از کوچه های ذی القعده عطر حضورت می وزد، طنین ترانه میلادت به گوش می رسد، این ترنم شادی فرشتگان است، چقدر دوست داشتنی است روزهای آمدنت! کاش میتوانستم هر سال، روز میلاد تو را در هوای حرمت نفس بکشم و سلامم را آغشته به عطر خلوص کنم و بگویم:"السلام علیک یا علی بن موسی ال
رضا
"
بارگاه عارفانه تو بهشت روی زمین است، در حریم حرمت دریای زندگی متلاطم است، دریایی که هیچ گاه ساحل نشینانش رنگ غروب را نخواهند دید. در شبستان بارگاه روحانی‌ات نسیم مهر می‌وزد. فواره حوض‌ها که به سمت آبی آرام بلند اوج گرفته‌اند، گوش دل را می نوازند.عاشقانت دخیل نیاز خویش را به ضریح تو بسته و در کنار رود جاری شفاعتت نشسته‌اند، آری! آنان میهمان زیباترین لحظه‌های حیاتند و گویی در حرم آسمانی تو ایستاده از خاک رهیده و به مهتاب رسیده‌اند و رو به روی باغ سبز ملکوتی ات تو را می‌خوانند: "السلام علیک یا علی بن موسی ال
رضا
المرتضی"
آری، سلام ما بی جواب نخواهد ماند بر در خانه ای که کرم، خصلت کریمانه خاندانش بوده است.
حضرت علی بن موسی ال
رضا
(ع) در یازدهم ذى القعده سال ۱۴۸ هجرى قمرى، یک سال پس از شهادت
امام
جعفرصادق(ع) در شهر مدینه منوّره دیده به جهان گشود. نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "
رضا
" به معنای "خشنودی" است. پدر آن حضرت
امام
موسى کاظم(ع)، مادر ایشان معروف به خیزران، امّ البنین و نجمه بوده است. از قول مادر آن بزرگوار نقل شده است که: "هنگامی که به حضرتش باردار شدم به هیچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمی‌کردم و وقتی به خواب می‌رفتم، صدای تسبیح و تمجید حق تعالی و ذکر " لااله‌الاالله " را از شکم خود می‌شنیدم اما چون بیدار می‌شدم دیگر صدایی به گوش نمی رسید.
امام
رضا
(ع) در سن ۳۵ سالگی عهده‌دار مقام
امام
ت و رهبری شیعیان گردید، مدت
امام
ت آن
امام
در حدود بیست سال بود که می‌توان آن را به سه بخش جداگانه تقسیم کرد: ده سال اول
امام
ت آن حضرت، که همزمان بود با زمامداری هارون، پنج سال بعد از آن که مقارن با خلافت امین بود، پنج سال آخر
امام
ت آن بزرگوار که مصادف با خلافت مامون و تسلط او بر قلمرو اسلامی آن روز بود.
احادیثی گوهربار از حضرت
امام
رضا
(ع
):
- هرکس از راه دور به زیارت من بیاید، روز قیامت در سه جایگاه نزد او می آیم تا او را از هراس آنها نجات دهم:
۱ آنگاه که نامه های اعمال از راست و چپ به پرواز درآیند۲ به هنگام عبور از پل صراط ۳ به هنگام سنجیدن کردارهای نیک و بد.
- هرکس اندوه و مشکلى را از مومنى برطرف نماید خداوند در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد.
- هرگز بر کسی خشم نگیر، از کسی چیزی مخواه و هرچه برای خودت می خواهی برای دیگران نیز بخواه.
اگر زمین لحظه اى خالى از حجّت خداوند باشد، اهل خود را در خود فرو مى برد. (علل الشّرایع، ص۱۹۸ )
- بیماری برای مومن، رحمت و موجب پاک شدن است و برای کافر، عذاب و لعنت است،و بیماری از مومن زائل نمی شود تا این که گناهی بر گردن او نماند.
- اولین عملی که از انسان محاسبه و بررسی می شود نماز است، چنانچه صحیح و مقبول واقع شود بقیه ی اعمال و عبادات قبول میگردد وگرنه مردود خواهند شد.
- مومن کسی است که چون نیکی کند مسرور می شود و چون بدی کند، استغفار می کند.
- دوستی با مردم نیمی از عقل است.
- رحمت خدا بر کسى باد که امر ما را زنده نماید، سۆال شد: چگونه؟ حضرت پاسخ داد: علوم ما را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد(بحارالانوار، ۲/۳۰)
- بر شما باد به کارگیرى سلاح پیامبران. به حضرت گفته شد: سلاح پیغمبران چیست؟ در جواب فرمود: دعا. (بصائرالدّرجات، ۶/۳۰۸)
منابع: تبیان
(منتهی الاامال)
(عیون اخبار ا
رضا
(ع) ج ۲/ ص ۲۲۵)
(اصول کافى، ج ۳، ص ۲۶۸)
(تحف العقول ص ۴۶۷)
گردآوری و تنظیم: بهلولی
