.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، وی اظهار داشت: تحقیق پیش رو بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی-تاریخی و تمرکز بر داده‌های باستان شناسی، با بازبینی تاریخ شکل‌گیری مسیر موسوم به "جاده ابریشم" در ایران، ضمن تمرکز بر نقش ایران به عنوان مهم‌ترین عامل ارتباط اقتصادی-فرهنگی میان شرق و غرب خطرات ناشی از انقطاع مسیر اصلی ابریشم و تعریف محور جدید را مورد بررسی قرار دهد.
این باستان شناس افزود: مطابق نتایج به دست آمده و بر خلاف نظر اکثر محققان، نه تنها تاریخ شکل‌گیری این محور مبادلاتی در ایران محدود به قرون اولیه میلادی نیست، بلکه سابقه تبادلات فرهنگی و اقتصادی در آن معرف تداوم به هم پیوسته‌ای از دوران پیش از تاریخ تا عصر حاضر بوده است.
او گفت: هرچند تعلق خاطر این مسیر به قبل از دوران تاریخی بارها مورد تایید بوده است، با این حال سابقه مبادلات تجاری و فرهنگی مربوط به قرن‌ها پیش از نامگذاری این مسیر تحت عنوان "مسیر ابریشم" بوده است.
دبیر اجرایی کنفرانس اظهار داشت: در سپتامبر ۲۰۱۳ رییس جمهور چین احیای مسیر ابریشم را به عنوان یک سیاست رسمی در دستور کار خود قرار داد و در سفر خود به قزاقستان از طرح خود با عنوان "کمربند اقتصادی راه ابریشم" رونمایی کرد.
به گفته عمرانی، این کمربند با عبور از "سین کیانگ" به قزاقستان و از آنجا به سمت غرب از ایران و ترکیه و سپس به مدیترانه و اروپا می‌رسد.
سرپرست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان این نکته که به این ترتیب، احیای راه ابریشم جدید بسیار محتمل بوده و نباید انفعال پیشه کرد، گفت: راه ابریشم جزء میراث فرهنگی مشترک ایران و کشورهای منطقه است و با ثبت جهانی آن به عنوان میراث مشترک بشریت می‌توان از این نماد تاریخی برای توسعه گردشگری، احیای مواریث فرهنگی و تمدنی، گفت و گوی ادیان و تعاملات زمانی و فرهنگی بهره گرفت.
وی اظهار داشت: با توجه به پیشینه فرهنگی آسیای مرکزی به عنوان یکی از کانون‌های اصلی تمدن ایرانی اسلامی و وجود مشترکات فرهنگی ماندگار بین ایران و این منطقه، میتوان با احیای جاده ابریشم زمینه تقویت این پایه‌های فرهنگی را فراهم کرد.
او افزود: همانگونه که راه ابریشم باستانی با انگیزه‌های اقتصادی شکل گرفت و سپس با آثار فرهنگی و تمدنی ناشی از مبادلات اقتصادی ماندگار شد، انگیزه‌ پیوند با اقتصاد چین را می توان به بهانه‌ای برای احیای این فرهنگ و تمدن تبدیل کرد.
عمرانی اظهار داشت: هرچند نیاز به مبادله مازاد محصول مهم ترین عامل شکل گیری مسیر ارتباطی بین شرق و غرب است؛ با این حال اثرات فرهنگی احتماعی این مسیر بسیار چشم گیرتر از انگیزه های تجاری آن است.
عمرانی گفت: کوریدور فرهنگی شکل گرفته از غرب به طرف شرق که مطابق با وضعیت پستی بلندی های فلات ایران کمابیش همواره به موازات رشته کوه البرز و تقریبا بدون تغییر بوده، بیانگر جریان به هم پیوسته فرهنگی در طول تاریخ است.
او آئین های مشترک فرهنگی بین کشورهای ایران، ترکمنستان، قزاقستان، افغانستان، تاجیکستان، و آذربایجان از جمله "نوروز" را که تا امروز ادامه داشته دلیل بر اتصال غیر قابل انقطاع جریانات فرهنگی در طول این محور ارتباطی دانست.