" اقرا باسم ربک الذی خلق. خلق الانسان من علق. اقرا و ربک الاکرم. الذی علم بالقلم. علم الانسان ما لم یعلم"

آن شب نبض زمین در غار حرا می تپید و زمان، منتظر تولّد باشکو هترین لحظه تاریخ خود بود .

حرا، لحظه های شکوهمندی را به نظاره نشسته بود .

و ندای «اقرا باسم ربک الذی خلق»در جانِ پیامبر(ص) طنین انداخته بود .

مردی از نسل ابراهیم(ع)، به پیامبری مبعوث می شد تا دیگر بار کعبه را از آلایش بت ها پاک سازد .

محمّد(ص) نه تنها امین زمینیان بلکه امین آسمانیان گشته و اینک امانتدار، آیه های روشن وحی است. او آمده است تا ظلمت جاهلیّت را بزداید، فطرت ها را برانگیزد، بشریت را به کمال رساند و تجلی رحمتِ خداوند باشد .

"هو الذی بعث فی الامیّین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین "

مبعث روز شکوفایی ارزش هایی است که قرن ها در خاک تیره جهل مدفون گشته بود، روز برانگیختن خردهایی است که در کابوس خرافه گرایی ها و جهل پیشگی ها، پریشان شده بود. ۲۷ رجب، از جلوه های بی پایانی بود که شعاعش تا کرانه های ناپیدای زمان گسترش یافت. امیرمومنان علی(ع) درباره فلسفه بعثت پیامبر خاتم(ص) می فرمایند،"خدای سبحان، برای وفای به وعده خود و کامل گردانیدن دوران نبوّت، حضرت محمّد(ص) را مبعوث کرد. پیامبری که از همه پیامبران، پیمان پذیرش نبوّت او را گرفته بود. نشانه های او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارک بود. در روزگاری که مردم روی زمین دارای مذاهب پراکنده، خواسته های گوناگون و روش های متفاوت بودند، عده ای خدا را به پدیده ها تشبیه کرده و گروهی نام های ارزشمند خدا را انکار و به بت ها نسبت می دادند و برخی به غیر خدا اشاره می کردند. پس خدای سبحان، مردم را به وسیله محمّد(ص) از گمراهی نجات داد، هدایت کرد و از جهالت رهایی بخشید .

سخنانی گهربار از پیام آور نور و رحمت(ص ):

- نعم الشفیع القرآن لصاحبه یوم القیامه .

چه نیکو شفیعی است قرآن در روز قیامت، برای کسی که قرآن خوانده باشد. (کنز العمال، ج ۱، ص ۵۴۰، ح ۲۴۲۲ )

- خَیرُ الاصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ .

بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار. (تنبیه الخواطر، ج۲، ص۱۲۳ )

- مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ اَلبَتَّهَ

هرکس آبروی مومنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال )

- ان اسرع الدعاء اجابه دعوه غائب لغائب .

دعایی که غایبی برای غایبی دیگر کند، از همه دعاها زودتر مستجاب میشود. (سنن ابی داود، کتاب الصلاه، ح ۱۳۱۲ )

- احب عباد الله الی الله انفعهم لعباده .

از جمله بندگان آن کس پیش خدا محبوبتر است که برای بندگان سودمندتر است. (نهج الفصاحه، ص ۱۵، ح ۸۶ )

- احزم الناس اکظمهم للغیظ .

آن که در فرو بردن خشم از دیگران پیشتر است، از همه کس دور اندیشتر است. (نهج الفصاحه، ص ۱۷، ح ۹۵ )

- طلب العلم فریضه علی کل مسلم، الا ان الله یحب بغاه العلم .

طلب علم بر هر مسلمانی واجب است، همانا خدا جویندگان علم را دوست دارد. (اصول کافی ج ۱ /باب دوم/ص ۳۵ )

- انک لن تدع شیئا اتقاء الله عز وجل الا اعطاک الله خیرا منه .

اگر از ترس خدا از چیزی درگذری، خداوند بهتر از آن را به تو خواهد داد. (مسند احمد، مسند البصریین، ح ۱۹۸۱۳ )

- من سره ان یستجیب الله له عند الشدائد والکرب فلیکثر الدعاء فی الرخاء .

هرکه دوست دارد خدا هنگام سختی و مصیبت دعای وی اجابت کند، هنگام گشایش دعا بسیار کند. (سنن ترمذی، کتاب الدعوات، ح ۳۳۰۴ )

گردآوری و تنظیم: محبوبه بهلولی