به بهانه بازنشسته شدنش با وی به گفتگو نشستیم.
سیدرضا راسخی ابتدای صحبتش با اشاره به واحدهایی که خدمت کرده است گفت: من زمانی که وارد دانشگاه شدم در آشپزخانه مشغول به کار شدم سپس در بخش خدمات فعالیتم را ادامه دادم. در سال ۶۵ به صورت داوطلبانه به جبهه نبرد حق علیه باطل رفتم و پس از بازگشت از آنجا به بخش نگهبانی منتقل شدم. در آن زمان شب‌ها در بخش نگهبانی بودم و روزها در آشپزخانه کار می کردم.
وی ادامه داد: به دلیل آسیب دیدگی که در آشپزخانه دانشگاه ناحیه دستم ایجاد شد به واحد اداری منتقل شدم و در قسمت دبیرخانه مسئول توزیع نامه‌ها به واحدهای مختلف دانشگاه شدم.
وی گفت: دانشگاه باید از نظر مزایا برای کارمندان بهتر باشد و بیشتر به کارمندان بها بدهند.

وی ادامه داد: کار کردن در دانشگاه خوب است من در طول دوران خدمتم از هیچ کاری دریغ نکردم و هر چه در توان داشتم انجام می‌دادم و به میزان حقوقم توجهی نداشتم و اگر دوباره به گذشته برگردم مجددا کار در دانشگاه را انتخاب می‌کنم.
وی به عنوان پیشکسوت در رهنمود به جوانانی که در ابتدای کار هستند گفت:‌ توصیه ام به جوانان این است که به تحصیل خود اهمیت دهند و با معلومات بالا وارد بازار کار شوند. امروزه کارمندان براساس میزان تحصیلاتی که دارند حقوق می‌گیرند متاسفانه من سواد بالایی نداشتم و بسیار از اینکه به تحصیلاتم ادامه ندادم پشیمان هستم.
وی در ادامه گفت: من در طول دوران خدمتم خاطرات شیرین زیادی در دانشگاه با استادان و دانشجویان داشتم، به خصوص در گردش های علمی کنار آنها بسیار لذت بخش بود.
وی در پایان صحبت‌های خود گفت: متاسفانه زمانی که بازنشسته شدم از لحاظ بیمه مشکلی برایم به وجود آمد که باعث شد چندین ماه حقوق من قطع شود و با توجه به این مخارج سنگین و هفت سر عائله بسیار سختی کشیدم اما با تلاشهای اداره کارگزینی دانشگاه خوشبختانه مشکلم رفع شد و از این بابت بسیار از مسوولان دانشگاه به ویژه رئیس محترم اداره کارگزینی دانشگاه سپاسگزارم.
وی تاکید کرد: توصیه من به مسوولان دانشگاه این است که به بازنشسته ها بیشتر رسیدگی کنند، آنان مثل خانواده دانشگاه هستند بسیار زحمت کشیدند چندین سال به اندازه توانشان کار کردند،‌ امیدوارم مسئولان بیشتر توجه کنند.