محمد طاهری کارشناس بیماریهای واگیردار معاونت بهداشت در گفتگویی با روابط عمومی نسبت به شیوع بیماری پدیکلوزیس همزمان با آغاز فصل سرما هشدار داد.وی بیان کرد : شپش یک انگل خارجی و اجباری انسان است که از خون انسان تغذیه می کند و نوع سر آن در کودکان شایع است. عمر شپش ماده ۳۰ روز و تعداد تخم های آن درطول یک دوره زندگی ۱۵۰-۵۰ عدد می باشد. محل زندگی این انگل بطور عمده در پشت گردن و گوشها می باشد و تخم شپش خیلی محکم به ساقه مو چسبیده و همین مسئله باعث افتراق آن از شوره و پوسته ی سر و بقایای ژل و کتیرا در موی سر می باشد.
وی اظهار داشت : درکشور وضعیت شیوع بالااست بطوری که در سال ۱۳۹۶ حدود ۷۸۰۰۰۰ مورد مبتلا به شپش سر بودند وسهم دانشگاه از این تعداد موارد حدود ۶۰۰۰مورد می باشد.
کارشناس بیماری های واگیر ادامه داد : شپش به هیچ گروه یا طبقه خاص اختصاص ندارد ولی در جنس مونث ، نژاد سفید و مکان های پر جمعیت شایع تر است.
وی در خصوص علائم آلودگی به شپش گفت : عمدتا علامتی ندارد و در غربالگری ها کشف می شود ولی گاهی علامتی مثل خارش ، وجود نقاط قرمز رنگ در کف سر ، علایمی از خراش ها در پوست سر و عفونی شدن خراش ها با عفونت های فرصت طلب و بزرگ شدن غدد لنفاوی پشت گوش دیده می شود.
راه های انتقال این حشره(شپش) م از طریق تماس با فرد آلوده و راه غیر مستقیم از طریق تماس با اشیای آلوده مثل مثل روسری ، کلاه ، شانه، روبالشتی ، حوله ، ملحفه هتل ها ، کمدهای استخر و...می باشد.
استفاده از شامپوی پرمترین ،مرحله بعد رشک زدایی با کمک آب و سرکه ، ضدعفونی کردن تمام اشیایی که با فرد آلوده ارتباط داشته است را از راههای درمان این بیماری عنوان نمود و تاکید کرد : توصیه می شود اگر چند نفر در یک خانواده مبتلا هستند ، حتما درمان همه ی افراد آلوده باهم شروع شود و فرد آلوده بعد از درمان از وسایل تمیز و ضدعفونی شده استفاده نماید.
محمد طاهری خاطر نشان کرد : بیشترین عوارض مربوط به آلودگی به شپش را استفاده از مواد سمی بجز دارو های استاندارد تجویزی از سوی مراکز بهداشت که در بالا ذکر گردید برای درمان توسط والدین کودکان ذکر نمود که گاه حتی تهدید کننده های حیات می باشد . باتوجه به اینکه شپش سر ناقل هیچ بیماری نمی باشد نباید حساسیت والدین به این مسئله بیش از اندازه باشد و فقط از درمان های توصیه شده در مراکز بهداشتی استفاده شود .
وی در پایان یادآور شد:آلودگی به پدیکلوز مصونیت ایجاد نمیکند بنابراین فرد میتواند در طول عمر خود چندین بار آلوده شود ،اصلی ترین راهکار در درمان پدیکلوزیس ، درمان اپیدمیولوژیک انگل یعنی شناسایی و درمان منابع و مخازن می باشد بهتر است فرد مشکوک از نظر آلودگی به همراه خانواده ی خود به نزدیکترین مرکز خدمات جامع سلامت مراجعه کند و ضمن دریافت داروی رایگان در صورت تایید آلودگی ، کلیه افرادخانواده تحت غربالگری و آموزش قرار گیرند همچنین طول مو ارتباطی با آلودگی به پدیکلوز ندارد
