به گزارش روابط عمومی؛ میلاد جانی دانش آموخته مقطع دکتری از دانشکده مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف با راهنمایی دکتر محمدرضا عارف عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی برق دانشگاه توانست با ارائه طرح "افزایش نرخ قابل حصول کانال‌های تداخلی به کمک روش همسونهی تداخل بدون دسترسی به ضرایب کانال‌های مخابراتی" جایزه بهترین اختراعات سازمان جهانی مالکیت فکری WIPO را دریافت کند.
این جایزه هر ساله از طرف سازمان بین المللی WIPO به تعداد محدودی از برگزیدگان جشنواره خوارزمی با بررسی این سازمان از کشور ایتالیا اهدا میشود.
گفتنی است؛ پیش از این میلاد جانی با ارائه این طرح موفق به کسب رتبه دوم بخش نوآوری در بیست و یکمین جشنواره جوان خوارزمی شد.
میلاد جانی در خصوص این طرح گفت: مهمترین نوع اختلال توسط کاربرانی با فرکانس کاری مشابه ایجاد میشود که نقش تعیین کننده در محدودیت نرخ ارسال اطلاعات ایجاد می‌کند. به این ترتیب در روش‌های رایج برای کاهش اثر اختلال کل پهنای باند تخصیصی بین کاربران شبکه به طور مساوی تقسیم می شود.
در سال ۲۰۰۸ روشی نظری ارائه شد که به کمک این روش انقلابی در حوزه ارسال اطلاعات به وجود آمد و چندین بار در مجامع جهانی مختلف از ارائه دهندگان این روش تجلیل شد. این روش که موسوم به همسونهی تداخل یا Interference Alignment است به این شیوه عمل می‌کند که فضای دریافت گیرنده را به دو زیر فضای جدا (مستقل خطی) تقسیم می کند، این دو زیر فضا دارای تعداد ابعاد برابر هم بوده و یکی از آنها نقش جای‌گذاری سیگنال مطلوب و دیگری نقش سطل آشغالی برای جای‌دهی سیگنال نامطلوب دارد. به عنوان مثال در پهنای باند ۱۰۰ مگاهرتز اگر یک شبکه ۱۰ کاربری را در نظر بگیرید به کمک این روش هرکدام به ۵۰ مگاهرتز پهنای باند دسترسی دارند. در روش های قبل هرکاربر به ۱۰ مگاهرتز پهنای باند دسترسی داشت. به این ترتیب در شبکه ۱۰ کاربره به کمک این روش می توان در مجموع به نرخ ۵ برابری و اگر یک شبکه ۱۰۰ کاربری را در نظر بگیرید افزایش ۵۰ برابری در مجموع نرخ کاربران به وجود خواهد آمد.
علی‌رغم مزایای ذکر شده، متاسفانه در تحقق این روش گلوگاههای مهمی وجود دارد که تا بحال هیچ روش عملیاتی برای تحقق آن ارائه نشده است. طول پیش کد کننده های بسیار زیاد، فرض سرعت تغییرات زیاد ضرایب کانال ها و دسترسی به اطلاعات ضرایب کانال ها در فرستنده ها که معمولا بیشتر از خود نرخ ارسال اطلاعات است منجر شده که نتوان این روش را به کارگرفت.
در طرح ارائه شده هریک از گیرنده‌ها مجهز به یک آنتن جدید خواهند شد که می‌توانند به نحوی ضرایب دریافت سیگنال را به کمک یک ساختار جدید کنترل کنند. در اینجا بسیاری از محدودیت های فوق برطرف شده و میتوان روش همسونهی تداخل را به صورت عملیاتی بدون دسترسی به ضرایب کانال ها و با طول پیش کدکننده ۲ تحقق داد و برای اولین بار یک سیستم عملیاتی بر پایه روش فوق ارائه شده است. به دلیل استفاده از ساختار آنتن های به کارگرفته شده تغییرات ضرایب کانال ها با استفاده از یک روش کدینگ جبران میشود که نسبت به روش های قبلی دارای کارایی بیشتری است.
