با رای هیات داوران، دکتر مریم نوروزیان، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان پیشگام برگزیده نشان “اخوینی”انتخاب شد.

به گزارش خبرنگار دیده بان علم ایران، انجمن علمی روانپزشکان ایران جایزه ” اخوینی” به نام پزشک والامقام پارسی، ربیع بن احمد اخوینی به منظور قدردانی و تشویق پژوهش ها و خدمات در زمینه نوروسایکیاتری در نظر گرفته شده است

این جایزه هر دو سال یک بار در جریان سمینار نوروسایکیاتری ایران که نخستین دوره آن چهارم و پنجم مردادماه در تهران برگزار شد در دو بخش پژوهش و خدمات اعطا می شود.

بر گزیده بخش نخست ازمیان پژوهش های ارایه شده در سمینار در قالب پوستر و برگزیده بخش دوم پس از بررسی خدمات‌آموزشی، پژوهشی‌ و درمانی از بین پیشگامان این رشته در کشور انتخاب می شود.

برگزیده نخستین دوره جایزه اخوینی در بخش پیشگامان نوروسایکیاتری ایران، دکتر مریم نوروزیان، استاد گروه روانپزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. وی متخصص نورولوژی و فلوشیپ دمانس و بیماری الزهایمر است که به ویژه در حوزه اختلال حافظه در سالمندان، اختلالات شناختی ناشی از بیماریهای نورولوژیک، روان پزشکی و بیماریهای داخلی و داروها تحقیق و به طور تخصصی در زمینه دمانس وبیماری آلزهایمر،بیماری پارکینسون، نوروسایکیاتری و نوروسایکولوژی فعالیت دارد.

دکتر مریم نوروزیان تحصیلات عالی خود را در سال ۱۳۶۴ در رشته پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغاز کرده و در سال ۱۳۷۱ فارغ‌التحصیل شده و در سال ۱۳۷۶ موفق به اخذ درجه تخصصی در رشته نورولوژی از دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران شد.

کسب رتبه اول دانشگاه علوم پزشکی تهران، رتبه سوم کشور در امتحان بورد تخصصی نورولوژی در سال ۱۳۷۶، برگزاری اولین همایش بین المللی بیماری آلرهایمر در ایران و تاسیس اولین کلینیک حافظه و دپارتمان حافظه و نورولوژی رفتار در ایران بخش کوچکی از افتخارات و خدمات علمی این استاد روانپزشکی است.

به گزارش دیده بان علم ایران، نوروسایکیاتری، حیطه ای است که هم به ارتباطات رفتاری مغز می پردازد و هم بر ارزیابی و درمان بیمارانی با مشکلات نورولوژیک تمرکز دارد که هم زمان دارای مشکلات شناختی، عاطفی و یا رفتاری نیز هستند.

برای مثال افرادی با آسیب مغزی تروماتیک می توانند مجموعه ای از علایم فیزیکی داشته باشند و هم زمان ممکن است از مشکلات رفتاری، شناختی و عاطفی نیز رنج ببرند. این مشکلات به اندازه عوارض نورولوژیک و گاه بیش از آن ها می توانند ناتوان کننده باشند. در سده ۱۸ میلادی در آلمان، افرادی بودند که خود را نوروسایکیاتریست می نامیدند.

در آن دوران نورولوژی و روانپزشکی کم و بیش یک حیطه به شمار می آمدند و لذا منظور آن زمان از نوروسایکیاتری با منظور امروزی فرق داشته چرا که از اوایل قرن ۱۹، نورولوژی و روانپزشکی به ترتیب به دو حیطه متفاوت ذهنی و فیزیکی می پردازند.

انتهای پیام