بزرگداشت دکتر حسین گلگلاب استاد پیشکسوت گیاهشناسی دانشگاه تهران
به گزارش روابطعمومی
دانشگاه تهران
، در این مراسم که با حضور مسئولان و اساتید
دانشکدگان علوم
برگزار شد، دکتر علی مقاری، معاون برنامهریزی و توسعه منابع دانشگاه تهران، با تاکید بر اهمیت پاسداشت بزرگان و مفاخر دانشگاه، پایداری و ثبات دانشگاههای بزرگ کشور را مرهون دانشمندان و نامآوران دانست و بر ضرورت جمعآوری و تدوین تاریخ مشاهیر دانشکدههای دانشگاه تاکید کرد.
دکتر رضا عامری، رئیس دانشکدگان علوم، نیز ضمن تقدیر از اهتمام دانشکده زیستشناسی در معرفی و بازشناسی شخصیت چندوجهی دکتر حسین گل گلاب، تحولآفرینی و ارتقای کیفی و کمی دانشکده از جمله اصلاح وضعیت موزه جانورشناسی و بهسازی فضای دانشکده را ارزنده توصیف کرد.
همچنین دکتر مهران حبیبی رضایی، رئیس دانشکده زیستشناسی، در سخنانی پس از معرفی دکتر حسین گلگلاب، شخصیت چندبعدی وی را نتیجه تلاقی گیاهشناسی و هنر دانست. دکتر علی حائری روحانی، استاد پیشکسوت دانشکده زیستشناسی دانشکدگان علوم دانشگاه تهران، نیز با ذکر خاطراتی از جلسات واژهگزینی علمی که در سالهای پایانی دهه چهل و اوایل دهه پنجاه به ریاست دکتر گلگلاب برگزار میشد، بر جامعالاطراف بودن شخصیت آن استاد فقید تاکید کرد.
میهمان ویژه مراسم، دکتر هما گلگلاب، دختر استاد حسین گلگلاب، نیز با یادآوری خاطراتی، به بیان ویژگیهای اخلاقی و علمی پدر پرداخت و در پایان مراسم، همراه با دکتر مقاری، از تابلو تالار حسین گلگلاب پردهبرداری کرد.
گفتنی است دکتر حسین گلگلاب (۱۲۷۶ تا ۱۳۶۳)، استاد دانشکده زیستشناسی دانشگاه تهران، از پیشگامان رشته گیاهشناسی و نخستین نویسنده کتابهای درسی طبیعی در ایران بود. وی همچنین برای نخستین بار در سال ۱۳۰۷ یک آزمایشگاه گیاهی را در کشور به میکروسکوپ مجهز کرد. با توجه به تسلطی که به زبان و ادبیات فارسی داشت، در سال ۱۳۱۴ به عضویت دوره اول فرهنگستان زبان فارسی ایران درآمد و برخی واژههای رایج تخصصی حوزه گیاهشناسی از جمله گلبرگ، کاسبرگ، پرچم، تخمدان، گلسنگ، قارچ و جلبک از پیشنهادهای اوست. وی همچنین نخستین استاد دانشگاه تهران بود که به رتبه «استاد ممتاز» نائل آمد. استاد گلگلاب همچنین مترجم پیشگام ادبیات نمایشی، ترانهسرا و نوازنده چیرهدست سهتار و تار بود که با نامداران تاریخ موسیقی ایران، همچون علینقی وزیری، روحالله خالقی و غلامحسین بنان همکاری داشت و ترانه «ای ایران»، از بهیادماندنیترین یادگارهای او در حوزه موسیقی است.