به گزارش دیده بان علم ایران، پروژه Risk-GONE) Risk Governance of NanoTechnology) یکی از پروژه‌های اتحادیه اروپا در حوزه ایمنی نانومواد و از برنامه‌های H۲۰۲۰ اتحادیه اروپا، در تدوین دستورالعمل‌های ایمنی و استاندارد نانومواد است که با کشورهای اروپایی همکاری دارد. این پروژه با بودجه ۵ میلیون دلاری از ژانویه سال ۲۰۱۹ آغاز شده است و جمهوری اسلامی ایران نیز در این پروژه مشارکت دارد. در این پروژه ۱۵ کشور اروپایی به همراه ایران و آمریکا بر روی تدوین دستورالعمل‌های مربوط به نانو مواد همکاری مشترک دارند تا در نهایت استانداردهایی برای استفاده ایمن از نانومواد تدوین شود.برای چنین پروژه‌هایی، اتحادیه اروپا فراخوان‌هایی به منظور مشارکت در انجام پروژه اعلام می‌کند و در نهایت یک کشور به عنوان رهبر پروژه انتخاب شده و اعضاء توسط رهبر پروژه انتخاب می‌شوند.
با توجه به سابقه ایران در تدوین چهار استاندارد بین‌المللی در حوزه فناوری‌نانو، کنسرسیوم مربوط به پروژه RiskGON از ایران برای مشارکت در این پروژه دعوت به عمل آورده و ستاد توسعه فناوری‌نانو به عنوان نماینده ایران در این پروژه شرکت کرده است.
دکتر سارا احمدی، کارشناس شبکه ایمنی نانوی ایران با بیان اینکه در حال حاضر دستورالعمل‌های ایمنی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) برای استفاده از مواد وجود دارد، گفت: در این پروژه به بررسی این دستورالعمل‌ها و امکان استفاده از آن برای نانومواد پرداخته می‌شود. در نهایت قرار است دستورالعمل‌های ویژه‌ای برای استفاده از نانومواد تدوین شود و این دستورالعمل‌ها برای تدوین استانداردهای بین‌المللی مورد استفاده قرار گیرد.
احمدی اضافه کرد: این پروژه چهار ساله با بودجه ۵ میلیون یورو و با همکاری ۲۲ عضو در حال انجام است که به جز ایران و آمریکا، ۱۵ کشور اروپایی در این پروژه مشارکت دارند. ایران در کارگروه ۴ و ۵ پروژه مشارکت دارد. در برنامه‌های ۴ و ۵ به ترتیب مقایسه‌های بین آزمایشگاهی دستگاه تفرق نور پویا (DLS) و تست‌های ایمنی انجام می‌شود که آزمایشگاه DLS مرکز خدمات آزمایشگاهی دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه علوم پزشکی تهران با ستاد توسعه فناوری‌نانو برای انجام این پروژه همکاری دارند.
به گفته وی، وجود زیرساخت‌های مناسب در این دو دانشگاه و همچنین سابقه همکاری در پروژه‌های مشابه با این دو مجموعه، از دلایل مهم انتخاب این دو دانشگاه برای مشارکت در این پروژه بوده است.
کارشناس شبکه ایمنی نانوی ایران ضمن تاکید بر اهمیت مشارکت در این نوع پروژه‌ها، افزود: نتایج این پروژه برای بخش ایمنی و استاندارد کشور قابل استفاده است. همچنین تجربه مشارکت با اتحادیه اروپا برای تعریف پروژه‌های مشابه در داخل کشور بسیار مهم است.
پروژه RiskGON به شش بسته عملیاتی تقسیم می‌شود. تایید و بهینه‌سازی روش‌های مشخصه‌یابی و طبقه‌بندی نانو مواد (WP۴)، روش‌های ارزیابی ریسک انسانی (WP۵) و ابزارهای ارزیابی ریسک زیست محیطی (WP۶) که از اهمیت بالایی برخوردارند. به موازات آنها در این پروژه روش‌های محاسبه ریسک و سود و ارزیابی چرخه عمر برای نانومواد تایید و بهینه خواهند شد (WP۳). تمامی روش‌های تغییر، تایید و بهینه شده در WP۳-۶ به بسته عملیاتی WP۲ ارسال می‌شوند تا چارچوب حاکمیت ریسک (risk governance) مشخص شوند. کارگروه WP۷ نیز ارتباط با سازمان‌های بین‌المللی و ذینفعان را برقرار می‌کند.
انتهای پیام
