امروز ۲۱ سال از سانحه دلخراش فوت شش نخبه ریاضی دانشگاه صنعتی شریف در سانحه سقوط اتوبوس حامل دانشجویان دانشکده ریاضی دانشگاه صنعتی شریف به دره زال می گذرد.

به گزارش دیده بان علم ایران، زنده یاد مریم میرزاخانی مشهورترین چهره‌ای بود که از آن حادثه تلخ جان سالم به‌در برد تا ۱۷ سال بعد به عنوان نخستین ریاضیدان زن تاریخ و نخستین ریاضیدان ایرانی موفق به کسب مدال فیلدز – عالی ترین جایزه در رشته ریاضیات – شود.

بازخوانی این حادثه تلخ، بهانه ای است برای یادکرد و بزرگداشت نخبگان جوانی که امید می رفت تا قله های رفیع علمی ایران و جهان صعود کنند اما دست تقدیر، بی رحمانه مجال رویش و درخشش علمی را از آنها گرفت. باشد که بزرگداشت یاد و خاطره آنها، مرهمی باشد بر دلتنگی جانکاه خانواده ها و دوستان آنها.

همزمان با برگزاری بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی، نخستین سمینار دانشجویی ریاضی نیز از بیست و دوم تا بیست و پنجم اسفندماه سال ۱۳۷۶ در دانشگاه چمران اهواز برگزار شد.

۲۹ نفر از دانشجویان دانشکده ریاضی دانشگاه صنعتی شریف هم به سرپرستی مجتبی مهرآبادی با ارائه ۱۵ مقاله در این سمینار شرکت کردند. اعضای تیم سه نفره دانشگاه صنعتی شریف، مریم میرزاخانی، ایمان افتخاری و حسین نمازی در بخش مسابقه موفق به کسب عنوان اول تیمی شدند.

پس از پایان سمینار، اتوبوس حامل ۲۷ نفر از دانشجویان دانشگاه، اهواز را به مقصد همدان و سپس تهران ترک کرد.

ساعت ۲٫۵ بامداد بیست و ششم اسفندماه، اتوبوس در محور اندیمشک – پل دختر در محلی به نام پل تنگ از جاده خارج شد و از ارتفاع شش متری سقوط کرد.

در این سانحه دلخراش، متاسفانه دو راننده و هفت نفر از مسافران شامل شش دانشجوی نخبه ریاضی دانشگاه صنعتی شریف آرمان بهرامیان (ورودی ۷۵)، رضا صادقی، علیرضا سایه‌بان و علی حیدری (ورودی ۷۴)، فرید کابلی (ورودی ۷۶ کارشناسی ارشد) و مجتبی مهرآبادی (دانشجوی دکتری) و همچنین یک دانشجوی دانشگاه تهران (مرتضی رضایی)، جان باختند.

مصدومان و مجروحان این سانحه، در مدت کمتر از یک ساعت توسط وسایل نقلیه عبوری به بیمارستان اندیمشک انتقال ‌یافتند.

پس از تماس دکتر تابش، رییس دانشکده با دفتر رییس جمهوری و انجام هماهنگی‌ها، امکانات لازم در اندیمشک، در اختیار مصدومان قرار ‌گرفته، پنج تن از دانشجویان نیز به دلیل احتمال ضربه مغزی، به بیمارستان اهواز منتقل ‌شدند. با همکاری نیروی هوایی ارتش، دانشجویان، نیمه شب همان روز در دو نوبت با هواپیماهای نظامی به تهران انتقال یافتند. وزارت بهداشت و دانشگاه تهران نیز امکان بستری شدن سریع آنان را فراهم ‌آورد.

پیکرهای درگذشتگان این واقعه نیز روز بیست و هفتم اسفندماه با حضور گسترده دانشگاهیان در دانشگاه صنعتی شریف تشییع ‌شد.

تعدادی از دانشجویانی که از این حادثه تلخ جان سالم به در بردند چند هفته بعد در گفت و گو با نشریه دانشجویان دانشگاه به روایت سانحه مرگبار بامداد ۲۶ اسفند پرداختند. مریم میرزاخانی هم در این مصاحبه بخشی از مشاهدات خود پیش و بعد از حادثه را چنین روایت کرده است:

«داشتم فکر می کردم شاید دیگر کارون را نبینم، پشت سر ما، حیدری و حسام سه تار می زدند، ما صندلی ها را خوابانده بودیم و گوش می دادیم، حیدری آواز می خواند و من به تنها چیزی که فکر نمی کردم این بود که دفعه بعد سه تار را شکسته ببینم و … نفهمیدم چه طور خوابم برد.

تا قبل از ۲ نیمه شب همه چیز به خوبی پیش می رفت. اتفاق درست لحظه ای رخ داد که همه ما احساس می کردیم خوشبختیم و به همه آن چه که می خواهیم رسیده ایم.»

«توی بیمارستان فهمیدم وضعیت چندان خوب نیست. بچه ها، آه و ناله می کردند. از حال بقیه خبر نداشتم تمام تلاشم را می کردم را که افراد بیشتری را ببینم. با دیدن هرکس در هر وضعیتی خوشحال می شدم که زنده است.

وقتی مرا برای سونوگرافی و عکسبرداری می بردند دکتر به پرستار می گفت ۹ نفر مرده اند. من جبهه گرفتم که نه، غیرممکن است اما پرستار گفت ما خودمان بردیمشان سردخانه و من ساکت شدم.

باز هم نمی دانستم چه کسانی فوت کرده اند فقط می دانستم ۹ نفر هستند. تک تک بچه ها را جای فوت شده ها می گذاشتم و خاطرات مشترکمان و آخرین تصویری را از آنها در ذهنم بود مرور می کردم و فکر می کردم از دست دادن هرکدامشان چه قدر مشکل است و چه قدر دوستشان دارم. حالا که بچه ها را توی دانشگاه می بینم احساس می کنم خدا دوباره آنها را به من بازگردانده است.»

علی شمس/ دیده بان علم ایران

انتهای پیام