هدف از انجام تحقیق، بررسی مقایسه ای اثر خستگی عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا برتعادل دینامیک در زنان سالمند بود. ۱۵ نفر از سالمندان، افراد بالای ۶۰ سال سن که هفته ای ۳ بار در فعالیت های آمادگی جسمانی شرکت داشتند، با میانگین و انحراف استاندارد سنی ۶.۵۷±۷۲ سال، قد ۴.۸±۱۶۸.۴ سانتی متر و وزن ۷.۴±۷۰.۵ کیلو گرم، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل دینامیکی آزمودنی ها، پس از گرم کردن مختصر(۱۰-۵ دقیقه کشش و دوی نرم)، از تست تعادل ستاره SEBT در هشت جهت استفاده شد. برای ایجاد خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پای آزمودنی ها حرکات باز شدن زانو و پلانتار فلکشن مچ پا در تکرارهای ۵۰ تائی و در ست های نامحدود، با ۵۰% یک تکرار بیشینه و استراحت ۴ دقیقه ای بین ست ها، اجرا شد. فرض بر این بود که در هر کدام از تکرارها که آزمودنی قادر به ادامه حرکت نباشد خستگی اتفاق افتاده است. آزمون خستگی در دو گروه عضلانی مورد مطالعه، با فاصله ۷۲ ساعت و تا حد ممکن در شرایط مساوی اجرا شد. پس از اعمال برنامه خستگی پس آزمون SEBT به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون t همبسته و مستقل در سطح معنی داری۰۵/۰ p≤ استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا باعث کاهش معنی دار فاصله دستیابی در آزمون SEBT می شود. ضمن اینکه اعمال برنامه خستگی در ناحیه زانو باعث کاهش بیشتر فاصله دستیابی آزمودنی ها شد.

معرفی سخنرانان: شهین اسکندری قلعه دانشجوی رشته کارشناسی ارشد علوم ورزشی و تربیتی