سلام بر کاظم ‌ترین بنده خدا که هیچ زندانی فروغش را نکاست و بندگی ‌اش موثرترین روش آرام کردن دل‌ های رمیده از رستگاری بود و بسیار بودند کسانی‌ که بنده ‌بندگی ‌اش می ‌شدند. امامی که سخنانش چگونه زیستن را می آموخت. سخنانی ‌که از تاریک ‌ترین سیاه‌چال‌ها برمی‌آمد و تیرگی قلب‌ها را می‌ زدود.
هنوز ترنّمِ نیازهای شبانه‌اش از لب‌هایِ فرشتگان می‌ تراود و نسیمِ اخلاصش، کوچه پس کوچه‌های کاهگلی «ابواء» را می‌ نوازد. بر لبهاى زهر چشیده اش همیشه ترنم تلاوت نقش بسته بود و قامتش هرگز در حضور نخوت ستمکاران عباسى سر خم نکرد. او را باید در مردان دلشده‌اى جست و جو کرد که در پى شنیدن کلامى از او، سر به بیابان گذاشتند و"حافىِ" تا ابدِ زمانه شدند.
نام امام هفتم ما، موسی و لقب آن حضرت کاظم(ع) کنیه آن امام " ابوالحسن " و " ابوابراهیم " است. شیعیان و دوستداران لقب " باب الحوائج " به آن حضرت داده اند. تولد امام موسی کاظم(ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸هجری در " ابواء " اتفاق افتاد. دوران امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) مقارن بود با سالهای  آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و سیزده سال از دوران خلافت هارون که سخت ترین دوران عمر آن حضرت به شمار می رود. امام موسی کاظم(ع) از حدود ۲۱سالگی به دنبال وصیت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسید. زمان امامت آن حضرت سی و پنج سال و اندی بود. مدت امامت آن حضرت از دیگر ائمه بیشتر بوده است. آن امام بزرگوار در سال ۱۸۳هجری در سن ۵۵ سالگی به دست مردی ستمکار به نام " سندی بن شاهک " و به دستور هارون مسموم و شهید شد. بدن مطهر آن امام بزرگوار را در مقابر قریش در نزدیکی بغداد به خاک سپردند . شهر " کاظمین " از آن روز بنا شد و روی به آبادی گذاشت.
با امام کاظم (ع) در سایه قرآن (آداب تلاوت)
صدای زیبا و حزن‌آور
عالم بزرگوار شیخ مفید(ره) می ‌نویسد، آن حضرت دانشمندترین مردم زمانه‌اش بود و بیش از همه حافظ کتاب الهی و خوش صداترین آنان در قرائت قرآن بود. هنگام قرائت، آهسته و حزن‌آور می ‌خواند و می‌ گریست و شنوندگان هم گریه می ‌کردند، اهل مدینه او را "زین المجتهدین" ‌نامیدند. (ارشاد مفید، ص ۲۳۵؛ بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۱۰۲)
در روایتی دیگر آمده است، "و کانت قراته حزنا"؛ قرائت آن حضرت حزن‌آور بود.(کافی، ج ۲، ص۶۰۶)
امام کاظم(ع) به ابرهه مسیحی فرمود، با کتاب خودت چقدر آشنایی؟ پاسخ داد، به متن و تاویل آن آگاهم. هشام می ‌گوید، حضرت کاظم(ع) شروع کرد به قرائت انجیل، آنگاه ابرهه گفت، حضرت مسیح این چنین می ‌خواند و جز او هیچ کسی چنین نخوانده است و از پنجاه سال پیش تا کنون در جستجوی چنین شخصیتی بودم.‌ و در این هنگام، ابرهه توسط امام مسلمان شد. (بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۱۰۴)
ترتیل
ترتیل یعنی حروف به طور کامل ادا و بیان شده و وقوف رعایت شود. حضرت کاظم(ع) می‌فرماید، از پیامبر اکرم(ص) درباره معنای "و رتل القرآن ترتیلا"( مزمل/ ۴) پرسیدند، در پاسخ فرمود، "بینه تبیانا ولا تنثره نثرالرهل و لاتهذه هذا الشعر، قفوا عند عجائبه و حرکوا به القلوب و لا یکون هم احدکم آخرالسوره"(بحارالانوار، ج۷۶، ص۶۳؛ مسند الامام الکاظم علیه السلام، ج ۲، ص ۴۴)؛ قرآن را واضح و کاملا روشن بیان کن و حروفش را مانند رمل و شن‌هایی که باد یکباره می‌ پاشد بر روی هم نریز و آن را مانند شعرخوانی پشت سر هم و با شتاب مخوان، وقتی به شگفتی‌های قرآن رسیدی؛ بایستید و دل‌ ها را با آن تکان دهید و همت و نظر شما رسیدن به آخر سوره نباشد، ( یعنی به کیفیت بپردازید نه به کمیت) مسند الامام الکاظم علیه السلام، ص ۴۴؛ نقل از بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۲۱۵)

گردآوری و تنظیم: بهلولی با استفاده از تبیان