به گزارش روابط عمومی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری حسین میرزایی رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی در افتتاحیه همایش «اخلاق علم و آموزش عالی» که در راستای میز تخصصی اخلاق علم و آموزش عالی پژوهشکده برگزار شد گفت: اخلاق در علم، اخلاق علم و آموزش عالی و هر قرائت دیگری که داشته باشیم، همه یک عنصر ذاتی به نام اخلاق را در بردارد که نسبت این بحث را با بحثهای دیگر مهم و قابل تامل میکند. هر چند همه تفکیک علوم از همدیگر را پذیرفتهایم اما نباید از تاثیر علوم بر همدیگر غفلت کرد و فوایدی که هر علم میتواند بر سایر علوم داشته باشد را نباید مورد غفلت قرار داد و از جمله این علوم، علوم انسانی است.
وی افزود: مقوله اخلاق را از باب نظام سازی مورد توجه قرار میدهم و علوم انسانی و علوم اجتماعی برخلاف سایر علوم داعیه نظام سازی را دارد و این ظرفیت را برای ما بوجود میآورد که اگر قرار است در باب آموزش عالی و علم تاملی صورت بگیرد، عالمان علوم انسانی و علوم اجتماعی هستند که بایستی به این بحث توجه کنند و برگزاری همایش حاضر در همین جهت است.
به گفته میرزایی: دانشگاه جایی است که باید بیش از سایر بخشهای دیگر جامعه، به امر اخلاق توجه کند. دلیل آن هم این است که فرهیختگی دانشگاه در جامعه این انتظار را بوجود میآورد که اخلاقیترین محیط، محیط علمی باشد. مطالبی که دوستان در این همایش در قالب بحثهایی از قبیل تولیدات علمی کاذب تا …. ارائه خواهند داد، نشان از این است که گویا یک نوع اختلالی در این حوزه به وجود آمده است و در نسبت رابطه بین استاد و دانشجو، دانشجو و استاد و اساساً همه اینها با سازمان و ساختار دانشگاه و قواعدی که در آن وجود دارد، یک نوع بازاندیشی و بازنگری باید انجام بدهیم. از باب اینکه ببینم که این محیط فاضلانه و فرهیخته که قرار است فرهیختگی را به صورت یک امر هنجارفرست به جامعه تزریق کند خود در چه وضعیتی به سر میبرد.
وی افزود: شخصیت دانشگاهی و شخصیت علمی واژههایی است که خود به خود در کنار واژه دانشگاه به کار برده میشود. دانشگاه جایی است که در آن این شخصیت دانشگاهی پرورش پیدا میکند. به همین خاطر نظام انتظارات از دانشگاه در جامعه بسیار بالاست و از همین حیث هم کار دانشگاه دشوار میشود. به همین دلیل مسائلی مانند وجود برخی ناهنجاریهای علمی مسائلی هستند که برای خیلی از افراد قابل هضم نیست. زیرا کلیت و روح دانشگاه برای غیر از این مسائل و خطاها است.
میرزایی گفت: بخشی از این مسائل شاید به توسعه کمی آموزش عالی در دودهه اخیر برمیگردد و این کمیت احتمالاً در آسیبزایی این بحث اثر دارد، اما لزوماً معنای تعیینکنندگی هم ندارد. یعنی بسیاری از افراد هستند که در همین وضعیت در یک وضعیت اخلاقی تلاش میکنند و زیست فرهیختهای دارند.
رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی یادآور شد: ما باید نظامسازیهای خودمان را داشته باشیم و منظورم فقط آییننامه نویسی نیست. اتفاقاً آنچیزی که علوم انسانی و علوم اجتماعی به دنبالش است، بیش از آنکه به آئیننامه برسد، فضای عمومی فرهیخته و فضای عمومیای است که در آن اخلاق را ساری و جاری میکند. آن حساسیت ایجاد کردن است و این حساسیتهاست که میتواند به عنوان یک گفتمان اجتماعی در حوزه اجتماعی و عمومی به ما کمک کند تا بتوانیم جامعهای علمی و فرهیخته داشته باشیم.