از خیابان شاه رضا تا خیابان انقلاب… از یک دستور تا یک مطالبه ی عمومی…؟ از نام فردی تا نامی از جنس دگردیسی؟ …خیابانی در مرکز ثقل پایتخت… آونگی آویخته از ریسمانی به هم تنیده؛ معلق میان چهارراه ولیعصر، دروازه شمال و میدان انقلاب، دروازه جنوب.

میعادگاهی از جریان های فکری… نیمی از این میعادگاه بوی نوگرایی می دهد و نیمی دیگر سنت. بستر دایکاتومی ها، دوگانگی ها و دوئیت ها. دوئل سنت و مدرنیته… دوئل گذشته و آینده، تجارت و سوداگری و … .

گذری از نقش ها… ردپای نشانه ها… شاخص جامعه مدنی و یا سنجه برای فاصله اجتماعی… تو بر بلندی برو هرچه باشد میشنوم، اما تو نیز مرا بشنو…

این خیابان بیش از این نیز ما را در خود جمع کرده بود. اما امروز و این بار فقط و فقط، امید که خندق را بار دیگر پر کنیم و یکدیگر را در این خیابان به رسمیت بپذیریم… .

***

سخنران:
نوژن فروزنده؛ کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تهران