پیمان کمالوندی خبرنگار وب دا: آقای علی سلیمانی یکی از ورزشکاران و جانبازان سرافراز دانشگاه علوم پزشکی ایلام است که در این عرصه ورزشی توانسته علاوه بر فعالیت بدنی و ورزش و سلامت روحی و جسمی، عناوین و مقام های شایسته ای برای دانشگاه علوم پزشکی ایلام کسب کند. از این رو طی مطالبی که در ادامه می خوانید، سخنان این ورزشکار بااخلاق و قابل تحسین است که می تواند الگویی شایسته ای برای همه ما باشد. سوال: خودتان را معرفی کنید. ضمن عرض سلام و ادب و احترام خدمت حضرتعالی؛ اینجانب علی سلیمانی کارشناس رادیولوژی و متولد روستای گلان شهرستان مهران و متولد دوم فروردین سال ۴۵ و ساکن ایلام هستم. سوال: شاغل کدام بخش در دانشگاه هستید؟ بنده هم اکنون در بخش تصویربرداری بیمارستان امام خمینی (ره) ایلام در خدمت همشهریان و بیماران هستم. سوال: از چه سالی وارد ورزش کوهنوردی شدید؟ در سن نوجوانی و جوانی علاقه مند به این رشته بودم و معمولاً صعودهایی در داخل استان داشتم. اما از سال ۱۳۹۰ به صورت حرفه ای وارد این رشته ورزشی شدم و صعود به کوههای خارج از استان و دوره های آموزشی تخصصی در رشته کوهنوردی را شروع کردم. سوال: چه مقام هایی در ورزش کوهنوردی تاکنون کسب کرده اید؟ از نظر بنده در این رشته ورزشی رفاقت بر رقابت ارجحیت دارد و حکم و مقام قهرمانی اهمیت چندانی ندارد. اما از جهت پاسخ به سوال عرض می کنم که حکم صعود به بلندترین قلل ۳۱ استان کشور را دریافت کرده ام. حکم صعود از فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران ۳۱ قله ۳۱ استان و همچنین دریافت نشان سیمرغ کوه های ایران از فدراسیون کوهنوردی ایران، دارای گواهینامه کوهپیمایی مقدماتی و پیشرفته، گواهینامه سنگ نوردی مقدماتی و پیشرفته، هواشناسی کوهستان، نقشه خوانی و کار با جی پی اس و مسیریابی، محیط زیست کوهستان را دریافت کرده ام. سوال: از اینکه حضرتعالی از جانبازان سرافراز دفاع مقدس هستید و به کوهنوردی می پردازید، بسیار تحسین برانگیز است. چه صحبتی یا پیامی برای این قشر دارید؟ جانبازی افتخاری است که نصیب اینجانب گردیده و نقص عضو مانع فعالیت ورزشی نیست. بلکه ایجاد انگیزه ای برای ورزشی بودن می باشد. قوی ترین انگیزه یک ورزشکار جانباز به دست آوردن پایگاه اجتماعی و فعالیت ورزشی با دوستان است. بنده یک هم نورد جانباز دارم که از ناحیه هیپ و ران راست قطع عضو گردیده اما فاتح ۳۱ قله مرتفع ایران می باشد و مفتخر به دریافت سیمرغ کوه های ایران گردیده پس ما هم می توانیم قهرمان باشیم. سوال: آیا ورزش و کار در بیمارستان تداخلی باهم ندارند؟ ورزش و فعالیت ورزشی نه تنها مانع کار و تداخل در محیط کار و اداره نیست، بلکه ایجاد انگیزه بهتر و پیشرفت کار و مدیریت بهتر در اداره کردن و مسئولیت پذیر بودن می باشد اما بیشتر فعالیت های ورزشی و صعود را در روزهای پایانی هفته شامل پنجشنبه و جمعه زمان بندی و مدیریت کرده ام و اکثر صعودهای بنده سرعتی بوده و اجازه نداده ام با کارم در بیمارستان تداخلی ایجاد کند. سوال: پرداختن به ورزش کوهنوردی در سطح حرفه ای نیاز به پشتکار و اهتمام ویژه ای دارد. چگونه این ورزش را انتخاب کردید؟ کوهنوردی یعنی پیمایش مسیرهای فنی در کوهستان با استفاده از ابزارهای فنی و درگیر شدن با مسیرهای سنگی و یخی است. بر حسب علاقه و شاید حس ماجراجویی و رویارویی با طبیعت به این رشته گرایش پیدا کردم و این نیازمند صبر و مقاومت، اعتماد به نفس، چالاکی و مهارت، تناسب اندام و حفظ تعادل ایجاد، مقاومت در برابر فشارهای جسمی و کمبودها در شرایط سخت و پشتکار و جدیت است. به عبارتی بنده با کوه به آرامش جسمی و روحی می رسم. سوال: چه سخنی با مسئولان دانشگاه دارید؟ وظیفه اصلی مسئولان دانشگاه در حوزه ورزش، اشتیاق به ورزش و روح ورزشکاری و ورزش خواهی در دل کارکنان ایجاد و زنده نگه دارند و ورزش را در بعد همگانی و همچنین بعد قهرمانی مورد توجه قرار دهند. ایجاد مکان ها، سالن ها و جایگاه مناسب برای کارکنان و همچنین تهیه تجهیزات لازم ورزشی، تشویق و ترغیب کارکنان به ورزش، ایجاد یک جایگاه ارزشی برای ورزشکاران دانشگاه، جزو کمترین خواسته های کارکنان است که امیدوارم اتفاق بیفتد.