بسم الله الرحمن الرحیم

قبل از هر سخن، روز دانشجو را به دانشجویان عزیزمان در دانشگاه سلمان فارسی صمیمانه تبریک می گویم. خیر مقدم عرض می کنم خدمت میهمانان گرامی ، همین طور تبریک ویژه دارم خدمت اساتید بزرگوار که دانشجویان موفق سابق این مرز و بوم بوده اند و اکنون با علم و وسعت دانش و اخلاق و منش و انسانیت و مهربانی و سایر ویژگی های عالی شخصیتی خود، بهترین الگو برای دانشجویان کنونی ما هستند.

همان طور که همه مستحضرید در روند رشد هر انسان، الگو و تبعیت از الگو، نقش بارزی برای پیشرفت و تعالی است. هر کدام از ما در طول زندگی خود افراد متفاوتی را آگاهانه یا ناخودآگاه الگوی خویش ساخته ایم که بخشی از رفتار و شخصیت کنونی ما متاثر از آن ها است. اساتید ما ملموس ترین و نزدیک ترین و در عین حال موثرترین الگوی نسل دانشجویان هستند که دانشجو زندگی علمی و روش های دانشی خود و حتی دیگر ویژگی های شخصیتی را از استاد اقتباس می کند. این الگو های فکری و شخصیتی در دانشجو نیز ختم نمی شود و  از طریق دانشجو به جامعه منتقل می شود.

به زبان ساده، دانشجو خود الگویی برای جامعه است. الگویی که در جامعه بسیاری از آن، تاثیر می پذیرند و ما بسیار خشنودیم که دانشجویان این دانشگاه از نظر تعلق خاطر به دانش و دقت در روش های علمی، از نظر دیگر ویژگی های فرهنگی چون اخلاق نیک و حسنه، برخوردهای مودبانه و توام با احترام، نوع پوشش و  منش فردی، ایمان و معنویت، دلبستگی به ارزشهای اخلاقی، بی تفاوت نبودن به جامعه و مشکلات آن، داشتن دغدغه و نگرانی برای محیط زیست و کوشش در آبادانی محیط اطراف، عشق به میهن و علاقه و تلاش برای سربلندی آن، دانش عمومی و مهارت های زندگی فردی و خانوادگی سرآمد و بهترین الگو برای اطرافیان خود هستد.

مطمئنا این جنبه تربیتیِ اجتماعی و این رسالت  فرهنگی در کنار آموزش های رسمی هر رشته مکمل دانشجویی و بسیار ضروری است و نمی توان مدعی بود که دانشجو هستیم و نسبت به مسائل مهم اجتماعی و فرهنگی و زیست بومی و سیاسی بی تفاوت بود. دانشگاه علاوه بر محیط علم و دانش، زمینه ساز توسعه دیگر ابعاد شخصیتی نیز می باشد و ما از این نظر احساس فخر می کنیم که این دانشگاه از جمله دانشگاه های موفق استان و حتی کشور است که به همه ابعاد رشد فکری و شخصیتی و دینی و اجتماعی و فرهنگی و سیاسی با هم توجه می کند و اغلب دانشجویان ما نیز بحمد الله تک بعدی نیستند که فقط به دنبال گرفتن یک مدرک در رشته خود باشند؛ بلکه از این فضای چند وجهی دانشگاه، به نحو احسن استفاده می کنند.

در همین راستا ما امسال برای اولین بار، اقدام به معرفی دانشجوی نمونه دانشگاه کرده ایم و همان ملاک های لازم را برای معرفی دانشجوی نمونه قرار داده ایم و ان شا الله در سال های آینده نیز ادامه خواهد یافت. ملاک های معرفی دانشجوی نمونه به ما می گوید که انتظار دانشگاه و جامعه از دانشجو فقط قناعت کردن به علم آموزی در رشته تخصصی خود نیست، البته پیشرفت علمی مهم ترین ملاک دانشجویی است، ولی معیار تام و جامع نمی تواند باشد آن هم برای دانشگاه های نسل سوم و چهارم که علاوه بر آموزش های علمی صرف، تکالیف فرهنگی و اجتماعی نیز دارند و ضروری است این تکالیف مهم اجتماعی و فرهنگی را به شیوه ای درخور، وجهه همت و در چشم انداز توسعه قرار دهند.

اکنون از نسل اول دانشگاه که وظیفه اش فقط آموزش علمی بود، بسیار فاصله گرفته ایم و ماندن در آموزش محض، خُسرانی غیر قابل جبران و خیانتی به نسل جدید است. ملاک های انتخاب دانشجوی نمونه در واقع باید خط مشی حرکت و توسعه دانشگاه در آینده باشد و دانشگاه و دانشجو در اولویت ها خود، برای توسعه تجدید نظر نماید. حداقل انتظار جامعه از دانشگاه نیز همین است که دانش آموخته ای تحویل دهد که علاوه بر تخصص های علمی، مهارت های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و دینی نیز داشته باشد و این نوع دانشجویان هستند که می توانند آینده سازان واقعی این مرز و بوم باشند.

دانشجو یعنی جوینده دانش و دانشجو از برترین صفات انسان های حق طلب است. دانشجو بودن  ویژگی پیروان واقعی حضرت ختمی مرتبت، حضرت محمد مصطفی، سرور کائنات و فخر عالم، صلوات الله تعالی علیه و آله است که فرمودند اطلبوا العلم من المهد الی الحد یعنی ز گهواره تا گور دانش بجو.

دانشجویی زمان نمی شناسد و خاص یک دوره محدود و یک مقطع سه - چهار ساله نیست؛ تازه این اول راه است راهی که از دانشگاه و این ایام شروع می شود و تا پایان عمر ادامه دارد و باید ادامه داشته باشد یا به قولی «میاسای زآموختن یک زمان».

دانشجو بودن نشان و شعار انسان های راستین است. دانشجو بودن خاص یک مقطع زمانی یعنی ایام دانشجویی و خاص یک مکان به نام دانشگاه نیست بلکه از نظر زمان به وسعت عمر ما است و از نظر مکان همه فضای عالم، دفتر علم آموزی است؛ چون فرموده اند «اطلبوا العلم ولو بالصین».

آنچه به عنوان ایام دانشجویی شناخته می شود فقط آغاز مرحله مقدس جویندگی خستگی ناپذیر دانش است؛ دانشی که باید مرهمی بر دردهای بشریت باشد؛ دانشی که باید موتور پیشرفت و توسعه همه جانبه میهن عزیزمان باشد.

دانشجو به دنبال نوری است که با آن قلب ظلمت جهل را بشکافد. دانشجو روح بیدار و منتقد جامعه است؛ دانشجو نسبت به مسائل اطراف خود بی تفاوت نیست، ناراستی ها و بی عدالتی ها را با بیانی رسا و محترمانه و قلم نجیب و متعهد خود مطرح می کند و تا رسیدن به نتیجه مطلوب با نگاه نافذ و ناقد و دقیق خود، امور را دنبال می کند.

دانشجو علم و مدرک را به صرف علم و مدرک بودن نمی خواهد بلکه آن را به عنوان نردبان سعادت خود و جامعه می خواهد. آن را پرچم افتخار و سربلندی کشور می خواهد.

بسیار خشنودیم که می توانیم با افتخار ادعا کنیم که اغلب دانشجویان ما، ویژگی های فوق را به نحو کامل دارا می باشند و هر کدام سمبل پاکی و نماد راستی و ملاک دانایی و ایمان و حق طلبی و عدالت هستند و صفای باطن آن ها طراوت دهنده دانشگاه و امید بخش مدیران دانشگاه است. دانشجویان این سرزمین، هوش و درایت و ذکاوت خود را بارها به عالمیان ثابت کرده اند و هر جای دنیا که سخنی از علم و فرهنگ و پیشرفت است نام جوان دانشجوی ایرانی می درخشد.

جوان دانشجوی ایرانی بزرگ ترین و مهم ترین سرمایه مادی و معنوی این آب و خاک است و اگر اتُم توانایی های آنها شکافته و غنی شود، با حرکتی انفجارگونه، میهن عزیزمان را غرق را پیشرفت و توسعه و رفاه می کند.

فردای روشن ایران کهن  و سربلندمان، بر پایه توانمندی­های این نسل جوینده و فرهیخته خواهد بود که با دانش، ایمان را  و با متد علمی، اخلاق حسنه را همراه کرده است. این همراهی مبارک علم و ایمان در مرتبه اول تحفه شریعت مقدس اسلام است و در مرتبه دوم رهاورد انقلاب اسلامی است که ما را از قشری کردن دانش و ابزاری شدن و تهی شدنش از ایمان و معنویت دور نگاه داشته است. بی شک علم بدون ایمان چون چراغی روشن و نورافشان است اما معلوم نیست این چراغ در دست چه کسی قرار می گیرد و معلوم نیست قرار است کجا را روشن کند و به قول سنایی، شاعر نامدار کشورمان که می فرماید:

چو علم آموختی، از حرص آنگه ترس، کاندر شب    چو دزدی با چراغ آید، گُزیده تر برد کالا

ایمان به علم، هدف می دهد و آن را از بیراه رفتن بازمی دارد. علمی که در چارچوب ایمان حرکت کند و در سایه تعالیم شریعت باشد، هیچ گاه نمی تواند منتهی به تولید سلاح کشتار جمعی یا ابزار استعمار و استثمار دیگر ملت ها شود. علمی که در سایه آموزه های شریعت قرار گیرد، پیغام رسان صلح و رفاه و آسایش جمیع بشریت است و بالطبع دانشمندی که در مکتب وحی نبوی پرورش یافته باشد، موهبتی برای بشریت است که علمش اسباب آسایش و معنویتش موجب آرامش است. پیوند علم و ایمان مقدس ترین پیوند برای بشریت است و خدای را سپاس می گوییم که در این دانشگاه از عنایات ولی عصر ارواحنا فداه و محیط مذهبی شهر و تلاش خستگی ناپذیر اساتید بزرگوارمان، زمینه آموزش علوم در چارچوب عقاید و باورهای اسلامی برای همه دانشجویان ما فراهم شده است.

تلاش دانشجویان ما در این است که از این دانشگاه و دوران دانشجویی، یادگاری ماندگار و تحفه ای مانا که پشتوانه ای استوار برای همه امور زندگی فردی و اجتماعی  و سعادت دنیوی و رستگاری اخروی باشد با خود ببرند و این یادگار جاودان، همان علمِ آمیخته با ایمان است که روشنایی بخش مسیر زندگی تک تک دانشجویان و مایه امیدواری جامعه خواهد بود.

در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ دانشجویان با بصیرت، اعتراضی به سفر معاون رئیس جمهور وقت امریکا  کردند که به دنبال آن، سه نفر از دانشجویان دانشگاه تهران به شهادت رسیدند. این حادثه به عنوان  نماد بصیرت سیاسی دانشجویان و ظلم ستیزی این قشر روشنفکر و هوشیار، در تاریخ و حافظه ملت ما ثبت شد و به عنوان روز دانشجو شناخته شد و همه ساله با بزرگداشت این روز مهم تاریخی و زنده نگاه داشتن یاد و خاطره شهیدان دانشجو ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ با آرمان های آن شهدا تجدید پیمان می‌کنیم.

در اینجا لازم است که اشاره ای به فرموده مقام معظم رهبری  شود که فرمودند «لازم است دانشجو از بینش و تحلیل سیاسی قوی و مشارکت سیاسی سازنده برخوردار باشد، ولی از سیاست بازی و افتادن در دام جنجال‌های سیاسی و جناحی بپرهیزد. در محیط دانشگاه، نقد منصفانه و متقابلا نقدپذیری متواضعانه هر دو لازم است. جوان دانشجو، در محیط علمی باید ذهنش و زبانش باز باشد، نقد کند؛ البته منصفانه باشد. نقد را با عیب جویی و با عصبانیت و با بهانه گیری نباید اشتباه کرد، اما نقادی باید کرد. در عین حال نقدپذیر هم باید بود.»

در پایان، مجدد این روز و در کل تمام ایام دانشجویی که فرصتی بی بدیل و ارزشمند است را به همه دانشجویان عزیزمان تبریک می گویم و برای رشد همه جانبه این عزیزان از خداوند متعال آرزوی توفیق دارم

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته