براساس گزارش نیچر، این انباشتگی کیهانی درحدود ۱۲.۴ سال پیش رخ داده‌است و کهکشان ترکیبی عظیم‌الجثه‌ای که در نتیجه آن شکل گرفته از آن زمان تاکنون تحت تاثیر اثر گوله‌برفی به بزرگتر شدن ادامه داده است. محاسبات نشان می‌دهد تا به امروز صدها کهکشان دیگر توسط این خوشه بلعیده شده‌اند و این انباشت را به جرمی برابر ۱۰۰۰ تریلیارد خورشید تبدیل کرده‌است، از این رو این خوشه بزرگترین جرمی است که تاکنون در جهان رصد شده‌است.

رصد‌ها نشان می‌دهند طی این رویداد دست‌کم ۱۴ کهکشان در منطقه‌ای چهار برابر وسعت صفحه کهکشان راه شیری با یکدیگر ترکیب شده‌اند. حباب نوری همجواری که از این رویداد تشکیل شده و هنوز در میان اجرام تشکیل‌دهنده پراکنده نشده‌است نشان می‌دهد تعداد کلی کهکشان‌هایی که در یک توده در مسیر برخورد با یکدیگر قرار می‌گیرند می‌تواند نزدیک به ۳۰ باشد.

نور ناشی از این انباشتگی ۱.۴ میلیارد سال پس از انفجار بزرگ سفر خود به سوی زمین را آغاز کرده‌است، زمانی که سن جهان یک دهم سن کنونی‌اش بود.

طی چندین میلیون سال اول تاریخ کیهانی، ماده معمولی و ماده تاریک ترکیب با یکدیگر را آغاز کردند و به تدریج کهکشان‌های خوشه‌ای را ایجاد کردند. در حال حاضر این خوشه‌ها می‌توانند حاوی هزاران کهکشان، حجم عظیمی از ماده تاریک، سیاهچاله‌های غول‌پیکر و ابرهایی با درجه حرارت چند میلیون درجه‌ای باشند،

نظریه‌های کنونی نشان می‌دهند خوشه‌هایی به عظمت خوشه جدید که SPT۲۳۴۹-۵۶ نام دارد،‌ دو برابر این مدت زمان را برای شکل گرفتن صرف کرده‌است. اما دانشمندان در شگفتند که چنین عظمتی از کهکشان‌ها چگونه در چنین مدت زمان کوتاهی تشکیل شده‌است.

شبیه سازی‌های رایانه‌ای کهکشان‌ها پیش‌بینی می‌کنند که طی گذر زمان، این خوشه به یکی از عظیم‌ترین سازه‌های جهان، شاید عظیم‌الجثه‌ترین جرم شناخته شده در جهان مدرن تبدیل شود.

۱۴ کهکشانی که در این خوشه درحال برخورد با یکدیگرند به کهکشان‌های فوران ستاره‌ای شهرت دارند زیرا شدت ستاره‌سازی در آنها بسیار بالاست و سالانه هزاران ستاره جدید در آنها متولد می‌شوند. این درحالی است که در کهکشان راه شیری سالانه یک ستاره جدید متولد می‌شود. این ستاره‌ها اما به سرعت درخشیده و سپس می‌سوزند زیرا گاز درون خود را با سرعتی بالا مصرف می‌کنند.

این خوشه جدید کهکشانی اولین‌بار به شکل لکه‌ای کم‌فروغ از نور با استفاده از تلسکوپ قطب جنوب و رصدخانه فضایی هرشل مشاهده شد. اخترشناسان پس از آن با استفاده از تلسکوپ آلما واقع در شیلی توانستند رصد‌های دقیق‌تری از آن انجام دهند.

همشهری آنلاین