گفت‌وگوی خبرگزاری گردشگری سلامت ایران با دکتر جلیل کوهپایه زاده رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران
به نقل از مدتورپرس؛ دانشگاه‌های علوم‌پزشکی کشور یکی از مهمترین بخش‌های توسعه توریسم درمانی ایران محسوب می‌شوند. دانشگاه علوم پزشکی ایران یکی از دانشگاه‌های جوان ایران است که با رویکرد متفاوتی وارد این حوزه شده و نقش پر رنگی را ایفا می‌کند.
دکتر جلیل کوهپایه‌زاده رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران و متخصص پزشکی اجتماعی معتقد است که دانشگاه‌های علوم پزشکی بازوان وزارت بهداشت هستند که می‌توانند نقش حمایتی را در این حوزه داشته باشند.
دانشگاه علوم پزشکی ایران یکی از دانشگاه‌های جوان ایران است که فعالیت بسیاری را در توریسم درمانی دارد. این فعالیت‌ها براساس چه رویکرد و استراتژی‌هایی انجام می‌شود؟
این دانشگاه در چند سال اخیر سعی کرده است که سهم بیشتری را از اقتصاد پویا گردشگری سلامت به خود اختصاص دهد. در همین راستا در یک سال گذشته در کنار بخش خصوصی وابسته به دانشگاه که فعالیت بسیار خوبی را در مدیکال توریسم دارند، تمرکز بیشتری را بر روی بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران گذاشتیم و قوانین را تا جایی که در اختیار دانشگاه است، برای تسهیل‌گری فعالیت در این حوزه تغییر دادیم.
از این نظر از مجموعه ۱۷ بیمارستان دولتی در ۵ بیمارستان، بخش‌های ویژه گردشگری سلامت (IPD) را راه‌اندازی کردیم و در کنار این ۵ بیمارستان دولتی بیمارستان محب کوثر به‌عنوان یک بیمارستان جنرال و ویژه گردشگری سلامت نیز در کنار ما نیز قرار دارد.
درواقع هدف ما این است که بتوانیم فعالیت‌های گردشگری سلامت را با افزایش زیرساخت‌های متناسب و همچنین بهبود و تغییر قوانین و مقررات توسعه دهیم و اطبا بیشتری را در این حوزه فعال کنیم. این بازار یکی از راه‌های کمک به اقتصاد سلامت کشور است که جز یکی از استراتژی‌های فعالیت دانشگاه نیز قرار دارد و امیدوارم بتوانیم بیشتر از گذشته آن را توسعه دهیم.
چند سالی است دانشگاه ایران آموزش‌هایی را در حوزه بهبود و توسعه گردشگری سلامت کشور به شرکت‌های تسهیل‌گر می‌دهد. اما متاسفانه این آموزش‌های عملیاتی نمی‌شود و از سوی دیگر ناهماهنگی‌های بسیاری بین این شرکت‌ها با بیمارستان‌ها نیز وجود دارد. شما به‌عنوان یکی از متولیان این دوره‌های آموزشی آیا برای این مشکل چاره‌اندیشی دارید؟
گردشگری سلامت یک حلقه چندگانه‌ای است که اگر هرکدام از این حلقه‌ها کار نکند ما در این حوزه به نتیجه نخواهیم رسید. طبیعتا زمانیکه مدیا، تبلیغات مناسب، خدمات با کیفیت، پیگیری‌های به‌موقع و همچنین آرامش، آسایش، خدمات بیمه‌ای و اقامت خوبی را نتوانیم برای توریست‌های درمانی تنظیم کنیم قطعا به ارزش نهایی کار نخواهیم رسید. به‌نظر می‌رسد که نگاه کنسرسیومی، ترکیبی و تعاملی کار کردن را در ایران کم داریم. البته این روند نسبت به گذشته کمی بهتر شده است اما همچنان جای کار بسیار دارد.
توسعه گردشگری سلامت نیازمند سواد، دانش و کار تیم‌وورک است. همانطور گفتید و من هم به آن معتقد هستم کار تیم‌وورک در این حوزه چندان فعال نیست. در این حوزه هر شخصی تنها حلقه‌های خود را تکمیل کرده است. درواقع نخ این تسبیح که می‌تواند نظام سلامت و یا به‌نوعی بخش‌های متولی سلامت در سطح دولت (وزارت بهداشت) باشد باید بیشتر فعالیت کند و بخش دولتی و خصوصی را در این مسیر به دور هم بیاورد. وزارت بهداشت در کنار همه بازیگران این حوزه باید یک نقش محوری را بازی کند.
آیا سیستم فدرالی در گردشگری سلامت جواب می‌دهد؟
نقش دانشگاه های علوم پزشکی در توسعه گردشگری سلامت
ببینید آن چیزی که مهم است این است که از پتانسیل‌های موجود در کشور به نفع توریسم درمانی ایران استفاده کنیم. یک ایرلاین فعال، تبلیغات محیطی، منطقه‌ای و همسایه‌ای درست، ترانسفر و انتقال بیمار، پیگیری و مراقبت از بیمار و… یک کنسرسیوم هستند که باید در کنار یکدیگر فعالیت کنند.
نکته بسیار مهم دیگر، استانداردهای گردشگری سلامت است. در اغلب بیمارستان‌های ایران، استانداردهای اعتباربخشی گردشگری سلامت را نداریم. در بازار رقابت این استانداردها یکی از جنبه‌های بازاریابی محسوب می‌شود که اگر وجود نداشته باشند، قطعا ما را به‌عنوان یک مقصد توریسم درمانی، کمتر انتخاب خواهند کرد. امروزه به‌دلیل وجود پزشکان قابل در کشور و تجهیزات خوب یک فرصت بسیار خوبی را در توریسم درمانی داریم اما نگاه تیم‌وورک ما یک تهدید برای این مجموعه به حساب می‌آید.
ما امیدواریم بتوانیم این مهم را توسعه دهیم. همانطور که شما به آن اشاره کردید ما در دانشگاه ایران آموزش گردشگری و هلث توریسم را داریم و برای شرکت‌ها و مراکز درمانی مدیر تربیت می‌کنیم اما این افراد باید بتوانند وارد محیط اجرایی شوند و کار کنند. این کار نیازمند حمایت است که باید توسط وزارت بهداشت به‌عنوان متولی بخش سلامت کشور و بازوان او یعنی دانشگاه‌ها صورت بگیرد.
باید کلیه فعالیت‌های بیمارستان‌های دولتی و خصوصی کشور در حوزه توریسم درمانی زیرنظر و مراقبت دولت باشد تا از ارائه کیفیت خدمات دولتی نیز مطمعن باشیم. اگر امروزه گاهی مشتریانمان را از کشورهای همسایه از دست می‌دهیم به دلیل عدم نظارت نظام سلامت کشور بر روی فعالیت و ارائه خدمات مناسب به توریست درمانی است که باعث بدنامی شده و در نتیجه باعث کاهش مراجعات در گردشگری سلامت می‌شود. اگر نظارت‌ها وجود داشته باشد و استانداردهای بین‌المللی را برای مراکزمان تعریف کنیم قطعا رقابت شکل خواهد گرفت و چرخه این سیستم به حرکت خواهد افتاد. اما متاسفانه در بسیاری از قسمت‌ها دچار یک سیکل معیوب شده و خودمان مانع حرکت خودمان شده‌ایم.
نقش اعتباربخشی در توریسم درمانی چقدر است و به‌نظر شما در این بخش تا چه اندازه ورود پیدا کردیم؟
متاسفانه ما چندان به این حوزه ورود پیدا نکرده‌ایم. در حال حاضر من در دانشگاه ایران به‌دنبال استانداردها هستم تا بتوانم از طریق این استاندارهای بین‌المللی جایگاهی را در رنکینگ گردشگری سلامت در کشورهای صاحب نام پیدا کنیم.
ما باید برای ورود به این حوزه خود را با کشورهای و استانداردهای روز دنیا تنظیم کنیم و به آن‌ها نیز نزدیک شویم. ما باید با داشتن مجوز‌ها و گواهی‌نامه‌های بین‌المللی در بازار رقابت سهممان را در این حوزه پررنگ‌تر کنیم.
شما به‌عنوان یک مدیر در بخش علمی و دانشگاهی کشور نقش تولید محتوا را در حوزه توریسم درمانی چگونه می‌بینید و آیا دانشگاه ایران به این موضوع پرداخته است؟
نمی‌توانم بگویم اصلا در کشور به این موضوع پرداخته نشده است. اما بسیار کم است. تولید محتوا عاملی است که باید هم بخش دولتی و هم خصوصی به آن بپردازند. بخش خصوصی باید سواد سلامت در کشور گسترش دهد. چندی پیش یکی از بیمارستان‌های خصوصی کشور به من گفت که آمادگی این را داریم تا با دانشگاه ایران لینک شویم تا با همکاری همدیگر سواد سلامت را بالا ببریم. ما در دانشگاه این کار را انجام می‌دهیم اما نه در حدی که باید انجام شود. شما هم به‌عنوان یک رسانه در حوزه درمان جایگاهی را دارید که می‌تواند برروی سواد سلامت کشور و منطقه تاثیر بگذارد که اولا باعث پیشگیری از بیماری و بعد درمان و پیگیری درست شود و نقش آموزش و مشاوره‌ای خوبی را داشته باشد.
