به گزارش روابط عمومی دانشگاه جامع علمی کاربردی، دکتر محمدحسین امید رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی در نشست انجمن بهره وری ایران با اشاره به مباحث آموزش عالی و اهداف نظام آموزش عالی گفت: آموزش عالی در بسیاری از مواقع به لحاظ زمانی و مکانی نقش توسعه ای را بازی کرده است، در حالی که توسعه آموزش عالی به این شدتی که در یک دوره ای اتفاق افتاد مورد قبول دست اندرکاران آموزش عالی کشور نبود. سیاست گذاری های توسعه در بخش آموزش عالی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری متمرکز نبود، چرا که از بین مراکز تاثیرگذار در آموزش عالی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری کمترین اختیار را دارد، لذا بسیاری از توسعه هایی که اتفاق افتاده خارج از خواست و نظر مجموعه دانشگاهیان کشور بود و به عنوان یک دانشگاهی، خروجی های آن را مطلوب نمی دانم.

وی تصریح کرد: در موضوع حرکت در مرزهای دانش، دانش آموختگان نظام آموزش عالی در هر نقطه ای از دنیا که باشند، می درخشند و ایران از جایگاه مطلوبی برخوردار است و بهترین اثرگذاری را دارند. در بخش افزایش فهم عمومی دانش در کشور که به عنوان یکی از اهداف نظام آموزش عالی عنوان شد، نقصی وجود ندارد و این افراد در کشورهای منطقه بسیار اثرگذار عمل کرده اند.

رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی در ادامه گفت: در بخش هایی که مربوط به سایر نهادها از جمله اقتصاد، کشاورزی، صنعت و یا موضوعات اجتماعی است، دانشگاه چون با طرف دیگری از سازمان ها یا نهادها ارتباط دارد، بعضا موفقیت ها کمتر است و این مساله کاملا با سیستم بسیار بد اقتصادی کشور مرتبط است؛ بدین معنا که نظام تولید انحصاری در کشور هر آنچه را که بخواهد تولید و عرضه می کند و کسی هم نمی تواند با این انحصارگری مقابله کند؛ همانند صنعت خودرو که بسیار ملموس است.

وی با طرح این پرسش که چرا احساس نیاز به دانشگاه در بخش اجرایی کشور وجود ندارد، اظهار کرد: وقتی صنعت احساس نیاز نمی کند، علاقه مند به دانشگاه نیست و مساله ای را طرح نمی کند، به دنبال این بی نیازی، دانشگاهیان نیز در بحث حل مساله موفق نخواهند بود. از سوی دیگر، علت نبود مطالبه در کشور به نظام اقتصادی که یک نظام دولتی و مبتنی بر انحصاراست، باز می گردد.

نتیجه اثرگذاری ضعیف دانشمندان حوزه علوم انسانی

دکتر محمدحسین امید در بخش دیگری از این نشست درباره اثربخش کردن آموزش عالی با بیان اینکه اثرگذاری دانشمندان ما در حوزه علوم انسانی در کشور محدود است، اظهار کرد: به دلایل مختلف این دانشمندان نمی توانند در حوزه های حکمرانی علوم انسانی ورود پیدا کنند به همین دلیل نظام اداری ما به صورت شایسته گزینی و شایسته سالاری شکل نگرفته است.

به گفته وی، با استناد به آمار و ارقام موجود می توان گفت که خروجی دانشگاه های کشور به دو دسته مطلوب که در چارچوب های درست شکل گرفته و بخشی نامطلوب تقسیم می شود که مراکز تصمیم گیری غیر از آموزش عالی آنها را شکل داده و ایجاد کرده است.

رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی خاطرنشان کرد: تا سال ۱۳۸۴ در ایران دانشگاه هایی شکل گرفته بود که دوران انکوباتری را دنبال می کردند و در حال رشد و بلوغ بودند، اما در کمتر از ۵ سال حدود ۷۰ دانشگاه به این تعداد افزوده شد، لذا اگر مشکل ناشی از نظام اقتصادی حل شود، در شرایط کنونی نیز نیروهای انسانی تربیت شده نیاز صنعت به لحاظ کمی و کیفی را کفاف می دهد.

نبود نظام شایسته سالاری؛ بلای دانشگاه

وی خطاب به معاون آموزش، پژوهش و فناوری وزارت صمت گفت: در حال حاضر دانشجوی تربیت شده در دل صنایع وابسته به خود شما در کشور مشتری ندارد! در مرکز ماشین سازی تبریز و سایر خودروسازی های کشور و حتی تعداد زیادی از کارخانجات تولیدات مواد غذایی کشور در حال تربیت نیروی متخصص در خود مجموعه ها هستیم، در حالی که به دلیل نبود نظام شایسته سالاری متاسفانه مورد پذیرش واقع نمی شوند. بنابراین نیازمند تقویت علوم انسانی برای اثرگذاری بیشتر در نظام اداری و سیاسی کشور هستیم.