بارندگی های اخیر در استان های شمالی کشورمان تبدیل به سیلاب های عظیمی شده که محورهای مواصلاتی بسیاری از روستاها و خانه و کاشانه تعداد کثیری از هموطنان را در خود فرو برده است. ابعاد فاجعه به قدری بزرگ است که به نظر می رسد جمعیت هلال احمر ایران به تنهایی توان پاسخ گویی به آن را ندارد. آنها همواره میزبانانی نیکو برای مسافران نوروزی بودند، اینک و در همان ایام بیش از همیشه نیازمند همدلی و یاری هموطنان شان هستند. اکنون نوبت ماست که گرد خستگی این حادثه تلخ را از جسم و جانشان بزداییم و یادآوری کنیم که آنها تنها نیستند، که مانند منجیل و ردوبار در کنارشان خواهیم ایستاد، که مهربانی هنوز فراموش نشده است.
فارغ از گویش، بوم و آیین، تمامی ما قرن ها است که ایرانی هستیم، موهبتی که همواره به آن بالیده ایم. نگذاریم مردمان آن دیار بهار را در موطن خویش چنین غریبانه آغاز نمایند. به یاری شان بشتابیم. فردا دیر است.