به گزارش اداره کل روابط عمومی وزارت علوم به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، احسان رحمانی، مجری طرح «ساخت و ارزیابی یک کاتالیست چارچوب فلزی- آلی برای تولید اتیل بنزن» اظهار کرد: آلکیلاسیون بنزن بصورت صنعتی توسط کاتالیست های زئولیتی در دما و فشار بالا انجام می شود، که این موضوع هم از نظر زیست محیطی و هم اقتصادی پر هزینه است.  وی با بیان اینکه در دمای بالا در سطح کاتالیست کک ایجاد شده که موجب غیر فعال شدن کاتالیست ها در طول انجام فرآیند می شود، افزود: به همین دلیل استفاده از کاتالیست هایی که بتوانند فرآیند را در دمای پایین‌تر انجام دهد ضروری است. محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطر نشان کرد: با توجه به نتایج به دست آمده کاتالیست های ساخته شده در این طرح توانایی انجام واکنش را در دمای حدود ۲۰۰ درجه سلسیوس پایین‌تر نسبت به کاتالیست های مرسوم دارند. به گفته رحمانی، به کار بردن چارچوب های فلز- آلی در فرآیند آلکیلاسیون بنزن و تولید اتیل بنزن برای اولین بار انجام شده و می توان آنها را به عنوان کاتالیستی جدید با توزیع محصولات جانبی بسیار محدود تر نسبت به کاتالیست های مرسوم در نظر گرفت. وی افزود: در این طرح همچنین یک میکروراکتور جدید برای انجام فرآیند و ارزیابی عملکرد کاتالیست‌ها طراحی و ساخته شد.  این محقق تصریح کرد: بطور کلی هدف این کار تحقیقاتی، توسعه یک کاتالیست جدید برای بهبود عملکرد فرآیندی، اقتصادی و زیست محیطی واحد آلکیلاسیون بنزن برای تولید اتیل بنزن بوده‌است. وی با تاکید بر اینکه اتیل بنزن حدود ۳۵ میلیون تن در سال در جهان تولید می شود، افزود: این ماده شیمایی خوراک اصلی در تولید استایرن و زنجیره محصولات پایین دست آن است. رحمانی با بیان اینکه در این طرح که واکنش در فاز گاز انجام شده، عنوان کرد: از مزیت های قابل توجه کار حاضر انجام فرآیند در دمای پایین و همچنین فشار پایین است که خود موجب کاهش مصرف انرژی و در نتیجه کاهش تولید آلاینده‌های زیست محیطی است. همچنین در مقایسه با کاتالیست های زئولیتی مرسوم، کاتالیست‌های چارچوب فلز- آلی با محصولات جانبی کمتر سهم قابل توجهی در کاهش هزینه های جداسازی پس از انجام فرآیند دارند. وی تاکید کرد: به طور کلی به کار بردن چارچوب های فلز- آلی در فرآیند آلکیلاسیون بنزن توسط اتانول کاملا جدید می باشد. گفتنی است طرح «ساخت و ارزیابی یک کاتالیست چارچوب فلزی- آلی برای تولید اتیل بنزن»در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با راهنمایی دکتر محمد رحمانی به انجام رسیده است و از نتایج این طرح دو مقاله ISI با درجه عالی (Q۱) به چاپ رسیده است. ل.م۵۴/ع.ع۵۷