در روزهای اخیر؛ یک تعارض علمی منجر به مرگ خودخواسته دانشجوی دکتری رشته برق دانشگاه تهران شد. در گفتگویی با دکتر مقصود فراستخواه؛ استاد برنامه‌ریزی توسعه و آموزش عالی و فعال در حوزه اخلاق علمی و اخلاق حرفه‌ای، به واکاوی زوایای اخلاقی این واقعه تلخ و ریشه‌های ناپیدای آن پرداختیم.
به گزارش روابط عمومی موسسه به نقل از ایسنا، جامعه علمی کشور هفته گذشته با یک فاجعه مواجه شد.
دانشجوی دکتری رشته برق دانشگاه تهران
، اقدام به خودکشی کرد و روز بعد، بر اثر جراحت‌های وارده درگذشت.
گفته می‌شود این دانشجو پس از بحث با استاد راهنمای خود بر سر درج اسم دانشجوی دیگری در مقاله
، اقدام به خودکشی کرده است. این دانشجو معتقد بوده که نباید اسم دانشجو در مقاله درج شود، ولی استاد راهنما اظهار کرده به دلیل این‌که آن دانشجو در روند تحقیق مشارکت داشته، باید نامش به عنوان یکی از نویسندگان مقاله آورده شود.
به بهانه این
اتفاق تلخ
، در گفتگویی با دکتر مقصود فراستخواه؛ استاد برنامه‌ریزی توسعه و آموزش عالی و فعال در حوزه اخلاق علمی و اخلاق حرفه‌ای، به واکاوی زوایای اخلاقی این واقعه پرداختیم و ریشه‌های اصلی بروز این اتفاق را در اعماق آموزش عالی و جامعه جستجو کردیم.
دکتر مقصود فراستخواه در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به این سوال که از نظر اخلاق علمی، اسامی چه افرادی در مقاله باید درج شود، توضیح داد: از نظر اخلاق علمی نام هر کسی که در انجام مقاله مشارکت داشته، فارغ از تعداد نفرات، می‌تواند در مقاله درج شود. یک مفهومی به نام «هم‌نویسندگی» یا Co-authoring وجود دارد و به این معنا است که وقتی در یک تحقیق، افرادی کم یا زیاد با یکدیگر مشارکت داشته باشند، حتی اگر این مشارکت در نوشتن بخش کوچکی از کار باشد، اسامی همه این افراد می‌تواند در مقاله ذکر شود. مگر این‌که در میانه کار، کسی خودش منصرف شود و نخواهد که اسمش در مقاله بیاید.
