سلسله نشست‌های تخصصی به مناسبت هفته میراث فرهنگی، در قالب سه سخنرانی در تاریخ ۲۳ الی ۲۶ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ در سالن دکتر شیرازی دانشکده‌ حفاظت و مرمت دانشگاه هنر اصفهان با موفقیت برگزار گردید. نشست روز نخست با عنوان "میراث برای نسل‌ها" با حضور سخنران گرامی جناب آقای دکتر چگینی برگزار گردید. ایشان در ابتدا درمورد سازمان جهانی ایکوموس و همینطور ایکوموس ایران توضیحاتی را بیان نمودند و در پی آن بحث را درمورد شعار سال ۲۰۱۸ ایکوموس جهانی با عنوان "میراث برای نسل‌ها" ادامه دادند. ایشان شعار امسال ایکوموس را حاصل یک روند تکاملی دانستند که از ۱۸ سال پیش آغاز شده و به همین مناسبت شعارهای هفده‌گانه‌ی ایکوموس جهانی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷ مورد ارزیابی قرار گرفت. دکتر چگینی یکی از اهداف شعار امسال را فراهم کردن شرایط برای فعالیت نسل جوان و جابه جایی مناسب این نسل با نسل گذشته دانستند. اما هدف اصلی از مطرح کردن این شعار را بالا بردن شناخت افراد از میراث گذشتگان و عمق این شناخت دانستند. ایشان تاکید داشتند که شناخت باید از حالت بیرونی خارج شود و افراد یک معرفت عمیق و درونی نسبت به گذشتگان و آثارشان پیدا کنند. یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد آسیب در شهرها و مشکلات انسان‌ها در قرن حاضر را نیز عدم شناخت آن‌ها از روش زندگی پیشینیان بیان کردند.
دومین نشست تحت عنوان "تجربه‌ مرمت، بازسازی و احیای مسجد جامع ده نو میبد" در روز سه‌شنبه با حضور استاد گرامی جناب آقای دکتر اسفنجاری برگزار گردید. ایشان در ابتدا بحث را با بیان چرایی اهمیت مسجدجامع ده نو، جایگاه آن در روند حفاظت و مرمت در ایران، چگونگی مرمت و بازسازی آن و همینطور میزان تاثیر گذاری مرمت یک اثر تاریخی بر دانش مرمت و مرمتگر شروع کردند، که در واقع این موضوعات چهار محور اصلی بحث را مشخص می‌کرد. سپس ایشان به معرفی میبد و محله‌ی ده آباد، بستر قرارگیری مسجد پرداختند. بحث با بیان مطالبی در مورد شناخت و آسیب شناسی بنا پی گرفته شد. در طی مرمت و بازسازی این بنا تجربیاتی حاصل شد که چکیده‌ آن با نظر سنجی از بسیاری از بزرگانِ عرصه‌ی حفاظت و مرمت در قالب منشوری با ۷بند تدوین گشت. پس از آن چگونگی مستندنگاری بنا و بازسازی آن مطابق با فرم و مصالح اولیه تبیین گردید. ایشان خاطر نشان کردند که مسجد جامع ده نو به مرور مخروبه شد اما هیچگاه متروک نشده و همواره زنده در جربان بوده است و در کنار مباحث سازه ای، یکی از اصلی ترین عللی که بازسازی در این بنا را تجویز می‌کرد نیز همین عامل دانستند. ایشان معتقدند تجربه‌ی پانزده‌ ساله‌ی کارگاه ده نو نشان داد که با مرمت می‌توان پژوهش کرد و از آن بسیار فرا گرفت زیرا که مرمت خود می‌تواند برای یک اثر تاریخی ارزش افزوده ایجاد کند و به تاریخ میراث بپیوندد. دکتر اسفنجاری معماری ایرانی را حاصل پیوند سه عنصر اصلی یعنی حیاط، ایوان و گنبد دانستند که هر سه در معماری مسجد جامع ده نومشهود است. در طی پانزده سال مرمت مسجد مستند نگاری دقیقی از این بنا تهیه شده که نه تنها جهت شناخت این بنا که برای شناخت معماری محلی دوره‌ی آل مظفر بسیار مفید است. کارگاه مرمت مسجد ده نو، تجربه‌ای پانزده ساله از مرمت در ایران را نشان می‌دهد که در طی آن نتایجی حاصل شده که می‌تواند راه گشای بسیاری از دانش‌جویان و دانش‌پژوهان باشد. یکی از این تجربیات مرمت گنبد با خشت و گل است که برای اولین بار در تاریخ میراث فرهنگی ایران انجام شد و نشان دهنده‌ی کارآمد بودن سنت‌‌های معماری ایرانی پس از هزاران سال است.
آخرین نشست از سلسله نشست‌های هفته‌ی میراث فرهنگی با حضور استاد گرانقدر جناب دکتر سیروس شفقی با عنوان" زاینده‌رود و اصفهان" در روز چهارشنبه برگزار گردید. به سبب درهم تنیدگی مفهوم اصفهان و زاینده‌رود،دکتر شفقی ابتدا به معرفی شهر اصفهان و بیان اهمیت آن پرداختند. در طی آن نقشه‌های تاریخی اصفهان که توسط ایشان احیا شد بود معرفی شدند. پس از آن سیر تحولات زاینده‌رود و مادی‌های منشعب از آن جهت شناخت نقش کلیدی آن‌‌ها در شهر اصفهان بررسی شد.ایشان عامل خشکی زایند‌ه‌رود را علاوه بر خشکسالی‌های اخیر، سوءمدیریت در این حوزه دانستند. در پایان دکتر شفقی نسخه‌ی چاپی نقشه‌های سیدرضاخان و پراکندگی‌ آثار تاریخی اصفهان را به همراه یک جلد از کتاب بازار بزرگ اصفهان به دانشگاه هنر اصفهان اهدا نمودند.