به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر جعفر نوری، مدیرکل برنامه‌ریزی و نظارت آموزشی دانشگاه تهران در دومین نشست با معاونان آموزشی واحدهای دانشگاه تهران، گفت: با برگزاری نشست‌های بررسی همه‌جانبه موضوع آموزش ترکیبی تلاش می‌کنیم تا بتوانیم با مشارکت همه‌جانبه، یک تصمیم صحیح و کاربردی بر اساس خرد جمعی اتخاذ کنیم.

وی با تاکید بر بررسی ابعاد اجرایی، آموزشی و زیرساخت‌های فناورانه شیوه آموزش ترکیبی، افزود: علاوه بر استفاده از تجربه‌ها و مشارکت معاونان آموزشی در تصمیم‌گیری برای اجرای این روش در سطح دانشگاه تهران، معتقدیم که در اجرای آموزش ترکیبی باید به صورت یک وحدت رویه در دانشگاه اعمال شود تا با روش‌های متفاوت، موجب سردرگمی مخاطبان و ذی‌نفعان نشویم و این شیوه بتواند به‌عنوان گامی نو به معلومات و برنامه‌های ما بیافزاید تا از این طریق رضایت نسبی دانشجویان و دیگر مخاطبان نیز فراهم شود.

دکتر نوری افزود: همچنین با بررسی روش آموزش ترکیبی در این نشست‌ها، باید تمام تحولاتی که پیرامون این روش در سایر نظام‌های آموزشی پیشرفته دنیا طی شده و دستاوردهایی که حاصل آمده را نیز مورد توجه قرار دهیم و با استفاده از تجربه‌های مفید و سازنده بتوانیم آنها را در برنامه‌های علمی و آموزشی دانشگاه پیاده‌سازی کنیم و خلاء‌های احتمالی برنامه‌های آموزشی حضوری را جبران نمائیم.

مدیرکل برنامه‌ریزی و نظارت آموزشی دانشگاه تهران در تبیین دلایلی که منجر به طرح موضوع «آموزش ترکیبی» شده است، خاطرنشان کرد: افزون بر تجربه‌ای که معاونان آموزشی واحدهای مختلف دانشگاه در دوران پاندمی کرونا کسب کردند، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ گزارشی را تهیه کرد که در آن دوازده محور مهم عنوان شده است و در این محورها بر استفاده از تجربه‌های پیشین و به‌کارگیری روش‌های نوین از جمله آموزش ترکیبی تاکید شده است. همچنین در سال‌های گذشته در سطح ستاد، شورای یادگیری الکترونیکی تشکیل شد و جلساتی را نیز برگزار کرد، اما مصوبات این ستاد خیلی متضمن راه‌کارهای عملی برای رفع این مشکل نبود، هرچند می‌توان گفت که شروع خوبی را به همراه داشته است».

وی در ادامه اظهار کرد: بنابراین ما از یک طرف با تاکید و تدبیر وزرات علوم به‌عنوان مرجع نظام آموزش عالی کشور روبه‌رو هستیم و از طرف دیگر دانشگاه تهران تجربه‌هایی را به‌دست آورده و مکلف و علاقه‌مند است تا از این روش جدید برای جبران خلاءهای آموزشی استفاده کند. به همین دلیل، تصمیم گرفته شد تا موضوع آموزش ترکیبی به لحاظ نیازها، کاربردها و ملزومات در نشست‌هایی با حضور معاونان آموزشی واحدها مورد بررسی و تبادل نظر قرار بگیرد.

بر اساس گزارش ارائه شده در این نشست، آموزش ترکیبی یک اصطلاح نسبتاً جدید است اما مفهوم آن برای چندین دهه است که در حوزه‌هایی مانند آموزش مجازی وجود داشته است، به‌طور کلی اصطلاح آموزش ترکیبی به نسل سوم از سیستم‌های آموزش از راه دور اطلاق می‌شود که به‌عنوان یک روش برای به حداکثر رساندن مزایای آموزشی رودررو و تکنولوژی چندگانه برای یادگیری توصیف می‌شود.

این نوع یادگیری، ادغام اندیشمندانه یادگیری الکترونیکی و یادگیری چهره به چهره است. از این روش به‌منظور بهینه‌سازی نتایج یادگیری و اثربخشی هزینه‌ها استفاده می‌شود. ارائه آموزش صرفاً مجازی به گروهی از مخاطبان با زمینه‌های فکری و تخصصی متفاوت، ممکن است برای همه مخاطبان اثربخشی کافی را نداشته باشد اما آموزش ترکیبی ارائه فرصت‌هایی است که مخاطبان بتوانند هم از فضای حقیقی و هم مجازی جهت بهره‌گیری بهتر در امر یادگیری استفاده کنند.

در بخش دیگری از نشست بررسی «آموزش ترکیبی»، معاونان آموزشی واحدهای مختلف دانشگاه به ارائه پیشنهادها و نظرات خود پیرامون نحوه اجرایی شدن این شیوه در دانشگاه تهران پرداختند که تمامی آنان بر متداول بودن استفاده از شیوه آموزش ترکیبی و همچنین لزوم اجرای صحیح آن در دانشگاه مشروط بر تامین زیرساخت‌هایی در زمینه فناوری، تجهیزات، آموزش و اصلاح مقررات و تدوین شیوه‌نامه‌های مربوط تاکید داشتند.