغ از کلیشه‌های مرسوم، این نامه را نه فقط از طرف یک مسئول رسمی دانشگاهی، بلکه از طرف پدری بخوانید که این روزها دغدغه اول و آخرش، حفظ سلامتی و روحیه فرزندانی است که آینده بی‌شک متعلق به ایشان است. خارج از این کلیشه‌های رایج، در تمام متن این نامه به جای کلمات «دانشجویان» و «دانشگاه»، به ترتیب عبارت‌های «فرزندان» و «خانه ایشان» می‌تواند خوانده شود. اجازه دهید نامه را با بازبیان جمله معروفی، که می‌تواند تصویرگر گذر این روزها باشد، به پایان برسانم: «در نبرد بین روزهای سخت و انسان‌های سخت‌کوش، همواره انسان‌های سخت‌کوش باقی مانده‌اند».
با آرزوی مجدد سلامتی، موفقیت و بهروزی برای همگان
داود رشتچیان
معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی
