گروه نقاشی دانشگاه گیلان در روز سه شنبه ۱۹ آذر میزبان سیامک دل زنده (نویسنده و پژوهشگر هنر تجسمی) برای سخنرانی با عنوان: ” هنر مدرنیست، مسئله معاصر و چالش تاریخ هنر ایران” در تالار ۲ حکمت بود.

در نشست «هنر مدرنیست، مساله معاصر و چالش تاریخ هنر ایران»، سیامک دل‌زنده با تکیه بر اهمیت هر سه جزء این عنوان و اهمیت فهم معنای هر جزء و برقراری نسبت مناسب میان آن‌ها برای رسیدن به طرحی برای روایت کردن تجربه‌های هنری دوره‌های تاریخی هنر ایران و جهان، سخنان خود را آغاز کرد.

او با اشاره به خود بنیاد بودن، بی‌زمانی و غیر دیسکورسیو بودن اثر هنری مدرنیست، ویژگی‌های عمومی هنر معاصر را که به نوعی در تقابل با هنر مدرنیست و در عبور از آن بوده است به طور ابتدایی مطرح کرد. او تاکید داشت که ما به تعریفی یکه و قطعی برای هنر معاصر دسترسی نداریم و همواره با طیفی از تعریف‌ها که متفکران مختلف در بیست‌سال گذشته سعی در صورتبندی آن داشته‌اند رو به رو هستیم، گزاره‌هایی از صورتبندی فلسفی معاصریت از آگامبن را با حاضران در میان گذاشت و پس از آن نمونه‌هایی از پروژه‌های هنر معاصر در ایران را در پنج‌سال گذشته برای حضار روایت کرد. او با اشاره به اینکه بسیاری از این آثار علاوه بر وجوه گفتمانی، ارجاعات مشخصی هم به تاریخ هنر مدرنیست ایران و آثار دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰ دارند از اهمیت تبیین چارچوبی تحلیلی برای بررسی و روایت کردن هنر آن دوره سخن گفت. او با اشاره به کوششی که خود در این مسیر انجام داده به شرح چارچوب تحلیلی و صورتبندی نظری که در کتاب تحولات تصویری انجام داده پرداخت. دل‌زنده از دو مفهوم محوری در طرح روایی خودش از تاریخ هنر نوگرای ایران یعنی «نظم نمایشگاهی» و «نگره تزئینی» سخن گفت و هریک از این دو مفهوم را به طور فشرده برای حضار تشریح نمود. او در آخر با تآکید مجدد بر اینکه در هر طرحی برای روایت کردن تاریخ هنر معاصر می‌بایست سه جزء بالا در نظر داشته باشیم، بر ارائه تعریفی مشخص از مفاهیمی انتزاعی همچون مدرنیته، معاصر و معاصریت درون این روایت و ایجاد ساز و کاری برای انضمامی کردن این مفاهیم را ضروری دانست.

در پایان حضار به طرح پرسش‌های خود پرداخته و گفتگو با این پژوهشگر پرداختند.