.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، «مجله باستان شناسی» پژوهشکده باستان شناسی ایران ، با رویکردی علمی –پژوهشی بصورت فصلنامه دو زبانه (فارسی و انگلیسی )در زمینه های باستان شناسی و علومی که رویکرد باستان شناسانه دارند منتشر می شود .
شماره نخست این مجله شامل مقالات «باستان‌شناسی: از کلنگ تا قلم ؛حکمت‌الله ملاصالحی»، «کاربرد و محدودیت‌های تاریخ‌گذاری به روش رادیوکربن بر مبنای یافته‌های هفت تپه؛ بهزاد مفیدی نصرآبادی»، «پراکنش و توالی استقرارهای پیش از تاریخی غرب رودخانه کرخه، شمال خوزستان ؛ علی زلقی»، «کاوش در تپه چَلو: شواهدی از "مجموعه باستان‌شناختی بلخی – مروی" در دشت جاجرم ؛علی‌اکبر وحدتی، رافائل بیشونه، مارگارتا تنگبرگ و مرجان مشکور»، «خنجر، خود در جستجوی چیز دیگری است: بررسی خنجرهای با حفاظ دسته‌ هلالی از میانه‌ هزاره‌ دوم تا سده‌های نخستین هزاره‌ اول پیش از میلاد؛ بابک رفیعی علوی»، «سنگِ سیاه؛ کاخی که دیگر نیست: کاوش در کاخ هخامنشی سنگ سیاه؛ دشتستان بوشهر؛اسماعیل یغمایی» «کاوش‌های باستان‌شناختی قلعه یزدگرد: گچ گنبد غربی؛ شادروان مسعود آذرنوش» و «بررسی و مطالعه بناهای قاجاری و اوایل پهلوی شهرستان دره شهر؛ مطالعه موردی: "قلعه‌ پوراشرف"، "قلعه‌ میر غلام هاشمی" و "قلعه جهانگیر آباد" ؛ آرش لشکری، مجید ساریخانی و اکبر شریفی‌نیا» است.
در مقاله «سنگِ سیاه؛ کاخی که دیگر نیست: کاوش در کاخ هخامنشی سنگ سیاه؛ دشتستان بوشهر» تالیف اسماعیل یغمایی می خوانیم ؛کاخ بردک سیاه یکی از صدها کاخ شهر باستانی هخامنشی ها (تموکن) است .شناسایی و بررسی این منطقه که از سوی نگارنده در چندین فصل انجام یافته گسترش آن را تا محوطه باستانی (توج )یا (توز)و تا زیر لایه های دوره ساسانی و اسلامی آن با رویه ای نزدیک ۳۰تا۴۰هکتار یقین می نماید .اگر در فرضیه کوچ پارس ها از استپ های سیبری یا کناره های دریاچه اورال تردید کنیم ، می توان پیشنهاد کرد که خاستگاه پارس ها در حوزه دشتستان تا تنگ ارم بوده است .