درگذشت دکتر صدیقی دانشیار بازنشسته گروه جراحی اطفال بیمارستان بهرامی

عمومی
چهارشنبه 17 مرداد 1397 ساعت 4:47
3639
دانشگاه علوم پزشکی تهران
دکتر احمد صدیقی از اعضای هیئت علمی و دانشیار بازنشسته جراحی کودکان بیمارستان بهرامی دارفانی را وداع گفت.
با نهایت تاسف و تاثر دکتر احمد صدیقی عضو فعال و دانشیار بازنشسته گروه جراحی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران اول مرداد ۹۷ بدیدار حق شتافت و دوستداران و همکاران خویش را در اندوه جانکاه فرو برد.
به همین مناسبت پای صحبتهای دکتر هوشنگ پورنگ استاد پیشکسوت جراحی اطفال بیمارستان بهرامی و از همکاران مرحوم دکتر صدیقی نشستیم.
دکتر صدیقی مراحل مختلف علمی را در گروه جراحی کودکان طی کرد و عمر پربرکت خویش را در راه آموزش دانشجویان، انترن ها، دستیاران جراحی عمومی و جراحی کودکان سپری و در بیمارستانهای مرکز طبی کودکان ، بیمارستان طالقانی ، بیمارستان امیر کبیر و بیمارستان بهرامی ضمن آموزش پزشکی به درمان بیماران مشغول بود . ضمنا ایشان در خارج از دانشگاه در بخش خصوصی ( بیمارستان مهر) هم به درمان و مدیریت می پرداخت.
من در اواخر سال ۱۳۶۸ در بیمارستان امیرکبیر با ایشان آشنا و همکار شدم و در آذر ۱۳۷۷ همراه با ایشان به بیمارستان بهرامی آمدم.
ما سالها با هم به امر آموزش و درمان مشغول بودیم و از مصاحبت ایشان برخوردار بودم. دکتر صدیقی به مصداق اسم فامیلش انسانی صدیق، متفکر، سخی و با وفا بود. او نه تنها در پزشکی بلکه از جنبه های دیگر، انسانی کامل و دانا با اخلاقی حسنه بود . وقتی وارد بیمارستان میشد با همه خوش و بش می کرد و من از صدای خنده هایش می فهمیدم که او از روی پله ها به سمت اتاق عمل در حرکت است.
با همکاران، پرسنل بیمارستان و بیماران خوش برخورد بود وچه بسا نیم ساعت صحبت با ایشان باعث میشد آدم غم وغصه هایش را از یاد ببرد . در آموزش دانشجویان و دستیاران بسیار کوشا بود و به آنها علاوه بر تدریس علم پزشکی نحوه زندگی و برخورد با بیماران را می آموخت.
بیماران مخصوصا بچه ها برای او موجودات مقدسی بودند که برای رفع مشکلات به او پناه آورده بودند و او به آنها درمان وامید به زندگی می داد. انسانی والا، بخشنده و دوست مدار بود . خود شاهد بودم وقتی یکی از استادان دانشگاه که هیچ دینی به گردن او نداشت وقتی بیمار شد او وی را در بیمارستان مهر بستری و چون پروانه بدور شمع وجودش چرخید تا او بهبودی نسبی پیدا کرده به منزل رفت. به گفته خیلی از دوستانش در بیمارستان مهر او خیلی وقتها با هزینه خودش به مداوای بیماران مراجعه کننده می پرداخت. البته هرگز هیچ جا این موضوع را بازگو نمی کرد . او بانی یک بیمارستان مدرن در ورامین بود که در حال افتتاح است و تصمیم داشت با کمک وزرات بهداشت و درمان و آموزش پزشکی کلنگ بیمارستانی را در دامغان به زمین بزند که اجل مهلتش نداد.
او با خنده به اتاق عمل می آمد ، همه ما را به کار، مطالعه و زندگی تشویق می کرد و خود الگوی اخلاق و کار بود . غم و غصه را از ما می زدود ولی ناگهان رفت و ما را در غم جانگاهی فرو برد جایش خالیست. روحش شاد، راهش پر رهرو باد.
لینک اصل محتوا در دانشگاه علوم پزشکی تهران
برچسب ها