معلولین به‌ عنوان بخشی از هر جامعه ای دارای حقوق مشخصی همانند سایر افراد جامعه هستند. با بالا رفتن سطح رفاه اجتماعی توجه به افراد دارای معلولیت در جامعه نیز بیشتر شده است، به‌طوری‌که این افراد هم حق استفاده عادلانه از فضاهای شهری را دارند، لذا در تمامی پروژه‌ها در سطح شهرها سعی شده، امکاناتی ایجاد شود تا همه افراد بتوانند به‌راحتی از آن‌ها استفاده کنند. دراین‌بین مهم‌ترین مشکل معلولین مسیریابی و استفاده از شبکه حمل‌ونقل عمومی مناسب است، زیرا وجود وسایل حمل‌ونقل عمومی قابل‌استفاده برای معلولین، توان آن‌ها را برای مشارکت در امور اجتماعی بیشتر می‌کند. در این پژوهش به شناسایی امکانات شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی شهر تهران شامل شبکه اتوبوس‌رانی بی آر تی و مترو برای معلولین استفاده کننده از ویلچر پرداخته و مسیرهای بهینه با توجه به امکانات مرتبط با تسهیل استفاده معلولین در ایستگاه ها تعیین‌شده‌اند. در این پژوهش ابتدا حداقل پارامترهای موثر برای استفاده معلولان از ایستگاه ها مشخص‌شده‌اند که برای شبکه حمل‌ونقل مترو شامل آسانسور، رمپ، ورودی و خروجی های مناسب برای معلول ویلچر دار و برای شبکه حمل‌ونقل عمومی بی آر تی شامل رمپ، گیت ورودی با ابعاد مناسب و ارتفاع سکو در سوار و پیاده کردن افراد استفاده‌کننده از ویلچر است. سپس با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره تحلیل سلسله مراتبی پارامترها وزن دهی شده اند و یک شبکه مسیریابی با در نظر گرفتن محدودیت‌های هر مسیر با استفاده از روش دایجسترا ایجادشده است که با استفاده از آن معلول می تواند برای مسیریابی بهینه اقدام نماید. درنهایت نقشه های مسیرهای مناسب و شخصی‌سازی‌ شده تولید شده است.

واژه‌های کلیدی: معلولین، سیستم اطلاعات مکانی، مسیریابی، حمل‌ونقل شهری

***

ارائه دهنده: خانم مهندس فائزه فریادرس، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی نقشه برداری گرایش GIS
استاد راهنما: آقای دکتر فرید کریمی پور، استادیار رشته مهندسی نقشه برداری
استاد مشاور: آقای مهندس محمد عباسی، مربی رشته مهندسی نقشه برداری گرایش GIS
استاد ممتحن: آقای دکتر مهدی ریاحی خرم، استادیار رشته مهندسی محیط زیست
استاد ممتحن: آقای دکتر مهدی حسنلو، استادیار رشته مهندسی عمران