روزسی و یکم تیرماه نودوهشت را به عنوان یک روز خاص با تصویر یک نهال در دفتر خاطراتم نشانه گذاری خواهم کرد.چراکه این روز به واسطه ی رویدادی ویژه، در شمار روزهای خاص، مهم و ارزشمند زندگی ام قرارگرفت. روز سی ویکم تیرماه نودوهشت اولین جلسه از اولین دوره ی پرورش مربی هنر کودک در دانشگاه هنر، دانشکده هنرهای تجسمی (پردیس باغ ملی)برگزار شد.
و اما چرا با تصویر نهال این روز را در دفتر خاطراتم نشانه گذاری خواهم کرد ....
فکر می کنم من و همکارانم، مدیران وروسای دانشکده و دانشگاه به اتفاق گروهی جوانِ مشتاق، در گرماگرم آخرین روز تیرماه همه باهم یک دل شدیم و نهالی را در دانشگاه هنرکاشتیم، نهالی ارجمند که من آن را" نهال امید" می نامم.
من معتقدم دراین روزگار تلخ که به واسطه جنگ؛ نا امنی و بی عدالتی دیوِ یاس و ناامیدی بر دل های مردم زمین سایه افکنده، کسانی که به کودکان می اندیشند و در راه خدمت به پرورش کودکان قدم برمی دارند امید وار ترین مردمان جهان اند. اینان علیرغم همه ی دشواری ها و عوامل مایوس کننده با ایمانی آسمانی به فردایی بهترمی اندیشند، فردایی که به دست کودکان امروز رقم خواهد خورد... بدیهی است که هدف همه ی ما هم از راه اندازی ، برگزاری و شرکت دردوره ی پرورش مربی هنر کودک چیزی نیست جزء پرورش کودکان این آب وخاک با آرزوی فردایی بهتر، با خورشیدی درخشانتروآسمانی آبی تر..
شک ندارم نهال ظریفی که در این روز خجسته در دانشگاه هنرکاشته شد با همت دانشجویان ، همکاران و مدیران دانشگاه آرام آرام ریشه خواهد دواند، قد خواهد کشید و سرانجام درختی تناور خواهد شد و ثمر خواهد داد...لذا به همه ی دانشجویان گرامی، همکاران محترم و مدیران ارجمند دانشگاه هنر به خاطر مشارکت شان در کاشتن نهال امید دراین دانشگاه صمیمانه تبریک می گویم و از همه ی عزیزانی که در شکل گیری و راه اندازی این دوره همراهی کردند صمیمانه سپاسگزاری می کنم.
با سپاس
اردشیرپژوهشی
مدرس دوره ی پرورش مربی هنر کودک
دانشگاه هنر
