باز تاسوعا آمده است، حنجره ام در هوای محرم گر گرفته است، باز لب هایم در تکلم نام عباس(ع) می سوزد، می خواهم پنجره ای به سمت واقعه بگشایم و نمی دانم این روایت چه رازی دارد که هر بار تازه و تازه تر می شود، هر بار که این دریچه را می گشایم، منظره ای دیگر از کربلا را در پیش چشمانم می بیبنم، یا ابوفاضل روایت را از کجا باید آغاز کنم؟
امروز در تمام چشم ها تکرار می شود، گریستن مشک، گریستن ساقی، گریستن کودکان منتظر، گریستن فرات، گریستن نخل های علقمه!
آسمان در هم می پیچد و ساحل فرات خون سرخ تو را در بر می گیرد، دستی را بر پیشانیش حس می کند، حسین(ع) خون چشمانش را پاک می کند، تا عباس(ع) چشم باز کند و برای آخرین بار دیده در دیده حسین(ع) بدوزد، اما عباس(ع) چشم باز نمی کند، شرم حضور نمی گذارد و اشک در پهنای صورتش جاری می شود.
آری! حکایت عباس، حکایت آب نیست، حکایت آبروست، مشک عباس از آب پر نبود، از آبرو پر بود. چه غافلند، آنان که مشک عباس را تیر باران کردند. آبرو با تیر بر زمین نمی ریزد، آبرو با شمشیر بر زمین نمی ریزد، آبرو با شمشیر تازه تر می شود، آبرو با خون درخشان تر می شود...
روز نهم محرم معروف به روز تاسوعا، بزرگداشت شهادت اسوه ایثار و ادب، دلاوری و وفا حضرت اباالفضل عباس(ع) است و  آخرین روزی است که امام حسین(ع) و یارانش، شبانگاه آن را درک کرده بودند و این روز به شب عاشورا پیوند می خورد. در این روز چند رویداد مهم در سرزمین کربلا واقع گردید ۱- ورود شمر به کربلا ۲- امان نامه برای ابوالفضل العباس ۳- فرمان حمله عمومی.

قمر بنی هاشم در کلام معصومین علیهماالسلام:
امام سجاد(ع) فرمود: عمویم عباس حقیقتاً با ایثار و جانبازی، جان خویش را فدای برادر کرد تا آنجا که دستهایش قطع شد. (بحارالانوار، ج۴۴، ص ۲۹۸، تنقیح المقال، ج۲، ص ۱۲۸)
امام صادق(ع) فرمود: شهادت می دهم که تو برای خدا و رسولش و برادرت خیر خواهی کردی، پس تو چه نیکو برادر فداکار بودی. (مفاتیح الجنان، زیارتنامه حضرت عباس (ع))
امام صادق(ع) فرمود: عموی ما عباس پسر علی(ع)، بینشی تیز و دقیق و ایمانی محکم و استوار داشت، در رکاب برادرش با دشمنان جهاد کرد و به خوبی از عهده آزمایش الهی برآمد و به مقام شهادت رسید.(مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص ۱۲۸ )
امام صادق(ع) فرمود: 'تاسوعا روزی است که حسین(ع) و یارانش در آن روز در کربلا محاصره شدند و سپاه شام پیرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حرکت باز داشتند و پسر مرجانه و عمر بن سعد در آن روز شادمان که لشکری انبوه، به اختیار دارند و حسین(ع) و یارانش را ضعیف شمردند و یقین کردند که دیگر حسین، یار و یاوری ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد. سپس فرمود: به فدای آن  شهید غریب! مقام شامخ و با عظمت حضرت ابوالفضل العباس(ع) فرزند رشید امیر المومنین(ع) و موقعیت خاص ایشان باعث شده است تا یک روز(تاسوعا) به عنوان یادبود ایشان قرار گیرد.(کتاب معارف و معاریف، ج۷، ص ۱۷۳، با اندکی تصرف.)
امام زمان علیه السلام در' زیارت ناحیه مقدسه' خطاب به عمویش عباس می فرماید: السلام علی ابی الفضل العباس المواسی اخاه بنفسه؛ سلام بر ابوالفضل العباس که با جان خویش با برادر همدردی کرد.

گردآوری و تنظیم: محبوبه بهلولی با استفاده از تبیان