عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در جمع نخبگان دانشگاه با رهبر معظم انقلاب دیدار کرد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه ،در دیدار جمعی از نخبگان علمی کشورمان با رهبر انقلاب اسلامی دکتر سید امین جهانبخش عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ومرکز آموزشی ودرمانی شهدای هفتم تیر و نفر برگزیده بورد تخصصی مغزواعصاب وزارت بهداشت ودانشجویی PostDoc با حضور در جایگاه سخنران به ایراد نقطه نظرات خود پرداخت.
وی از برخی تصویر سازی های غلط درباره پزشکان در سانه ها انتقاد کرده و برای بهبود وضعیت بهداشت ودرمان در کشور پیشنهاد تمرکز زدایی را مطرح نمود.
ودرادامه نیز گریزی به مشکلات کلان کشور در حوزه علم و فناوری زده و عنوان کردکه نبرد علمی ما ، نبرد نامتقارن است و از شاخص های مقاله محوری در دانشگاه ها انتقاد نمود.
متن کامل سخنرانی دکترجهانبخشی به شرح ذیل می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام می کنم خدمت مقام معظم رهبری، مسوولین محترم و همکاران گرامی
امین جهان بخشی هستم. جراح مغز و اعصاب و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران .
مفتخرم که ۱۸ سال بعد از روزی که به عنوان دانشجو در جمع نخبگان در خدمت مقام معظم رهبری بودم، این بار در کسوت هیات علمی و مسئول پرورش دانشجویان این فرصت در اختیار من قرار داده شد که به ذکر دغدغه های هر دو قشر بپردازم.
در این مقال قصد دارم چند نکته در مورد مسائل کلی سلامت جامعه، مسائل نخبگان پزشکی و مسئله پژوهش در امور پزشکی عرض کنم.
.
قبل از همه باید گفت، اگر وزن صحبت های من به سمت ذکر کاستی ها سنگین تراست، دلیل بر غفلت از کارهای عظیم انجام شده در حوزه های مذکور نیست. پیشرفت های حوزه سلامت و رشد علمی علوم پزشکی در همین چند سالی که بنده از دوران دانشجویی تا کنون شاهد آن بوده ام ، بسیار چشمگیر است ولی عطش ما را برای دیدن کشورمان در بالاترین قله ها سیراب نمی کند.
بازار تخریب چهره پزشکان و سایر پرسنل درمانی چند سالی است که داغ شده است. قصور، اشتباه و کم کاری حتما وجود دارد و باید به شدت با آن برخورد شود. اما بزرگ کردن موارد خاص، مطرح کردن درآمد بالای بخش بسیار کوچکی از پزشکان که در اصناف دیگر هم ممکن است دیده شود، و تعمیم آن به همه، نه تنها باعث دلسردی و بی انگیزه شدن قشر پزشکی می شود، بلکه در نهایت با وارد کردن ضربه به رابطه پزشک و بیمار، قطعا به زیان بیماران خواهد انجامید.
بسیاری از پزشکان به خصوص در بخش های دولتی که بخش اعظم خدمات سلامت جامعه را به دوش می کشند، با درآمد هایی بسیار پایین تر از تصور رسانه ها و با طلب های مالی یک ساله فقط به انگیزه ایجاد رضایت بیماران به کار مشغول اند و حمله به این حس رضایت، امنیت و امید مردم در نهایت همه آحاد جامعه را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
البته باید گفت که کانال های ارتباطی وزارت بهداشت با مردم متناسب با رشد رسانه ها نیست و بنابر این نمی تواند در مقابل شایعات و جوسازی های فضای مجازی مقابله کند. خدمات عظیمی که به دنبال طرح تحول سلامت به مردم ارائه شد، به خوبی در رسانه ها معرفی نشده است. برداشته شدن بار هزینه های سنگین درمانی از دوش قشر محروم، با جو سازی و تبلیغات به طرز ناصحیح منعکس می شود. کاستی هایی که وجود آنها در چنین طرح بزرگی طبیعی است، چنان پررنگ نشان داده می شود که حجم عظیم خدمات، پشت آن گم می شود.
یکی دیگر از دغدغه های ما، پرداخت ناکافی به تمرکز زدایی از امکانات بهداشتی و درمانی است. علیرغم توسعه خوب و ساخت مراکز درمانی در حاشیه شهرهای بزرگ و در شهر های کوچکتر، تجهیز این مراکز با سرعتی بسیار کمتر از بیمارستان های اصلی کلانشهر ها است. رعایت عدالت در توسعه باعث خدمات رسانی بهتر به مردم و کاهش هزینه های بهداشتی و درمانی می شود. البته در کنار آن کار فرهنگی برای تبیین این واقعیت که بیشتر خدمات، در مراکز بزرگ و کوچک تفاوت کیفی ندارد، لازم می نماید.
در مورد مسائل مربوط به نخبگان حوزه پزشکی باید گفت بنیاد ملی نخبگان و سایر نهاد های مسئول، با وجود ارائه خدمات قابل توجه، برنامه های عملی کافی برای به کار گرفتن فارغ التحصیلان و نقش دادن به آنها در جهت خدمت به کشور ندارند.
آنچه نخبگان بیش از هر چیز نیاز دارند این است که توان آنها در مسیر درست مدیریت شود، محدودیت های موجود با آنها در میان گذاشته شود و مسئولیت بر دوش آنها نهاده شود. به عبارت دیگر باید نخبگان را از جایگاه مطالبه گری برداشته و در تصمیم گیری ها و در مشکلات موجود شریک کرد.
یکی از مواردی که می تواند به رشد کشور کمک کند پرهیز از انتصابات جهشی، رشد پله پله و گردش مدیران و جایگزین کردن تدریجی افراد جوان در پله های مسئولیت می باشد. با اینکه پیشکسوتان دانشمند و جوانان مستعد بسیار هستند، تغییر و تحول نسل ها به خوبی صورت نمی گیرد. وزارت بهداشت در این زمینه گامهای خوبی برداشته و می تواند الگویی برای سایر ارگان ها باشد.
در مورد پژوهش باید عرض کنم کاملا واضح است که ما با محدودیت منابع مواجه هستیم و بودجه پژوهشی دانشگاه های ما قابل قیاس با کشور های پیشرو نیست. پس نبرد علمی ما باید نبردی نا متقارن باشد. به جای اختصاص بودجه محدود به موضوعات نامحدود باید اهداف را مشخص و دسته بندی کرد. سپس کانال های پژوهشی با اولویت بالا مشخص و اکثر امکانات پژوهشی به این کانال ها اختصاص یابد. به جرات می توان گفت که بیشتر امکانات پژوهشی کشور در حال حاضر به اموری اختصاص می یابد که تا مدت ها سودی به حال کشور نخواهد داشت و در بهترین حالت منجر به تولید یک عدد می شود که همان تعداد مقاله است. به جای آنکه تمام توان اعضای هیات علمی صرف به دست آوردن نمایه هایی کنیم که بر مبنای رده بندی مجلات خارجی است، می توان ضرایب و اندکس هایی مطابق با نیاز های کشور تعریف و ارتقای هیات علمی را منوط به آن کرد.
با تقویت سیستم ثبت کشوری کارهای پژوهشی، می توان از دوباره کاری پرهیز کرده و زنجیره های پژوهشی در نقاط مختلف کشور را به هم متصل کنیم و به این شکل از امکانات موجود بیشتر استفاده کنیم.
پژوهش لزوما باید در مسیر بهتر شدن زندگی مردم باشد. تولید مقاله محصول جانبی این فرایند است و نه هدف نهایی آن. تمرکز بر تعداد مقالات و نمایه های مربوط به آن در برخی موارد باعث انحراف از هدف اصلی می شود. البته این موضوع یک مشکل جهانی است و اخیرا در دیداری که به همت وزارت بهداشت بین جمعی از نخبگان با تعدادی از برندگان جایزه نوبل ترتیب داده شد ، ایشان نیز بر همین نکته تاکید داشتند.
در شرایط اقتصادی کنونی امکان تبادلات علمی چه به صورت حضور فیزیکی در مجامع بین المللی و چه حتی ارتباطات مجازی محدود شده و در آینده می تواند به ایزوله شدن جامعه علمی کشور بیانجامد. با مدیریت درست منابع مالی و استفاده از تمام توان وزارت بهداشت ، باید برای برقراری ارتباطات علمی استفاده کرد. البته دقت کنیم که ارتباطات علمی باید از موضع قدرت و اعتماد به نفس باشد و نه موضعی منفعل و غیر فعال. بنده که سابقه کار در یکی بهترین بیمارستان های دنیا را دارم تفاوت در خودباوری در کشور را خیلی بارز تر از تفاوت امکانات دیدم. در اینجا باید تذکر داد هزینه هایی که صرف دعوت و پذیرایی از مهمانان خارجی یا ایرانیان مقیم خارج کشور می شود باید متناسب با نقش آنها در انتقال علم و فناوری و کمک به کشور باشد.
در پایان از فرصتی که در اختیار من داده شد تشکر می کنم.
