در این جلسه استاد به تفسیر حکمت ۴۶۲ نهج البلاغه پرداختند.

حضرت در این کلام نورانی فرمودند :

وَ سُئِلَ عَلَیْهِ السَّلَامُ عَنِ التَّوْحِیدِ وَ الْعَدْلِ فَقَالَ التَّوْحِیدُ اَلَّا تَتَوَهَّمَهُ وَ الْعَدْلُ اَلَّا تَتَّهِمَهُ

از امام علیه السّلام از (معنى) توحید و عدل پرسیدند آن حضرت فرمود: توحید (یگانه دانستن خدا) آنست که او را در وهم و اندیشه در نیاورى (که آنچه در اندیشه آید مانند تو مخلوق است) و عدل آنست که او را (بآنچه شایسته او نیست) متّهم نسازى (زیرا کار ناشایسته کردن یا از جهل و نادانى است، یا از ناچارى و نیاز و خداوند از این دو منزّه است).

استاد مجد فقیهی گفتند:

خداوند مافوق توهمات بشری است و در توهم نگنجد. در کلام نورانی امام رضا(ع) فرمودند:

«فَهُوَ لَا تُدْرِکُهُ الْاَوْهَامُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْاَوْهَامَ‏»

اوهام خدا را درک نکنند و او اوهام را درک کند.

یگانه دانستن خدا یعنی بی نظیر دانستن خدا، وقتی او متصور شود دیگر بی نظیر نیست او مخلوق ذهن ما می شود.

مور ضعیف و ناتوان چون‌ شکل‌ یزدانی‌ کشد                 بی‌شک به شکل مورچه با شاخ حیوانی کشد

اشکال: خدایی که نه تعقل، نه تصور و نه توهم شود یک حقیقت مجهول است چگونه می شود او را عبادت کرد یا به او ایمان آورد؟

جواب: همه جا شناخت از طریق تصور و صورت گری نیست برخی ادراکات وجود دارد که هیچ گونه تعقل و تصور و توهمی از آن نداریم. مانند: گرسنگی

برای دریافت صوت اینجا کلیک کنید.

منبع خبر : مدیریت دانشجویی فرهنگی