۱_شرایط اخیر را به زبان ساده و کودکانه برای کودک توضیح دهید و برای وی توضیح دهید برای کاهش خطر بیماری چه اقداماتی را جهت محافظت باید انجام بدهیم.
۲- کودک را تشویق کنید تا سوالاتش را در مورد این بیماری و اقدامات بپرسد و این سوالات را با زبان ساده و مخصوصا با چهره ای آرام پاسخ دهید از پاسخهای کلی و غیرواقعی اجتناب کنید با کودک صادق باشید و اگر پاسخی را نمیدانید بگویید نمیدانم ولی برایت میپرسم در تمام این پاسخها از بزرگنمایی، اطلاعات اغراق آمیز یا بیان با چهره ای که سرشار از اضطراب و ترس باشد پرهیز کنید
۳- کودک را در معرض اخبار اضافه و شایعه قرار ندهید حتی از بحثهای غیر ضروری با دیگر افراد خانواده دررابطه با این موضوع در جلوی کودک پرهیز کنید.
۴-به کودک امکان بروز ناراحتی را داده و ناراحتی کودک را کم اهمیت جلوه ندهید.
۵-در مورد پیشگیری و راههای انتقال به کودک آموزش دهید برای آموزش از بازی، خواندن داستان و نقاشی استفاده کنید.
۶_بعد از آموزش، یک بار خودمان مراحل را جلوی کودک انجام داده و از وی میخواهیم مراحل پیشگیری را برایمان شرح دهد یا با بازی نشان دهد و بعدا او را مورد تشویق قرار دهید.
۷-حتی المقدور ساعاتی را برای بازی با بچه برقرار کنید.
۸-روال زندگی کودک را با توجه به انجام راههای پیشگیرانه به روال زندگی قبل نزدیک تر کنید.
۹- چنانچه یکی از اعضا خانواده مجبور به قرنطینه شد در تماس مداوم تلفنی با بچه باشد و با وی صحبت کندو برای کودک توضیح دهید که آن فرد باید مدتی در بیمارستان باشد تا دکتر به او کمک کند تا خوب شود و از گفتن جملاتی مثل اینکه فرد به سفر رفته پرهیز کنید.
۱۰-هر چه والدین به اضطراب خود مسلط تر باشند کودک آرامش بیشتری دارد .
۱۱-در صورت تشدید علایم اضطرابی که پیشتر از آن برایتان گفته شد چه در والد چه در کودک به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید.
یادتان باشد “شما مهم ترین حامی کودکتان هستید” پس لطفا به سلامت روان خود اهمیت دهید.
