استاد دانشگاه صدا و سیما معتقد است که اگر فرآیند رسانه‌ای ما بر مبنای گفتگو شکل بگیرد بخشی از مشکلات جامعه به راحتی حل خواهد شد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صدا و سیما به نقل از مهر، دکتر حسن خجسته در آستانه چهلمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی‌گفت: همه کسانی که با انقلاب جلو می‌آیند، همیشه نمی‌توانند تا سر قله پیش بروند. شما می‌توانید انقلاب و تفکر انقلابی را از یک جهت با داستان «سیمرغ عطار» مقایسه کنید. همه مرغان رفتند هدهد را ببینند، ولی طوطی به جنگل رسید و دلیلی آورد و از ادامه مسیر انصراف داد؛ هر کدام دلیلی آوردند و به جز آن ۳۰ تایی که در آخر به مقصد رسیدند، بقیه راه را تا انتها طی نکردند. انقلاب هم در باطنش این‌طور است، چون در باطن انقلاب که یک مبارزه است، چند جهت وجود دارد؛ یک جهت آن مبارزه فرد انقلابی با نفس خودش است. در صدر اسلام هم همین‌طور بود. مگر پیرامون پیغمبر(ص) چند سلمان و ابوذر بود؟ عموم اطرافیان تا یک نقطه‌ای ماندند و بعد رها کردند. پس این مسئله را باید پذیرفت و مد نظر قرار داد.
استاد دانشگاه صدا و سیما افزود: مسئله دومی‌که در انقلاب ما وجود داشته چارچوب‌های مدیریتی است. چارچوب‌هایی که بخشی از آنها به‌نوعی هژمون بوده اما به دلایلی با رضایت خاطر پذیرفته شده و به چارچوب‌های اصلی و اصولی مدیریت تبدیل شده است. چون در دوره‌ مواجه با جامعه مدرن هستیم چه بخواهیم و چه نخواهیم به آن سمت کشیده می‌شویم. یعنی مثلا در اقتصاد، سیاست، مسائل اجتماعی، نظام شهری و همه‌چیز این اصول مدیریتی جدید حاکم می‌شود و شرایط را تغییر می‌دهد.
وی ادامه داد: جنگ ۸ ساله باعث ‌شد از خیلی چیزها چشم‌پوشی کنیم، به خاطر اینکه مسئله مهم‌تری در کشور وجود داشت. یا اصلاً فرصتی نبود، همه در جبهه و جنگ بودند و فرصتی برای بازنگری در اشکال و اصول مدیریتی وجود نداشت. حتی انقلاب فرهنگی هم در دانشگاه‌ها به درستی اتفاقی نیفتاد. همین الآن هم مسیر روشن نیست. مثلاً فرض کنید رشته‌های محبوب گروه حوزه چه چیزهایی باید باشد؟ چرا باید باشد؟ اینها واقعاً روشن نیست؛ چون کسی کار نکرده است و گروه‌هایی باید کار کنند تا اینها روشن شود.
خجسته با اشاره به تلاش رسانه‌های بیگانه علیه انقلاب اسلامی‌گفت: یک جریان رسانه ای‌ از حدود اواخر دهه ۷۰ شمسی علیه ایران درست شد که الآن هم خیلی توسعه‌یافته و قدرتمند شده است؛ به نظر من منظور این جریان رسانه‌ای از همان ابتدا این بوده که اولویت‌های فکری و عملی را در زندگی ایرانیان جابه‌جا کند. رسانه‌های ما در مقابل این جریان رسانه‌ای قرار گرفتند و ما باید این بازنگری را در دل این مواجهه و تقابل فهم کنیم.

جریان سه گانه سپهر رسانه ای

وی افزود: قطعاً جریان رسانه‌ای ما ضعف و قوت‌هایی دارد، اما مسئله این است که عموما جریان رسانه‌ای ما یا کسانی که در اینجا فعالیت رسانه‌ای دارند، به‌ندرت خودشان را در سپهر این تقابل می‌بینند. این نکته مهمی است که در ایران هر کسی بخواهد فهم درست و صحیحی از رسانه و ارتباطات داشته باشد، باید خودش را در این سپهر تعریف کند و بگوید نسبت من در این سپهر با دیگران و با مخاطبان چیست.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: ما در دل این سپهر سه جریان رسانه‌ای داریم و شما به‌عنوان یک خبرگزاری یا روزنامه و... باید فعالیت‌تان را در این فضا تعریف کنید. یک جریان اساساً با شما دشمن است، ولی ظاهرش، یک ظاهر رقابتی است. یک جریان دیگر هم هست که هیچ نسبتی با ما ندارد، بیشتر به دنبال جذب مشتری است و گاهی هم به هر قیمتی این کار را انجام می‌دهد. یک جریان هم رسانه‌هایی هستند که با ما همراهند، منتهی این جریان رسانه‌های همراه، هنوز در دنیا جریان پرقدرتی نیستند، ولی نسبتاً جریان موثری است؛ بنابراین شما در این محیط دو جریان دارید: یک جریانی که با شما همراه است و دیگری هم جریانی که به یک معنا مشتری‌مدار است که حالا بخشی از آن ممکن است در ظاهر تفریح و سرگرمی‌به نظر بیاید، ولی باطنش شدیداً سیاسی است.
خجسته گفت: امروز روزنامه‌ها، خبرنگاران، رادیو و تلویزیون و... باید با فهم در این محیط فعالیت و روشنگری کنند. البته طبیعی است که در این محیط برخی‌ها بگویند بله، برخی‌ها بگویند نه. برخی‌ها خیلی خیلی محافظه‌کار شوند و برخی‌ها خیلی افراطی. این همان درک سپهر رسانه‌ای است. امروز دیگر کار مثل ۱۵ سال پیش نیست، باید حرف‌ها را بگویید و بزنید، ولی چگونه گفتنش خیلی مهم است

گفتگو، نیاز اصلی جامعه است

وی ادامه داد: من، به شخصه با گروه‌های سیاسی اصلاً مخالف نیستم، هر کس از مواضع خود دفاع می‌کند و حیثیتش به همین هست. ولی یک مسائلی بالاتر از منافع گروه‌های سیاسی است که منافع ملی یا مصالح اصلی انقلاب و کشور است. معتقدم در خصوص این‌ها اگر گفت‌وگو شکل بگیرد ۸۰ تا ۹۰ درصد مسائل مورد توافق طرفین قرار می‌گیرد. گاهی گفت‌وگو از طریق فضای مجازی انجام می‌گیرد و فضای مجازی به دلیل ماهیت و ذاتش برای بیان این چیزها قابلیت ندارد و محدود است. بنابراین امروز شاید اصلی‌ترین نیاز ما همین مراوده و گفت‌وگو بین طرفین باشد که امیدواریم رخ بدهد.
خجسته گفت: این یک اشتباه بزرگی در عالم رسانه ما است که به دیگری نگاه می‌کنیم و ببینیم چه کار می‌کند و بعد تصمیم می‌گیریم که کاری انجام دهیم. چون آن دیگری بر اساس مصلحت و منفعت خودش حرفی را وسط می‌اندازد تا منافع خودش را تامین کند. مثلاً آیا «بی بی سی» مسئولیتی نسبت به جامعه شما دارد؟ معلوم است که ندارد و بدین‌ترتیب هر کاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد. بزرگ‌ترین مشکل رسانه‌های کشورها، مسئولیت اجتماعی نسبت به آن کشور است. مثلاً فرض کنید «بی بی سی» هیچ‌وقت در مورد خانواده سلطنتی چیز خاصی پخش نمی‌کند، چون جزء اصولش است ولی ممکن است شما در مورد خانواده سلطنتی حرف بزنید، برای مثال همین «پرس تی ‌وی» درباره خانواده سلطنتی برنامه و گزارش و... پخش می‌کرد و اساسا یکی از دلایلی که عذر «پرس تی وی» را در انگلستان خواستند این بود که زیاد به خانواده سلطنتی می‌پرداخت و خبر دارم که به پرس تی وی تذکر داده شد.

انسداد تلگرام، آری یا نه

استاد دانشگاه صدا و سیما افزود: یک مثلث را در نظر بگیرید ما یک دولتی می‌خواهیم که نسبت به رسانه‌ها و مخاطبان مسئولانه نگاه کند، نه اینکه آنها را یک وسیله‌ای برای تبلیغ انتخاباتی خودش ببیند! منظورم هم اصلا دولت خاصی نیست،به طور کلی می‌گویم. حتی نمی‌گویم خودش را تبلیغ نکند، به هر حال دولت‌ها زحمت کشیده‌اند. اما نباید به رسانه‌ها مثل ابزار نگاه کنند و آنها را صرفاً ابزار در نظر بگیرند و تصور کنند که در قضایای گوناگون می‌توانند با آن‌ها بازی کنند. دوم اینکه خود رسانه‌ها باید مسئول باشند و در ضلع سوم هم من مخاطب باید مسئول باشم. پس اگر این مسئولیت‌پذیری سه‌گانه یا سه‌ضلعی پیدا شود رویدادهای رسانه‌ای درست اتفاق می‌افتد.
وی ادامه داد: بر مبنای همین الگو می‌توان اتفاقی که درخصوص تلگرام افتاد را بررسی کنیم. وقتی می‌خواستند تلگرام را مسدود کنند، دیدم برخی از دوستان و اساتید می‌گفتند نباید مسدود شود و دوره، دوره گردش آزاد اطلاعات است و... . از سوی دیگر برخی از دوستان و اساتید را هم دیدم که می‌گفتند این حرف نادرست است. دولت آمد صحبت از آزادی کرد و به نظر من نباید این حرف زده می‌شد؛ چون مهم‌ترین چیزی که اتفاق افتاده بود و دلیل آن مسدود شدن قرار گرفته بود این بود که تلگرام حاکمیت ملی ایران را به رسمیت نمی‌شناخت و گردن نمی‌گرفت. پذیرش حاکمیت ملی، اولین حق شهروندان و احترام به آنها است؛ یعنی حکومت چه قاجار باشد چه پهلوی باشد و... دولت‌ها هم چه دولت اصلاحات باشد، چه دولت مرحوم رفسنجانی باشد یا دولت آقای روحانی و... اعمال حاکمیت و به رسمیت شناخته شدن این حاکمیت اولین حق عامه مردم آن جامعه است. اعمال و به رسمیت شناخته شدن حاکمیت یعنی پذیرش این موضوع که این مملکت صاحب قدرت است. حالا یک شرکت بین‌المللی آمده و نمی‌خواهد این حاکمیت ملی را قبول ‌کند و به رسمیت بشناسد.
خجسته گفت: به نظر من اگر در این قضیه دولت می‌آمد به مردم می‌گفت که قضیه از چه قرار است، مردم همکاری می‌کردند و با این قضیه کنار می‌آمدند. درحالی‌که در آن زمان ده‌ها پیام‌رسان داخلی و خارجی و گردش اطلاعات و... وجود داشت و مردم می‌توانستند از آنها استفاده کنند. در این وضعیت دولت باید به موسساتی که با تلگرام کار اقتصادی می‌کنند مثلا ۶ ماه مهلت می‌داد که آرام آرام جابجا شوند و مردم هم با درک موقعیت، همکاری خودشان را نشان می‌دادند. چون حاکمیت می‌خواست از حیثیتش دفاع کند و این حیثیت، حیثیت خود شهروندان هم بود. درست یک ماه یا ۴۰ روز بعد از این اتفاق در کشو ما، اتحادیه اروپا «فیس‌بوک» را ۵ میلیارد یورو جریمه کرد و این هم بر مبنای همان اعمال حاکمیت بود؛ ولی تلگرام گوش نمی‌کرد و ایران هم چاره‌ای جز این نداشت. باز مثلاً حدود ۴۰ روز پیش، فرانسه با توئیتر درباره انتخاباتشان قرارداد امضاء کرد مبنی بر اینکه توئیتر نباید فضای انتخاباتی فرانسه را آلوده کند، چون این همان به رسمیت شناختن اعمال حاکمیت و حق مردم است. علتش هم این است که همه جوامع، دشمن جدی دارند، حالا یک وقت دشمنی، دشمنی سخت است و یک وقت هم یک جریان مخالف است جنس دشمنی، دشمنی نرم است. وقتی اتحادیه اروپا فیس‌بوک را ۵ میلیارد جریمه می‌کند، یعنی چه؟ یعنی اینکه اتحادیه اروپا باید قوانین اروپا را رعایت و ضمانت کند، و چون شرکت‌های بین‌المللی در بستر اینترنت اجازه پیدا می‌کنند قوانین دولت‌ها را دور بزنند، باید اعمال حاکمیت شود. مگر آمریکا به شرکت‌های چینی نمی‌گوید اگر می‌خواهید با من کار کنید، باید ایران را تحریم کنید؟ این هم همان اعمال حاکمیت است. اگر دولت ما در جریان قضیه تلگرام به مردم می‌گفت که مردم ایران داستان این است که این رویکرد تلگرام ما را در عرصه بین‌المللی ذلیل می‌کند، و این درست مثل ‌این است در فضای فیزیکی و در منطقه آب‌های ما هر روز ده‌ها کشتی بایند و بروند و ماهی بگیرند، و این معلوم می‌کند که ما عرضه نداریم از خاک و آبمان که ناموسمان است، دفاع کنیم، مردم این را می‌فهمیدند و می‌پذیرفتند.
پایان بخش اول؛ ادامه دارد...

منبع خبر، خبرگزاری مهر