رئیس دانشگاه الزهرا روز گذشته در برنامه زنده و مستقیم تهران ۲۰ حاضر شد و شبهات خانه‌های ده ونک را برطرف نمود.
برنامه تهران ۲۰ دیشب میزبان مهناز ملانظری رئیس دانشگاه الزهرا و میلاد گودرزی مستندساز اجتماعی بود تا درباره ابهامات و شبهات مطرح شده پیرامون زمین های ده ونک شفاف سازی به‌عمل آمده و به پرسش‌ها پاسخ داده شود.
برنامه با پخش مستندی از ماجرای زمین های ده ونک و اتفاقات رخ داده که توسط میلاد گودرزی تهیه شده بود، آغاز شد.
مجری برنامه، محمد دلاوری، در ابتدای برنامه توضیحاتی را در خصوص سوالات بینندگان ارائه داد و گفت: ما از آقایان کاشانی و میرطیبی که نماینده مردم ده ونک هستند برای حضور در استودیو دعوت کردیم اما موافقت نکردند، آن ها فرد دیگری را برای حضور در برنامه معرفی نمودند ولی چون این فرد در ماجرا به طور مستقیم دخیل نبود، نتوانستیم ایشان را دعوت کنیم.
سپس ملانظری رئیس دانشگاه الزهرا بیان داشت: ما در این مستند تنها بخش کوچکی از ماجرا را دیدیم و بهتر بود فیلم‌ها و نشست‌هایی که تهیه می شود تمام ابعاد و زوایا را مطرح کند.
وی افزود: بسیاری از ساکنان به ما مراجعه کردند مواردی را بیان کرده و پس از تحویل ۲۴ واحد از خانه‌ها به دانشگاه از آن جا رفتند، از نگاه اطلاع رسانی حرفه ای بهتر بود این موارد و موارد مشابه در فیلم‌هایی که در فضای مجازی منتشر شده، گنجانده می شد.
ملانظری تصریح کرد: بحث مهم و جدی این است که این زمین ها از ابتدا دولتی و تحت یک پلاک ثبتی کامل و غیرقابل انفصال است. این پلاک ثبتی از سال۱۳۱۷ یعنی اولین سال‌هایی که شرکت‌های دولتی شکل گرفته و درسال۱۳۴۷ اولین سند صادر شده سند دولتی بوده که به بهره برداری یک وزارتخانه درآمده و پس از آن مالکیت این سند دولتی پس از دست به دست شدن در نهایت در سال ۱۳۸۰ بر اساس یک تفاهم نامه، دانشگاه الزهرا به عنوان بهره بردار آن تعریف شده است.
دلاوری گفت: اگر این زمین ها در طول این سالها دولتی بوده چرا دولت آن ها را تصاحب نکرده و اجازه داده است افراد ۳ نسل درآن زندگی کنند، حتی خانه‌ها را به فروش برسانند و مالک جدید پیدا شود؟
رئیس دانشگاه الزهرا پاسخ داد: سند زمین ها یکپارچه و حدود۵۲ هزار مترمربع، شامل ۱۲ هزار مترمربع خانه ها و دارای سند دولتی است. استقرار افراد در این خانه‌های سازمانی برای جلوگیری از رفت و آمد به شهر بوده است. این خانه‌ها تحت عنوان خانه سازمانی مطرح بوده و خانه سازمانی دارای تعریف مشخصی است.
دلاوری گفت: پس به این نتیجه رسیدیم که زمین ها متعلق به دولت و متعلق آن است آقای گودرزی نظر شما چیست؟
میلاد گودرزی مستندساز که مهمان دیگر این برنامه بود اظهار داشت: ما یک مجموعه مستندساز در فضای مجازی هستیم و در پرونده‌های شفافیت و عدالت وارد شده و تحقیق و اطلاع رسانه‌ای می‌کنیم.
وی افزود: وقتی بحث پرونده ده ونک داغ شد و مساله ابعاد پیچیده‌ای پیدا کرد دوستان و اهالی از ما دعوت کردند تا وارد شویم. روزی که خدمت اهالی رفتیم و مصاحبه مردمی را گرفتیم و همان روز با دانشگاه برای مصاحبه مکاتبه داشتیم.
گودرزی گفت: در قسمت اول مستند که منتشر شد بیان کردیم این ادعای اهالی است و در قسمت دوم قضیه را از نگاه فردی که به کمک اهالی آمده بود پیگیری کردیم و از همان روز به موازات پیگیر مصاحبه با تیم حقوقی دانشگاه بودیم و در نهایت چهارشنبه هفته پیش این مصاحبه را ضبط کردیم.
این مستندساز گفت: زمین‌ها دولتی و دارای یک سند ملکی و ۲ بخش است که یکی حول کارخانه و دیگری خانه‌های سازمانی درکنار کارخانه است. در طول سال ها بهره بردار دولتی داشته ولی بهره بردارها متفاوت بوده است. سال ۱۳۵۳ طبق توافق سند به نام آموزش و پرورش می شود، سپس به نام وزارت راه و در یک رفت و برگشت نهایتا سند به نام آموزش و پرورش می‌ماند.در این زمان بهره بردار و جایی که خانه ها ذیل آن تعریف می شود شرکت تجهیزات ایمنی راه ها است.
وی افزود: قبل از انقلاب و پررنگ تر از سالهای بعد از انقلاب این شرکت دولتی وزارت راه نامه نگاری هایی را انجام داده مبنی بر اینکه بررسی شود تا خانه ها ذیل قانون فروش خانه های سازمانی به اهالی واگذار شود.شورای انقلاب مصوبه ای درباره فروش خانه‌های سازمانی دارد من اسناد را دارم و می توانم با جزئیات در اختیار شما قرار دهم.
گودرزی گفت: از سال۱۳۵۹ این مصوبه شورای انقلاب برای اجرا به شرکت ابلاغ می شود، شرکت به استانداری درخواست می دهد و استانداری پس از فرستادن کارشناس و انجام بررسی‌ها بیان می‌کند این کارگران استحقاق تملک خانه ها را دارند ولی تفکیک آن کار سختی است.
این مستندساز اظهار کرد: این ماجرا تا اواخر دهه۷۰ ادامه دارد و برای واگذاری خانه ها۲ شرط بیان می‌شود که محقق نشد، شرط اول این بود که افراد صلاحیت لازم برای مشمول قانون شدن را داشته باشند و شرط دوم اینکه لوازم و شرایط قانونی اتفاق بیفتد. واگذار نشدن خانه ها تا امروز به این دلیل است که شرط دوم محقق نشد.
ملانظری درخصوص شرط واگذاری زمین‌ها طبق مصوبه شورای عالی گفت: اولین شرط برای واگذاری زمین‌ها به مردم این است که ابتدا زمین‌ها به نام وزارت راه باشد اما نبوده است به همین دلیل وزارت راه نمی‌توانسته درباره ملکی که متعلق به او نبوده تصمیم گیری کند و نکته دوم اینکه حتی اگر این زمین‌ها در اختیار وزارت راه می‌بود، باید شرایطی ازجمله این که؛ خانه ها نیاز دولت نباشد احراز می‌گردید و تصمیم گیری برای واگذاری باید به شرط مازاد بر نیاز بودن باشد .مهم‌ترین نکته این است که ساکنان باید کارکنان وزارت راه می‌بودند در حالی که تنوع ساکنان در این منطقه زیاد است و در طول زمان تغییر کرده اند.
وی بیان کرد: از سال ۵۸ اقدامات اولیه انجام شده بود تا همان موقع این کارخانجات به خارج از تهران منتقل شوند توافقاتی صورت گرفت تا مردم هم همراه کارخانه از تهران بروند. از همان زمان دائم پیگیری تخلیه‌ی خانه‌های سازمانی صورت گرفته است. منتها هرگز شرایط واگذاری احراز نشده و تخلیه هم انجام نشده، در واقع می توان گفت پیشنهاد واگذاری مطرح شده است اما هیچ وقت محقق نشده است.
ملانظری گفت: تعدادی از خانه ها در سال ۷۷ و تعدادی در سال ۸۰ تخلیه شده و در اختیار بهره بردار قرار گرفت.
مهمان تلفنی برنامه زهرا نژاد بهرام، عضو شورای اسلامی شهر تهران بود که گفت: حقوقی بودن مساله زمین های ده ونک امکان ورود شورا به موضوع را می‌گرفت اما مربوط شدن آن به ساکنان باعث شد من به عنوان یکی از نمایندگان مردم در آنجا حضور پیدا کردم و با مردم صحبت کردم.
وی ضمن قدردانی از منش و روش دانشگاه الزهرا در اجرای حکم، اظهار داشت: موضوع جدی در تهران طرح توسعه دانشگاه است و مشکلات متعددی را برای ساکنان در اطراف دانشگاه‌ها به وجود آورده است از جمله می توان به طرح توسعه دانشگاه های تهران، صنعتی شریف، صنعتی امیرکبیر و دانشگاه الزهرا اشاره کرد در این مساله تفاوتی وجود دارد و آن این است که زمین ها به نام دانشگاه الزهرا است.
وی گفت: من پس از انجام جلسات مختلف با ساکنان به عنوان نماینده مردم نامه‌ای را به وزیر سابق راه و شهرسازی نوشته و درخواست توجه و رسیدگی ویژه به موضوع را دادم. نهایتا برمبنای بررسی های مرکز استراتژیک ریاست جمهوری، رئیس دفتر ریاست جمهوری از معاون اول خواست تا طرح توسعه دانشگاه متوقف شود.
نژاد بهرام گفت: در۲۵ خانه ای که در ده ونک تخلیه شده دانشگاه به هیچ وجه برای خانه های کارگری حکم تخلیه را عملیاتی نکرده و تخلیه ها با رضایت اهالی بوده است.
گودرزی درباره بی اطلاعی دانشگاه از وجود خانه های سازمانی در زمین ها تصریح کرد: دانشگاه برای توسعه خوابگاه ها و راحتی دانشجویان خود تقاضای این زمین ها را کرده و در آن زمان اطلاعی از وجود خانه ها نداشته و فقط ملک کارخانه را تقاضا کرده است.
رئیس دانشگاه الزهرا ضمن رد این ادعا تاکید کرد: دانشگاه الزهرا هرگز طرح توسعه‌ای نداشته و ندارد و به عنوان یک محل فرهنگی پس از گرفتن حکم، با رویکرد فرهنگی خود، موضوع را دنبال کرد. به همین منظور شروع به دسته بندی اهالی کردیم و برخی از متمولین شناسایی شدند که نیاز به آن خانه‌ها نداشتند.