حجت الاسلام والمسلمین دکتر عیسوی ، نماینده مقام معظم رهبری ضمن تسلیت ایام سوگواری حضرت امام حسین (ع) ، در وصف حضرت اباعبدالله الحسین (ع) سخنرانی نمود.
به نقل از روابط عمومی نهاد مقام معظم رهبری :
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صل الله علی سیدنا و نبینا اباالقاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین لاسیما مولانا و سیدنا ابا عبدالله الحسین صلوات الله و سلامه علیه
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
ما در این دنیا از دین هر چه داریم و ملت ایران از دین هر چه دارد، از حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) دارد. اگر بزرگترین نعمت خداوند متعال برای انسان ها نعمت هدایت است، که قطعا هم همین طور است و این نعمتِ خود را با ارسال پیامبران بر ما تمام کرده است. آنچه که این نعمت را برای ما پایدار کرده و می کند و خواهد کرد؛ قیام ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) است. هر چه داریم از اوست. ملت ایران اگر در طول تاریخ در مقابلِ ناملایماتِ مختلف روزگار ثابت و استوار ماند، به برکت حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) است. همه قیام هایی که ملت ایران، در طول تاریخ داشته است، با پرچم حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) بوده است.
بنابراین اگر همه ی عمر، عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بکنیم؛ کم کرده ایم. آنهایی که اعتراض می کنند که چرا هر ساله سیاهپوش می کنید و خرج می کنید و چه و چه ... ما به پای این می گذاریم که عمق قضیه را درک نمی کنند و خیلی ها غرضی ندارند؛ عمق قضیه را نمی فهمند؛ درک نمی کنند که ملت ایران چه سرمایه ی بزرگی را هر ساله برای خود تجدید می کند. هر سرمایه ای روزی شروع می شود و یک روزهم تمام می شود؛ اما سرمایه ی دین و سرمایه ی معنویت - اگر انسان از آن مراقبت کند- نه فقط هیچوقت تمام نخواهد شد، بلکه بر آن افزوده هم می شود. اگراز هر کدام از شما بپرسند که امام حسین (علیه السلام) برای چه قیام کرد، <سالهاست که زیر پای منابر نشسته اید و کتابهایی هم مطالعه کرده اید و هر کدام از شما خودتان در برابر این سوال پاسخ هایی دارید. هر کدام از این پاسخ ها به سهم خودش می تواند درست باشد> اگر بگویید امام حسین (علیه السلام) برای عدالت قیام کرد؟ می گوییم بله.! اگر بگویید برای آزادگی و آزادی قیام کرد؟ می گوییم بله.! اگر بگویید برای این قیام کرد که ظلم را از جامعه حذف کند؟ می گوییم بله.! اگر بگویید برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد؟ .. بله! برای دین قیام کرد؟.. بله! برای این قیام کرد که مسلمانان یاد بگیرند زیر بار ستم و ظلم هیچ احدی نروند؟ ..بله!. اگر امام حسین (ع) خودش بود، خودش براحتی می توانست قضیه را جمع کند چه بسا فرصتهای مختلفی هم ممکن است در اختیارش قرار داده باشند که بتواند از این فرصتها استفاده کند و کنار بیاید! هر عقل سلیمی هم می گوید که دیگر در جایی که راه برگشت نداری و شمشیر پشت گردنت هست و کوچکترین تکانی بخوری زده اند ! خوب خدا اجازه داده. گفته تقیه بکن. !عقل هم همین را می گوید. که این کار را انجام بده.
اما امام حسین (علیه السلام) این کار را نکرد. جان و مال و خانواده اش را و همه چیز خود را وسط آورد. ابعاد مختلفی دارد وقت اذان است من کوتاه میکنم. یکی از دلایل که امام حسین (ع)قیام کرد: آموزش دینداری به مسلمانان در طول تاریخ بود! از کلمات خودِ امام حسین (علیه السلام) استفاده می کنیم در یکی از سخنرانی های خودشان می فرمایند که : الناس عبید الدنیا. امام حسین جامعه خود را آسیب شناسی می کند دارد وضعیت جامعه خود را برای ما ترسیم می کند. می فرماید: مردم زمانه ی من کسانی هستند که بنده دنیا شدند.
اینها چه کسانی هستند. اینها همان هایی هستند که در رکاب امیرالمومنین جنگیدند. فکر نکنید اینها مشتی آدم های کافر و بی دین بودند! و یا فاسق و فاجر بودند! اینها در کنار امیرالمومنین (ع) جنگیدند. بعضی از اینها سابقه جنگیدن و جهاد همراه با پیامبر را داشتند. وضعیت جامعه ی امروز مسلمانان یعنی در سال ۶۱ هجری این است که : الناس عبید الدنیا. فاصله گرفتند از آنچه که بودند کلیت جامعه را می گوید. نه همه تک تک افراد جامعه را. فاصله گرفتند. بنده دنیا شدند. یک روز تصور می کردند که اگر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) قیام بکند و بیاید و یزید را کنار بزند دنیایشان آباد خواهد شد. لذا برای امام دعوتنامه فرستادند. بعد که عبیدالله وارد کوفه شد. دیدند که نه! عبیدالله پرزور تراست. زهره چشم هم از آنها گرفت و حتی حضرت مسلم بن عقیل را از دارالعماره به پایین پرت کرد. دیدند نه! مثل اینکه دنیایشان با حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) تامین نمی شود و دنیایشان با یزید تامین می شود. به سمت یزید چرخیدند و لذا حضرت ابا عبدالله الحسین به درستی مردم دوره خودشان را شناختند. (الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون)
آنوقت که موقع آزمایش و امتحان برسد- دیان یعنی دیندار- دینداران تعدادشان کمتر است. آنهایی که پای کار می ایستند، وقت امتحان که می آید تعدادشان کم است. امتحان زحمت دارد! امتحان مشقت دارد! امتحان هزینه کردن دارد! امتحان پای کار ایستادن دارد! همه انسانها هم امتحان می شوند! سنت خداوند است. فرق هم ندارد! خداوند در طول تاریخ همه ی انسانها را امتحان می کند. با ابزار های مختلف. بدبختی این قوم این بود که خداوند آنها را با امام حسین (علیه السلام) امتحان کرد. ما در زیارت عاشورا می خوانیم : یا لیتنی کنت معکم! یعنی ای کاش با شما بودیم! بعضی وقتها هم می گوییم: الحمدالله که نبودیم! چون معلوم نبود که اگر بودیم، ما از آن امتحان موفق بیرون می آمدیم؟! چرا؟ چون آن امتحان، امتحانی بود که یک سرمایه ی بزرگ می خواست. آن هم سرمایه ی دینداری بود. مردمی که گرفتار چرب و شیرین دنیا شده بودند و به حرام خواری افتاده بودند؛ به جایگاهی رسیدند، که رضایت دادند، به کشته شدن فرزند پیامبر خودشان.! اکنون نام امام حسین (علیه السلام) که می آید؛ اشک از چشم ما جاری می شود. قلب ما می سوزد. شما تصور کنید، کسی که خودش در رکاب امیر المومنین علی (ع) بوده و جنگیده است؛ حالا رضایت می دهد به اینکه فرزند رسول خدا، با آن وضع فجیع در کربلا به شهادت برسد. این خیلی خسران است و خیلی زیان است. منشا خسران و زیان چیست؟ دنیاگرایی! و نتیجه دنیاگرایی؛ فاصله گرفتن از دین و معارف دینی! این خطر همیشه برای ما وجود دارد. عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) یکی از ثمراتش باید برای ما این باشد که دائما دینداری خودمان را چک کنیم. فکر نکنیم اگر نشستیم در مجلس امام حسین (ع) اشکی هم ریختیم دیگر کار تمام است. نه!! پای امتحان نیامده است وسط !
پای امتحان برای ملت ایران کی آمد وسط؟ وقتی هشت سال در مقابل همه ی دنیا ایستاد و جنگید. آنجا معلوم شد عیار ملت ایران چیست. همه مسلمانانی که گوش به فرمان نهضت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بودند امروز در دنیا عزت و سربلندی دارند. محور مقاومت؛ هر گوشه اش را نگاه می کنی آن جمعیتی در مقابل استکبار جهانی ایستاده است که از نهضت اباعبدالله درس گرفته. دیانتش را از امام حسین (ع) دارد، نه از دیگران! به همین دلیل امروز در دنیا عزت دارد. اسراییل در یمن می زند، میزنندش. به همان ترتیب عزاداری یمنی ها را نگاه کنید! عشق آنها حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است. در لبنان، در سوریه، در عراق، به همین ترتیب. بنابراین یکی از محورهای اساسی نهضت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) که باید آن را نسل به نسل منتقل کنیم، دینداری است.
دینداری ابعاد مختلفی دارد. هم ابعاد فردی دارد و هم ابعاد اجتماعی. فرصتی نیست من بیش از این توضیح بدهم ما همچنان که نگران دین شخص خودمان هستیم، باید نگران دین جامعه ی خودمان هم باشیم. دین داری فقط به نماز وروزه نیست. دینداری به این است که انسان حق دیگران را رعایت کند. دین داری به این است که آنجایی که دست انسان به بیت المال می رسد، بیش از مال خودش مراقب بیت المال باشد. وقتی وعده ای می دهد به وعده ی خودش عمل کند. اگر امانتی به او می رسد، امانتداری کند. قولی می دهد، به قول خودش عمل کند. در روایتی است که اگر می خواهید دینداری کسی را امتحان کنید، امام صادق (ع) فرموده است: به طول سجده و رکوع نماز او توجه نکنید، گاهی انسان آن را از روی عادت انجام می دهد و گاهی از روی ترس. یا اینکه ممکن است، انجام می دهد تا برای دیگران شخصیتش طور دیگری نمایان شود. ببینید اگر وعده کرد وفا می کند؟ یا نمی کند؟ اگر امانت به او دادید خیانت می کند؟ یا نمی کند؟ آن موقع دینداری فرد معلوم می شود. نه اینکه آن نماز خواندن ارزش ندارد! نه! قطعا باید نماز خواند! حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یارانش روز عاشورا، در زیر آن باران نیزه ها و شمشیر و فشاری که بر آنها بود نماز را آن هم به جماعت خواندند. پس نماز سرجایش اهمیت دارد. شکی هم در آن نیست. منتها فقط دینداری نماز خواندن نیست. آن بخشی از دینداری است. اگر کسی فقط به نماز و روزه تکیه کرد. دینداری او دینداری کاریکاتوری است. کما اینکه اگر کسی بگوید من سعی می کنم به حقوق دیگران تجاوز نکنم ولی نماز نمی خوانم. آن هم دینداریش کاریکاتوری خواهد بود. دینداری کامل این است که انسان در حد وسعش، به همه ابعاد دین توجه داشته باشد. آن وقت است که اگر این گونه شود، می تواند بگوید: من پیرو راستین حضرت اباعبدالله الحسین (ع) هستم.
انشالله خداوند به همه ما توفیق بدهد، هر چقدر بیشتر از معارف اهل بیت (علیهم السلام) بهره مند شویم! با نهضت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) ارتباط روحی و معنوی پیدا کنیم! و زندگی خودمان را آنچنان قرار بدهیم که حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) از ما راضی و خشنود باشد! خداوند همه شما را در صحت و سلامت کامل نگاه دارد! و ملت ایران را در مقابل همه مشکلاتی که در پیش دارد پیروز و سربلند گرداند! بر محمد و آل محمد صلوات
