به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران به نقل از دانشکده حقوق و علوم سیاسی ، در نشست انتخابات و سینما که با همکاری دانشکده حقوق و علوم سیاسی و بنیاد سینمایی فارابی، ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ و با حضور استادان دانشگاه و کارشناسان صنعت سینما در سالن کنفرانس دانشکده برگزار شد، نقش سینما در روند انتخابات و تاثیرمتقابل سیاست و سینما مورد بررسی قرار گرفت.

در ابتدای این نشست دکتر عبدالحسین لاله، نویسنده و کارگردان سینما، گفت: «سینماگران بر این اعتقادند سینما شیپوری نیست که بتوان در آن دمید و این هنر ابزاری نیست که بتوان هدف‌گذاری‌های سیاسی را در آن مستقیم جاری کرد و برای این مهم باید شیوه‌هایی را در نظر گرفت و هنر هفتم انعکاس دهنده واقعیت‌های ملموس و غیر ملموس و ایده‌آل‌ها است . سینماگران بر این اعتقادند که سینما اندیشه است و نیازمند تحمیل اندیشه از حوزه‌های دیگر نیست و سیاست از منظر سینماگر هم مورد ارزیابی قرار می‌گیرد» .

دکتر ناصر هادیان نیز با طرح این نکته که در ۲۰۰ سال اخیر مشارکت در امر سیاسی و تصمیم‌گیری به صورت نهادمند امر مطلوبی بوده است و چون با ارزش‌های جامعه عجین شده است قابل توجه است گفت: «ممکن است برخی اقدام به ساخت تیزرهای تبلیغاتی کنند و یک فرد براساس سود و زیان اقدام به ساخت تیزر انتخاباتی کند. اعتراضی به این قسمت نداریم، اما مهم سینما و تبعات آن است».

سخنران بعدی دکتر محمد هادی کریمی کارگردان و نویسنده سینما بود که با اشاره به این موضوع که سیاست و سینما و دخالت سینماگران در سیاست بحث کلی است، گفت: «از بررسی سیاست در نگاه اول، مسئله انتخابات برجسته می‌شود درصورتی که گستره سیاست و حضور هنرمندان در این عرصه می‌تواند وسیع‌تر باشد و انتخابات نمود بارزی است که همه شاهدش هستیم . هنر هفتم هنری جهانگیر است و از ابزارهای نظامی کارکرد بیشتری دارد».

در ادامه محمد مهدی عسگرپور کارگردان و نویسنده سینما با اشاره به این نکته که موضوع سینما به معنای هنر هفتم و پیوند آن با مفهوم کلی سیاست و جزیی‌تر، انتخابات می‌تواند جذاب باشد، گفت: «گاهی یادمان می‌رود در چه دوره‌ای، چه کردیم. در داخل کشور متوجه می‌شویم که سینما مهم و تعیین کننده است و در زمانی که ما را تروریست خطاب می‌کنند مرحوم کیارستمی برنده نشانی سینمایی در عرصه بین‌الملل می‌شود» .

دکتر مجید حسینی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران، نیز در ادامه این نشست گفت: «سینما صحنه‌هایی را به ما نشان می‌‌دهد که هنوز رخ نداده و رویاهای شکل گرفته در سیاست رو به نابودی است؛ این ناامیدی و از هم پاشیدن رویاها در آثار سینمایی دیده می‌شود».

دکتر الهه کولایی، استاد مطالعات منطقه‌ای دانشگاه تهران، نیز در این نشست اظهار داشت: «معتقدم سیاسی بودن سینما و استفاده‌های سیاسی از سینما در دهه‌های گذشته زمانی صورت گرفت که نظام های ایدئولوژیک سعی می‌کردند اهداف خود را از طریق سینما به مردم معرفی و بر ذهن مردم منطبق کنند تا از این طریق شاهد افزایش استفاده از ابزار هنر برای ارتقای مشروعیت نظام‌های سیاسی باشیم» .

وی تاکید کرد: «قرار دادن مردم در میزان تاثیرگذاری رای و به موازات آن ایجاد این آگاهی، موجب بهره‌برداری از ابزار سینما در انتخابات شده است و کسانی که به دنبال کسب رای بیشتری هستند از این ابزار بیشتر استفاده می‌کنند» .

دکتر یوسف مولایی، استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه تهران، نیز با اشاره به نظام انتخاباتی گفت: «کسی که هنرمند است در دوره انتخابات به دوره سیاست پای می‌گذارد و نگران است سیاست این اندوخته را به تاراج ببرد و تلاش می‌کند بین وظیفه اجتماعی خود و نگاه انسانی موازنه‌ای را برقرار کند» .

دکتر مولایی تاکید کرد: «اگر هنر محدود به ابزار و تکنیک و تهی از زیباشناسی و اخلاق و انسانی باشد سینما در اختیار قدرت قرار می‌گیرد. وقتی درباره سینماگر صحبت می‌کنیم از انسانی اخلاقی حرف می‌زنیم که از هنر سینما استفاده می‌کند تا برای حق حیات انسان‌ها تلاش کند».

برای دریافت متن کامل خبر اینجا کلیک کنید.