به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران ، دکتر ناصر مهردادی، رئیس دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران، در مراسم افتتاحییه این کنفرانس، به اهمیت گردهمایی‌های علمی در حوزه محیط زیست اشاره کرد و گفت: «برگزاری این کنفرانس نتیجه ماه‌ها فعالیت است تا پژوهشگران و فعالان در حوزه مهم و حیاتی محیط زیست را دور هم جمع کنیم».
وی با بیان اینکه ادعای وجود شرایط ایده‌آل در محیط زیست نادرست است، به «شعار روز جهانی شهرها» که در ۳۱ اکتبر نامگذاری شده است، اشاره کرد و گفت: «آیا شهرهای ما واقعاً سالم هستند؟ به نظر می‌رسد ایده شهر سالم، به نوعی آرمان‌گرایانه است و باید نخستین شاخص‌های شهر سالم را بهداشت، خدمات بهداشتی و شاخص‌های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی دانست و سپس پرسید که آیا این شاخ‌ها در شهرها وجود دارند یا خیر؟».
وی افزود: «در شهر سالم، علاوه بر جنبه‌های فیزیکی (مسکن و برنامه‌ریزی) و شیمیایی (آلودگی آب، خاک و هوا)، باید به جنبه‌های بیولوژیکی (اکوسیستم و نواحی شهری) و روانی که همان فرهنگ شهری است نیز توجه شود».
رئیس دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران، هم‌چنین بر اصولی که برای رسیدن به شهر سالم باید رعایت شود، به حیات بخشی پایدار، ایمنی و امنیت، بهره‌وری اقتصادی و زیبایی اشاره کرد و گفت رعایت این اصول می‌تواند پنجره‌ای به سوی یک شهر سالم باز کند.

دبیر علمی همایش: هدف کنفرانس محیط زیست شهری، ارتقا و احیای شهرهای زیست‌پذیراست
دکتر شهرزاد فریادی، دبیر علمی کنفرانس، سخنران دیگر این مراسم، نیز گفت: «هدف اولین کنفرانس ملی محیط زیست شهری، ارتقا و احیای شهر به سمت یک سیستم زیست‌پذیر و انسان‌مدار است. کنفرانس اخیر قصد دارد تعامل موثر بین دانشگاه‌ها، سازمان‌های حرفه‌ای و جامعه را تقویت کند. این تعامل به منظور آزمودن علم در عمل و استفاده از تجربیات سنتی و تعامل سالیان مردم با زمین ضروری است».
دبیر علمی کنفرانس، هم‌چنین اظهار داشت: «فراخوان این کنفرانس با استقبال گسترده‌ای از دانشگاه‌های کشور روبه‌رو و مقالات متنوعی در زمینه محیط زیست شهری ارسال شد که در مجموع از حدود ۲۰۰ مقاله ارسالی، ۱۴۰ مقاله به صورت شفاهی و پوستر پذیرفته و در این کنفرانس ارائه می‌شود».
وی تاکید کرد: «این کنفرانس به دنبال ایجاد همگرایی بین متخصصان و جامعه است تا در نهایت به سمت شهرهای زیست‌پذیرتر حرکت کند».
عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران با اشاره به اینکه واژه شهرنشینی باید با مدنیت مترادف باشد، افزود: «شهر باید محلی برای شادی، امنیت، آسایش و رشد معنوی انسان باشد، اما در واقع اینگونه نیست و شهرها به مکان‌هایی با بیشترین آسیب تبدیل شده‌اند».
دکتر فریادی با تاکید بر اینکه دانشمندان علم اکولوژی و محیط زیست، مسئله اصلی را در تقاضای انسان از طبیعت می‌دانند که بسیار فراتر از ظرفیت‌های بازتولید اکوسفر است، گفت: «این تصویر تجمعی از فعالیت انسان نشان می‌دهد حتی فعالیت‌هایی که به دقت برنامه‌ریزی‌شده در حال فرسایش ساختار و عملکرد حیات اکوسفر است و به حدی این مسئله حاد است که برخی دانشمندان معتقدند این اثر تجمعی فعالیت انسان، امیدهای تمدن پایدار جهانی را زیر سوال برده است».
دبیر علمی همایش با طرح این پرسش که برنامه‌ریزان شهری محیط زیست چگونه می‌توانند شهرها را به صورتی پیکربندی کنند که به اکوسیستم‌های احیاکننده واقعی تبدیل شوند، پاسخ را رابطه تخریب‌گرایانه انسان با طبیعت عنوان کرد که ناشی از دیدگاه‌های انسان‌محور با تکیه بر دانش فناوری حرفه‌ای، ابزاری و انسان محور است که از قرن بیستم و توسعه‌های شهری تا کنون تسلط داشته و ادامه دارد.
وی تاکید کرد: «در دو دهه اخیر، نظریه‌پردازان مجدداً بر وجود لزوم فلسفه انسانی مبتنی بر ارزش‌های محلی تاکید می‌کنند. اما دیدگاهی که حداقل در سطح نظریه در قالب انسان‌گرایی یا پساانسان‌گرایی قوام یافته است، دیدگاهی است که شهر را جزوی از طبیعت می‌داند که باید با هم تعامل داشته باشد».

گفتنی است این کنفرانس به مدت یک روز و در قالب سه نشست و با ارائه سخنرانی‌ها در دانشگاه تهران ارائه می‌شود.