مراسم نکوداشت هوشنگ عباسی، معلم، پژوهشگر و گیلان شناس، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت در پژوهشکده گیلان شناسی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم که به همت مجمع اسلامی فرهنگیان گیلان و پژوهشکده گیلان شناسی و با حضور دکتر حسن بلخاری، رئیس انجمن مفاخر ایران برگزار گردید، رئیس پژوهشکده گیلان شناسی ضمن قدردانی از حضور فرهیختگان گیلانی در مراسم اظهار کرد: عشق به فرهنگ گیلان همواره در وجود هوشنگ عباسی موج می زند و ایشان راه فرهنگ و ساده زیستی را برای مسیر زندگی خود انتخاب کرده است.
دکتر موسوی در ادامه گفت: شرافت و بزرگمردی ایشان در راه علم و دانش اندوزی قابل تقدیر است و واقعا با هیچ صفتی نمی توان این محقق و پژوهشگر بزرگ گیلانی را توصیف کرد.
رئیس پژوهشکده گیلان شناسی با اشاره به این که هوشنگ عباسی با توجه به بار علمی و سطح آگاهی و اطلاعاتش همانند یک کتابخانه سیار است،تصریح کرد: ایشان برای اعتلای فرهنگ گیلان زحمات بسیاری کشیدند و من بسیار خوشحالم از این که در شهری زندگی می کنم که هوشنگ عباسی در آن زندگی می کند.
سخنران بعدی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی گیلان ضمن تبریک اعیاد شعبانیه و روز معلم گفت: فرهنگ سرزمینی است که در آن پنجره ها رو به تجلی باز می شوند.
دکتر ژاله حساس خواه، به عنوان یکی از بانیان این مراسم در ادامه تصریح کرد: مادامی که صاحبان فرهنگ مانند شاعران و ادیبان حیات دارند و می درخشند، یک قوم و یک جامعه زنده خواهد بود.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی گیلان گفت: هوشنگ عباسی نقش موثری در زنده نگه داشتن زبان و فرهنگ گیلکی داشته و امروز ما به پاس زحمات چندین ساله ایشان گردهم آمدیم تا بتوانیم بخش کوچکی از تلاش ها و فعالیتهای ایشان را به مردم معرفی کنیم.
وی ضمن اشاره به سوابق فرهنگی هوشنگ عباسی گفت:  عباسی صداقت دارد و صداقت زمانی ایجاد می شود که هیچ گونه تضادی بین افکار و اعمال و رفتار انسان وجود نداشته باشد. وی افزود: قلم ساده و روان ایشان حاکی از این است که عباسی راه خود را درست انتخاب کرده و این راه را خوب بلد است.
در ادامه رئیس انجمن آثار و مفاخر ایران، به عنوان مهمان ویژه مراسم، ضمن تبریک روز معلم گفت: به هر کسی که گچ در دست بگیرد نمی توان لقب معلم را داد.
دکتر حسن بلخاری ضمن تشکر و قدردانی از دکتر سروش اکبرزاده و دکتر موسوی برای برگزاری مراسم بزرگداشت این پژوهشگر برجسته گیلانی گفت: آدم هایی که دید وسیعی دارند، در صدد برگزاری چنین برنامه هایی خواهند بود.
وی افزود: گیلان مهد فرهنگ و هنر است و علمای فرهیخته بسیاری در این استان سرسبز زندگی کرده و می کنند، من از صمیم قلب امیدوارم که برگزاری چنین مراسم بزرگداشتی برای نکوداشت علما و بزرگان عرصه های مختلف علمی، فرهنگی و هنری کشورمان تداوم داشته باشد.
وی افزود: یکی از ویژگی های خاص کشور ما این است که در طول تاریخ در سراسر کشور، بزرگان و فرهیختگان بسیاری در همه نقاط ایران حضور داشته اند که مایه افتخار ما درتمام دنیا بوده اند و نام کشورمان را در همه جای جهان حتی به تعبیری تا ثریا بالا برده اند.
دکتر بلخاری، در ادامه به اختلاف نظر جدی افلاطون و ارسطو در یک مسئله خاص اشاره کرد و گفت: افلاطون علم را یادگیری نمی دانست و معتقد بود که علم یادآوری، ذکر و تذکر است. چون به اعتقاد افلاطون معلم فقط آن چیزی را که دانش آموز می داند به او یادآوری می کند. اما ارسطو برخلاف افلاطون علم را یادگیری می دانست و به استادش می گفت، دانش آموز وقتی وارد مدرسه می شود مانند لوحی نانوشته، سفید و خالی است و معلم به وی علم را می آموزد.
وی افزود: هدف من از بیان این موضوع این بود که به قول افلاطون باید در ذهن مخاطب علاقه به علم آموزی وجود داشته باشد تا آنچه که معلم می گوید به هدف اصابت کند. به عبارتی اگر ذهن و جان ما آماده پذیرش یادگیری نباشد کلام معلم بر ما اثر نمی کند و بر جان ما نمی نشیند.
وی در ادامه ضمن تشریح نظریه های مولانا در مثنوی در باب علم و فلسفه افزود: تدوام حیات انسان به علم و دانش بستگی دارد.
در ادامه سروش اکبرزاده رئیس مجمع اسلامی فرهنگیان گیلان، ضمن تبریک نیمه شعبان و روز معلم گفت: اگر بخواهیم نام مشترکی بر این ایام قرار دهیم، شاید بتوان از نام روز طبیب نیز بهره برد.
همانطور که میدانیم بوعلی سینا کتاب خود در طب را قانون نامیده چرا که برای داروها قائل به شفابخشی نیست و بیماری و تاثیر داروها و درمان را تابع قانون علیت می داند.
اما همو نام کتاب دیگرش را در فلسفه، شفا قلمداد نموده، زیرا آگاهی را شفا بخش می داند.
رئیس مجمع اسلامی فرهنگیان گیلان تصریح کرد: در نظام فکری بوعلی رذیلت ها ناشی از جهلند و اگر آگاهی جایگزین جهل گردد، رذیلت ها رخت می‌بندند.
اکبرزاده تاکید کرد: درمان اصلی و شفاء واقعی با آگاهی تحقق می یابد و بر این اساس شاید تمام آگاهی بخشان و منجیان از رذیلت ها و معلمین را بتوان طبیبان واقعی قلمداد نمود.
وی با اشاره به داستان شاه و کنیزک مولوی ادامه داد: مولوی در قصه پادشاه و کنیزک در دفتر اول مثنوی به این قضیه اشاره میکند آنجا که طبیبان جسم نمیتوانند بیمار را درمان کنند.
طبیبان واقعی در نظام فکری او شاگرادان مسیحند نه بقراط! و طبیبان واقعی معلمان و پیران هستند و استاد هوشنگ عباسی که امروز در نکوداشت ایشان گرد هم آمده ایم، یکی از طبیبان است.
هوشنگ عباسی در خاتمه مراسم با قدردانی از حاضران گفت : ما با رویاهایمان می آییم و با رویاهایمان می رویم و جز خاطره ای از ما به جا نمی ماند.
گفتنی است در حاشیه مراسم، طی حکمی ، مسئولیت انجمن آثار و مفاخر گیلان از سوی دکتر حسن بلخاری استاد دانشگاه تهران و ریاست انجمن مفاخر و آثار ملی به دکتر صفری تنفیذ گردید. دکتر صفری نیز طی سخنانی به اهم برنامه های این انجمن در طول سال جاری اشاره نمود.

درباره هوشنگ عباسی:

هوشنگ عباسی ۱۳ آبان ۱۳۳۳ در رشت دیده به جهان گشود و در رشته ادبیات و علوم انسانی فارغ التحصیل شد.
وی علاوه براین که سالها در کسوت معلمی به آموزش فرزندان این سرزمین پرداخت عضویت در هیات موسس خانه ی فرهنگ گیلان ، سرپرستی گروه مفاخر سازمان میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی گیلان ، سرپرستی گروه مردم شناسی گیلان ، عضویت در هیات ثبت آثار معنوی برای ثبت آثار ملی و سردبیری ماهنامه ی گیله وا را در کارنامه خود دارد.
عباسی تاکنون ۲۸ اثر و افزون بر ۲۰۰ مقاله منتشر یا در همایش های علمی پژوهشی ارائه نموده است.
از جمله آثار وی می توان به بازتاب نهضت جنگل در هنر و ادبیات، شاعران گیلک و شعر گیلکی  آوازهای سرزمین پدری، گیلان در سفرنامه ی سیاحان ایران، آیین های سنتی نوروز در گیلان، بازی های محلی گیلان ، گیلان نگین سبز ایران، یادبودهای انقلاب جنگل و مجموعه شعر گیلکی تی تی اشاره کرد.
عباسی رتبه ی نخست پژوهش های گیلان شناسی در جشنواره شعر گیلکی ۱۳۸۰ ، رتبه ی اول پژوهش تاریخ و جغرافیا در جشنواره دکتر معین ۱۳۸۲ ، محقق نمونه ی استان سال ۱۳۸۳ ، محقق برگزیده در جشنواره تجلیل از هنرمندان و نویسندگان سال ۱۳۸۹ ، دریافت تندیس و لوح افتخار جشنواره ی انتخاب الگوهای برتر بخش های تابعه ی شهرستان رشت ۱۳۸۸ را تاکنون کسب کرده است.