به گزارش روابط عمومی واحد تهران مرکزی؛ حمیدرضا صفاکیش عضو هیات علمی گروه تاریخ اسلام  ضمن تسلیت به مناسبت شهادت رئیس مذهب شیعه، شیخ الائمه، امام جعفر صادق(ع) اظهار کرد: امام جعفربن محمدبن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب(ع) که کنیه ایشان اباعبدالله است امام ششم در نظر شیعه امامیه است.تاریخ ولادت امامجعفر صادق(ع) سال ۸۳ هجری در مدینه و وفات ایشان در شوال سال ۱۴۸ هجری ومدفن آن حضرت در بقیع در کنار پدر وجد بزرگوار وعم بزرگش امام حسن (ع) می باشد.

مادر آن حضرت ام فروه دختر قاسم بن محمد ولقب آن بزرگوار صادق بودزیرا "هرگز جز سخن درست نفرمود" رسول الله (ص) درباره او خبر داد که "کلمه حق وپیک صدق است"  منصور عباسی همیشه او را با لقب صادق می نامید  ، اگر چه او را فاضل، صابرو طاهر نیز می خواندند.

امام صادق(ع) حدود ۱۲ سال در کنار جدش امام سجاد(ع) و۱۹ سال بعد رحلت آن حضرت باپدرش امام محمد باقر(ع) به سر می برد وبعد از پدر بزرگوارش مدت ۳۴ سال بر مسند امامت مسلمانان متکی بود.

صفا کیش بیان داشت: فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به حضرت صادق(ع) است زیرا قسمت عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از آن حضرت است وآن اندازه که از آن حضرت نقل شده از هیچیک از ائمه(ع) نقل نگردیده است. اصحاب حدیث اسامی راویان ثقه را که از او روایت کرده اند به ۴۰۰۰ هزار شخص بالغ دانسته اند وفقهای طراز اولی مانند ابوحنیفه وامام مالک بن انس واوزاعی ومحدثان بزرگی مانند سفیان نوری وشعبه بن حجاج وسلیمان بن مهران اعمش نیز در این برهه ظهور کردند .در همین دوره است که فقه اسلامی به معنی امروزی آن تولد یافته و رو به رشد نهاده است.

اهل سنت وجماعت در برتری علمی وروحانی حضرت صادق متفقند چنانکه ابو حنیفه گفته است "هیچ چشمی ندیده وهیچ گوشی نشنیده ودر خاطر هیچکس خطور نکرده که در فضل وعلم و ورع وعبادت کسی به جعفربن محمد(ع) مقدم باشد". ابن حجرعسقلانی می گوید جعفربن محمد(ع) درسراسر جهان اسلام به علم وحکمت مشهوربودومسلمانان علم را از وی آموخته ونقل کردند.

ذهبی در( سیر اعلام النبلاء ) می گوید هر گاه به جعفربن محمد(ع) نگاه می کردی درمی یافتی که او از نسل پیامبران است که در "جمره" ایستاده ومی گفت "از من بپرسید،ازمن بپرسید" زیرا پس از من به مانند حدیث من شمارا حدیث نخواهد کرد.

دوران امامت حضرت صادق(ع) یکی از ادوار پر آشوب تاریخ اسلام است. این دوره که از سال ۱۱۴ هجری تاسال۱۴۸ (سال وفات آن حضرت ) طول کشیده است شاهد ظهور وقتل زیدبن علی بن الحسین، انتقال خلافت از بنی امیه به بنی عباس،کشته شدن ابومسلم خراسانی، کشته شدن عبدالله بن حسن بن حسن در زندان منصور ،کشته شدن فرزندان او محمدبن عبدالله ملقب به نفس زکیه و ابراهیم بن عبدالله معروف به قتیل خمری در سال (۱۴۵۱ق ) وبنای شهر بغداد است. آن حضرت در این حوادث مهم سیاسی مورد توجه بسیاری از مسلمانان بود وحتی مردم اورا از سفاح و منصور برخلافت شایسته تر ومناسبتر می دانستند.

عضو هیات علمی واحد تهران مرکزی درباره کمالات معنوی وسجایای اخلاقی امام صادق(ع) خاطر نشان کرد: حافظ ابونعیم اصفهانی گفته است: "امام ناطق وپیشتاز مراحل کمال، ابوعبدالله جعفربن محمدبن صادق روی به عبادت وخضوع آورده وعزلت وخشوع رابر ریاست واجتماعات ترجیح داده بود. "و نیز گوید: "بعد از نماز عشا وگذشتن پاسی از شب انبانی از نان وگوشت ومقداری پول بر دوش می گرفت و به در خانه فقرای مدینه می رفت وآن نان وغذا رابین آنان قسمت می کرد وآنها وقتی ولی نعمت خود را شناختند که آن حضرت وفات یافت."

خدمات و زحمات علمی امام صادق(ع) در دوران امامت، باعث حیات شیعه گردید وبه همین خاطر شیعه را جعفری می نامند و این امتیازی است مهم برای مجد و عظمت امام صادق(ع).

منصوردوانیقی که تاب عزت وارزش وعظمت امام(ع) را نداشت در ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری دستور داد امام(ع) را مسموم و شهید کردند. مدت امامت آن بزرگوار۳۴ سال بوده است.