ü
تهیه و توزیع امکانات لازم جهت پیشگیری و کنترل بیماری
ü
فراهم نمودن زیر ساختهای لازم جهت اجرای برنامه پیشگیری و کنترل
ü
دسترسی تسهیل شده به انجام روشهای تشخیصی- آزمایشگاهی
ü
تریاژ مناسب بیماران و فراهم نمودن مکان مناسب جهت بستری بیماران
ü
پیش بینی و حضور نیروی متخصص کادر درمانی متناسب با تعداد بیماران و آموزش آنها
ü
ایجاد شرایط مناسب جهت فراهم نمودن امکان فاصله حداقل ۱ متری میان بیماران و کادر درمان و مابین بیماران و بیماران
ü
فراهم نمودن اتاقهای ایزوله با تهویه مناسب جهت بیماران مشکوک یا تایید شده
ایجاد تعادل در استفاده از وسایل محافظت شخصی و کاهش منطقی آن
ç
امکان ایجاد ویزیت بیماران توسط پزشک بصورت
غیر حضوری
(مانند تله مدیسن، شبکههای اجتماعی و مانند آنها)
ç
تهیه
حفاظ شیشهای
یا پلیاتیلن قابل حمل، به منظور ایجاد یک سد فیزیکی میان بیمار و کادر درمانی (بالاخص در محل تریاژ)
ç
ممانعت از ترددهای غیرضروری توسط کارکنان و پرسنل کادر درمانی به اتاق بیماران در صورتی که نیاز واقعی به حضور آنها نباشد.
ç
برنامهریزی زمانی حضور کادر درمان (با حداقل نفرات ممکن جهت خدمترسانی) بر بالین بیمار به منظور کاهش تعداد دفعات مراجعه و کاهش زمان مواجهه با بیمار و فضای آلوده (مثلا در یک زمان مشخص دارو، غذا، معاینات بالینی و حیاتی توسط یک نفر انجام شود).
اطمینان از استفاده بجا و منطقی از وسایل محافظت شخصی:
ç
نوع استفاده از وسایل حفاظت شخصی باید بر اساس فعالیت هر شخص مشخص شود
(جدول پیوست).
ç
استفاده از ماسکهای تنفسی
N۹۵
یا
FFP- ۲
فقط
زمانی انجام شود که کادر درمانی قرار است به مدت طولانی و مداوم در تماس با بیمارن مشکوک یا قطعی باشد. این استفاده باید به نحوی باشد که در طی زمان استفاده از صورت برداشته نشود و زمان استفاده از آن بیش از ۴ ساعت نباشد.
ç
استفاده از ماسکهای تنفسی در افرادی از جامعه ضرورت دارد که در تماس با بیماران و یا افراد دارای علائم تنفسی هستند.
ç
در افراد بدون علامت پوشیدن ماسک از هر نوعی توصیه نمیشود؛ توجه به این نکته بسیار ضروری است، زیرا استفاده از ماسک میتواند منجر به عدم رعایت سایر موارد بهداشت فردی در افراد بدون علامت به دلیل استفاده از ماسک از یک سو و همچنین نداشتن دلیل علمی برای استفاده از ماسک در پیشگیری از ابتلا به بیماری در افراد جامعه، شود.
| 
