فریده نظری کارشناس رشته پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی شیراز و ۲۹ سال است که سابقه کار دارد. از سوابق او فعالیت در بخش اطفال، اورژانس، همودیالیز، سوپروایزر بالینی و کنترل عفونت و مسئول کمیته های بیمارستان استاد مطهری جهرم و در حال حاضر مدیر خدمات پرستاری (مترون) این بیمارستان است.

از علاقه اش به رشته پرستاری و اینکه چرا این رشته را انتخاب کرده است می گوید: قبل از کنکور هیچ تصوری راجع به رشته پرستاری نداشتم و هرگز فکر نمی کردم که در این رشته قبول شوم اما بعد از وارد شدن به محیط کار بعد معنوی کار پرستاری بسیار بر من تاثیر گذاشت و علاقه وافری به این حرفه پیدا کردم.

وی در ادامه می افزاید: با تمام سختی هایی که این شغل دارد اگر به گذشته باز گردم مجددا همین رشته را انتخاب می کنم.

با تواضع می گوید: هیچ وقت به پرستار نمونه شدن فکر نمی کردم هدف من تنها خدمت رسانی و انجام وظیفه بوده است. لطف مسئولین دانشگاه موجب شد این عنوان نصیب من شود.

وی توانایی انجام کار عملی و انجام فعالیت های فوق برنامه در حوزه آموزشی، فرهنگی و پژوهشی را از معیار های انتخاب پرستاران نمونه کشور می داند و می گوید: تا کنون چهار طرح تحقیقاتی در حوزه بیماری های قلبی و عروقی، رضایت پرستاران از حرفه خود، کاهش درد در بیماران سرطانی و تاثیر آوای قرآن در بیماران دیالیزی را ارائه داده ام.


لبخندی می زند و از خصوصیت اخلاقی خود در محیط کارش می گوید: این را دیگران باید بگویند تا آنجا که می دانم من را فردی سخت کوش، جدی و مسئولیت پذیر می دانند. همیشه سعی کردم انضباط کاری خود را حفظ کنم.

می گوید در حرفه پرستاری همکاری گروهی حرف اول را می زند و خوشبختانه جو صمیمانه و دوستانه در محیط کار بیمارستان مطهری موجب شده است که این همکاری وجود داشته باشد.

وی می گوید: صبوری نقش اساسی در حرفه پرستاری دارد و مانند دیگر شغل ها تعطیلی در آن معنایی ندارد چه بسا در تعطیلات رسمی کشور ما پرستاران باید مشغول به کار باشیم.

وی می گوید: در شغل پرستاری نقش خانواده و حمایت های آنان بسیار مهم است. من مدیون مادر، همسر و دو فرزندم هستم. زمان های بسیاری در خانه حضور ندارم که آنان با شکیبایی من را درک و حمایت می کنند واقعا نمی دانم این همه خوبی را چگونه جبران کنم.

او از وضعیت پرستاری در جامعه و دیدگاه مردم نسبت به این حرفه می گوید: در جامعه ما هنوز پرستاری به معنای واقعی شناخته نشده است. تمام تلاش ما درمان بیماران به نحو مطلوب و ارائه خدمت به آنان است و چه خوب می شود مردم هم اندکی سختی های کار ما را درک کنند.

به گفته وی پرستاری بدون علم معنایی ندارد و مطالعه و دانش از لازمه های اصلی این شغل است.

چشمانش را می بندد و با لبخند از خاطرات شیرین دوران کارش می گوید: خاطرات شیرین زیاد است اما بهترین آن باز می گردد به دوران کارورزی ام در بیمارستان شهید فقیهی شیراز. پسر بچه ای در بخش اطفال این بیمارستان بود که به شدت درد داشت و می بایست از طریق سرم دارو دریافت می کرد. متاسفانه پرستاران بخش قادر به پیدا کردن رگ برای این پسر بچه نبودند. تا اینکه سوپروایزر بخش و پزشک متخصص به این نتیجه رسیدند او را به اتاق عمل بفرستند. در همین حین عزمم را جذب کردم و از سوپروایزر بخش خواستم این کار را به من بسپارند، با مخالفت او مواجه شدم اما با اصرار و اعتمادی که به خود داشتم توانستم رضایت سوپروایزر را بدست آورم. توانایی دیدن چهره مضطرب مادر بچه و بی قراری های آن کودک را نداشتم، با کمک خداوند و اعتماد به خود موفق شدم رگ آن بچه را پیدا و سرم را به او وصل کنم. در کمال ناباروری کار من باعث شد آن کودک به اتاق عمل نرود و از همه شیرین تر دیدن چهره خندان آن مادر و مرخصی تشویقی بود که به من دادند.

وی در آخر از رئیس دانشگاه، معاون درمان، مسئولین دانشگاه و دوستانی که با حمایتشان موجب شدند به عنوان پرستار نمونه کشور شناخته شود تشکر و قدردانی کرد.