عمومی | دانشگاه علوم پزشکی مشهد

شیوع آرتروز در زنان بیشتر از مردان است

عضو هیات علمی گروه روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه با افزایش سن احتمال بروز آرتروز افزایش پیدا می کند اظهار کرد: شیوع این بیماری در زنان بیشتر از مردان است.

دکتر محمد حسن جوکار در گفتگو با وب دا گفت: آرتروز شایعترین بیماری مفصلی است و به علت  سائیدگی و تخریب مفاصل ایجاد می شود.

وی با بیان اینکه علائم آرتروز معمولا بعد از ۴۰ سالگی بروز می کند، افزود: علائم این بیماری نیز معمولا به آهستگی شروع و بتدریج بیشتر می شود در اوایل بیماری، بیمار اول صبح بعد از بیدار شدن متوجه خشکی مختصر مفصل برای چند دقیقه می شود که با شروع فعالیت این ناراحتی از بین می رود.

فوق تخصص روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خاطر نشان کرد: علائم آرتروز  بعد از نشستن طولانی نیز ممکن است احساس شود و اگر بیماری به پیشرفت خود ادامه دهد، در مفاصل مبتلا در زمان فعالیت درد ایجاد می شود  که با استراحت کردن از بین می رود، بیمار متوجه می شود که دیگر قادر نیست بعضی از کارها را مانند  راه رفتن تند و بالا وپائین رفتن از پله ها را با سرعت انجام دهد.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان کرد: این علائم ممکن است خودبخود از بین بروند و مدتی بعد دوباره ظاهر شوند با پیشرفت بیماری، به طور معمول علائم بیشتر شده و بتدریج دائمی خواهد شد بعضی از بیماران متوجه صداهای غیرطبیعی در مفاصل مبتلا می شوند که در موقع حرکت مفصلی احساس می شود.

دکتر جوکار با اشاره به اینکه در مفصل زانو گاهی بطور ناگهانی تورم و جمع شدن مایع در مفصل ایجاد می شود  خاطرنشان کرد: این گونه علائم بعد از یک فعالیت نسبتا شدید مانند راه رفتن طولانی و بالا رفتن از تعداد زیادی پله، بوجود می آید.

وی گفت: مفاصل زانو، ران (هیپ)، انگشتان دست، شست پا و ستون فقرات شایعترین مفاصلی هستند که به آرتروز مبتلا می شوند.

دکتر جوکار با اشاره به عوامل پیدایش آرتروز تصریح کرد: عوامل متعددی از جمله وراثت، چاقی، صدمات قبلی مفصل و استفاده بیش از حد از مفصل در بروز آرتروز نقش دارند.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اهداف درمان در آرتروز که تسکین درد، بهبود عملکرد مفاصل و حفظ کیفیت زندگی می باشد در خصوص درمان بیان کرد: آرتروز هنوز علاج قطعی ندارد، ولی می توان علائم آن را کنترل کرد تا اندازه زیادی از پیشرفت آن جلوگیری و عملکرد مفصل را بهبود بخشید.

وی درمان آرتروز را شامل درمان های غیردارویی و دارویی عنوان و تصریح کرد: همه بیماران مبتلا به آرتروز، همیشه احتیاج به دارو ندارند یک بیمار ممکن است در بعضی مراحل بیماری احتیاج به دارو داشته و در بعضی اوقات هم نیازی به مصرف دارو نداشته باشد.

دکتر جوکار درمان های غیر دارویی را کم کردن  وزن، پرهیز از فشار آوردن بیش از حد به مفصل و ورزش برای تقویت عضلات اطراف مفصل عنوان کرد و اظهار کرد: داروهائی که در آرتروز مصرف می شوند مسکن ها، داروهای ضدالتهابی، تزریق داخل مفصلی کورتون، تزریق داخل مفصلی هیالورونان و گلوکوزآمین (اثر آن اثبات نشده است)   می باشد.

{jcomments on}