در آینده، واحدهای تصفیه فاضلاب می‌توانند از طریق تبدیل شدن به پالایشگاه‌های زیستی عملکرد وسیع‌تری داشته باشند. محققان بازیافت منابع در دانشگاه Borås سوئد، به دنبال اعتبارسنجی مفهوم جدیدی هستند که در آن اسیدهای چرب با استفاده از بیوراکتورهای غشایی تولید و استخراج می‌شود، که به نوبه خود برای تولید اسید استیک و هیدروژن استفاده می‌شود.
در واحدهای تصفیه فاضلاب مقدار زیادی لجن فاضلاب تولید می‌شود که در اغلب مواقع همراه با پسماندهای غذایی برای تولید بیوگاز از طریق هضم بیهوازی استفاده می‌شوند. با این وجود، در اغلب موارد، تولید بیوگاز برای تولید برق، به عنوان یک رقیب برای سایر انواع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی باد و خورشید محسوب می‌شود که می‌تواند تولید بیوگاز را به یک عامل محدود کننده برای واحد تصفیه فاضلاب تبدیل کند.
دکتر محمد طاهرزاده، استاد فناوری فراوری زیستی و مدیر این پروژه، توضیح می‌دهد که چگونه با استفاده از فناوری موجود می‌توان یک پلت فرم ایجاد نمود تا واحدهای تصفیه فاضلاب بتوانند به پالایشگاه‌هایی تبدیل شوند که در آن مواد شیمیایی مختلفی استخراج و برای تولید انواع مختلف مواد استفاده شوند. اسیدهای چرب به عنوان نوعی محصول میانی شناخته می‌شوند.
در دانشگاه Borås، انواع مختلف غشاء در حال توسعه هستند. کارکرد آنها در بیوراکتور بدین شکل است که مواد شیمیایی قادر به عبور از غشاء باشند و در عین حال میکروب‌هایی که در فرایندها مورد استفاده قرار می‌گیرند در بیوراکتور باقی مانده و از بین نروند.
در آینده، می‌توان کارکرد واحدهای تصفیه فاضلاب را با تبدیل آنها به پالایشگاه‌های زیستی و تولید انواع محصولات از بیوگاز تا مواد مختلف جدید توسعه داد.

اسیدهای چرب را می‌توان بیشتر فراوری کرد

محققان بازیافت منابع در دانشگاه Borås سوئد، به دنبال اعتبارسنجی مفهوم جدیدی هستند که در آن اسیدهای چرب با استفاده از بیوراکتورهای غشایی تولید و استخراج می‌شود، که به نوبه خود برای تولید اسید استیک و هیدروژن استفاده می‌شود.
کارکرد اسیدهای چرب شبیه کارکرد قند در فرایندهای پتروشیمی و بیولوژیکی است، یعنی حکم خوراک برای میکروب‌هایی که در فرایندها مورد استفاده قرار می‌گیرند را دارد. تولید و استخراج موفق اسیدهای چرب امکان فراوری بیشتر این مواد به سایر محصولات مانند پلاستیک زیستی و بوتانول را فراهم می‌کند.
لجن فاضلابی که در این فرایند باقی می‌ماند می‌تواند به عنوان ماده اولیه در پالایشگاه زیستی استفاده شود.
یکی دیگر از ویژگی‌های این روش، امکان استحصال کربن موجود در لجن فاضلاب است. در نتیجه، یک فرایند چرخشی (دایره‌ای) شکل می‌گیرد که در آن کربن برای حذف نیتروژن و فسفر موجود در فاضلاب استفاده می‌شود تا از بروز پدیده نارسایی اکسیژن به گیرندگان جلوگیری شود. امروزه واحدهای تصفیه فاضلاب مقدار زیادی کربن برای این فرایند خریداری می‌کنند.
این پروژه تا پایان ماه می ۲۰۱۹ ادامه دارد و تامین مالی آن توسط آژانس نوآوری سوئدی، Vinnova، صورت می‌گیرد. این پروژه با همکاری شرکت‌های مدیریت پسماند و تصفیه فاضلاب، Gryaab و Renova AB، انجام می‌شود. در سوئد حدود ۴۰۰ واحد تصفیه فاضلاب وجود دارد.