به گزارش دیده بان علم ایران، دکتر مطهره محسن پور، متخصص بیوتکنولوژی و عضو هیات علمی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی که در کارگاه «زیست فناوری نوین در حوزه محیط زیست، ایمنی زیستی و قوانین ملی و بین المللی» سخن می گفت در بیان ضرورت استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک در جهت تامین امنیت غذایی گفت: در سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر خواهد رسید که برای تامین امنیت غذایی این جمعیت باید ۵۰ درصد بیش از امروز غذا تولید کنیم.
وی خاطرنشان کرد: امنیت غذایی به این معنی است که تمام آحاد جامعه در همه زمانها و مکانها به غذای کافی و سالم دسترسی داشته باشند.
عضو هیات علمی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، تغییرات اقلیمی و گرم شدن کره زمین را چالش دیگری برای تامین امنیت غذایی دانست و خاطر نشان کرد: تغیرات اقلیمی تاکنون بیش از ۲۵ درصد محصولات کشاورزی را از بین برده و براساس گزارش ناسا، غرب آسیا (خاورمیانه) از جمله مهم ترین مناطق جهان است که تا نیم قرن دیگر متاثر از پدیده تغییر اقلیم و افزایش دما خواهد شد.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی، محسن پور با بیان اینکه ۸۴ درصد مساحت کشور ما در منطقه خشک و بیابانی قرار دارد، افزود: در چنین شرایطی به کارگیری تنوع ژنتیکی موجود در طبیعت کلید توسعه پایدار در کشاورزی است.
این متخصص بیوتکنولوژی با اشاره به گیاهانی که در مناطق بسیار خشک قادر به رشد هستند گفت: این گیاهان دارای ژن های مقاوم به خشکی هستند که با استفاده از مهندسی ژنتیک می توان این ژن ها را به گیاهان زراعی فاقد این صفت منتقل کرد و ارقام زراعی تراریخته تولید کرد که در شرایط خشکی هم قادر به رشد هستند.
سطح زیر کشت ذرت تراریخته در آمریکا طی سه سال، ۱۵ برابر شد
دکتر محسن پور در ادامه به تولید ذرت تراریخته مقاوم به حشکی در ایالات متحده اشاره کرد وگفت: سطح زیر کشت این ذرت تراریخته که اولین بار در سال ۲۰۱۳ در ایالت متحده آمریکا کشت شد، در طول تنها سه سال ۱۵ برابر شد و از پنجاه هزار هکتار در ۲۰۱۳ به ۸۱۰ هزار هکتار در سال ۲۰۱۵ رسید.
استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک برای تولید برنج های تراریخته که بدون نیاز به شرایط غرقابی رشد می کنند
عضو هیات علمی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی به گونه هایی از برنج اشاره کرد که قادر هستند در شرایط بسیار خشک رشد کنند.
وی توضیح داد که این ارقام وحشی برنج بخاطر داشتن سیستم ریشهای قوی می توانند در شرایط خشکی و بدون نیاز به آب رشد کنند اما محصولات آنها بی کیفیت و غیر قابل خوردن است. وی افزود با استفاده از مهندسی ژنتیک می توان ژن های مقاوم به خشکی از را از این رقم های وحشی به گیاه زراعی برنج -که محصول آن به مصرف انسان می رسد منتقل کرد و بدین ترتیب گونه های برنج تراریخته ای را تولید کرد که بدون شرایط غرقابی نیز رشد می کنند.
مهندسی ژنتیک در طبیعت اتفاق می
افتد
محسن پور در پایان به یک نوع سیب زمینی شیرین اشاره کرد و افزود: نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان می دهد که این سیب زمینی ژن های یک نوع باکتری خاکزی به نام آگرو باکتریوم را با خود حمل می کند. وی ادامه داد: ما باید از طبیعت الهام بگیریم و و با به کارگیری فناوری نوین مهندسی ژنتیک از ظرفیت های ژنتیکی موجود در طبیعت برای تولید غذای کافی و سالم با خواص تغذیه ای بالاتر بهره ببریم.
انتهای پیام
