راهنما سلامت؛ سنجش تراکم استخوان برای چه افرادی نیاز است؟
با مراجعه به مراکز بهداشتی و درمانی، ممکن است با واژه ها و اصطلاحات تخصصی مواجه شوید که آشنایی لازم با مفهوم آن‌ها را نداشته باشید، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در نظر دارد برای آشنایی بیشتر عموم با این واژه ها، در قالب مجموعه "راهنماسلامت" به توضیح درباره آن ها بپردازد.
به گزارش روابط عمومی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
، سنجش تراکم استخوان (Bone Mineral Densitometry) یا BMD، روشی برای تعیین میزان مواد معدنی موجود در هر سانتی‌متر مکعب استخوان‌های بدن و در اصل نوعی شاخص مهم در شناسایی پوکی استخوان و احتمال شکستگی استخوان‌ها است. تست تراکم استخوان اغلب از دو استخوان لگن و ستون فقرات انجام می‌شود.
برای انجام تست فرد روی تختی دراز می‌کشد و از او خواسته می‌شود که هنگام عکس‌برداری حرکتی نداشته باشد. در ادامه از ۲ منبع، اشعه ایکس به ناحیه موردنظر تابیده شده و توسط گیرنده‌ها دریافت می‌شود.
مقداری از اشعه ایکس توسط استخوان‌ها جذب شده و مقداری نیز از بدن خارج می‌شود. با تعیین مقدار اشعه ایکس خارج شده از بدن می‌توان میزان تراکم استخوان‌ها را سنجید.
شناسایی درصد تراکم استخوان با تفسیر آزمایش تراکم استخوان انجام می‌شود. در این آزمایش ۲ پارامتر وجود دارد که با T و Z نشان داده می‌شود. عدد T به مقداری اشاره دارد که فرد آزمایش دهنده، در حالت سالم و نرمال باید داشته باشد. عدد Z نیز در مقایسه با دیگر افراد هم‌سن، نژاد و جنسیت مقایسه می‌کند.
محدوده مجاز و نرمال این اعداد در زیر آمده است:
• محدود طبیعی و سالم عدد T، بین ۱ و منفی ۱ است.
• اگر عدد T بین منفی ۱ و منفی ۲/۵ باشد، احتمال پوکی استخوان در آینده وجود دارد.
• اگر عدد T منفی ۲/۵ یا کمتر باشد، فرد به پوکی استخوان مبتلا است.
• محدوده طبیعی عدد Z هم بالاتر از عدد منفی ۲/۵ است.
لازم است که همه افراد بعد از سن ۶۵ سالگی از لحاظ پوکی استخوان مورد بررسی قرار گیرند. در سنین پائین‌تر نیز در صورت ابتلا به بیماری‌های خاص از جمله بیماری‌های روماتیسمی یا مصرف طولانی‌مدت داروهایی چون کورتیکواستروئیدها (کورتون‌ها و داروهای ضدتشنج یا وارفارین) لازم است این غربالگری انجام شود.
انتهای پیام/
کد خبرنگار: ۷۷۰۲ ی.ق