احیاء دیمزارهای کم بازده استان با توسعه و کشت گیاهان دارویی اندمیک و بومی امکانپذیر است
به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل دکتر حسین کربلائی خیاوی اظهار داشت: در برخی از مناطق استان به لحاظ عدم رعایت صحیح شیوههای دیمکاری و یا نامناسب بودن زمین، این گونه اراضی از سیستم کشت و کار خارج شده و به صورت اراضی مخروبه و یا فرسایش یافته با توان تولید کم درآمدهاند. بنابراین، به نظر میرسد که یکی از راههای مناسب برای استفاده بهینه از اراضی دیم کم بازده و رهاشده، اجرای عملیات بیولوژیک باشد که پروژه تبدیل دیمزار به عرصههای طبیعی نیز جزو آن است.
رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل افزود: با کشت گیاهان دارویی بومی میتوان از پتانسیل این اراضی استفاده نمود. استفاده از گیاهان دارویی اندمیک و بومی برای دیمکاری در شرایط اقلیمی دیمزارهای استان از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ زیرا گیاهان دارویی و ژنوتیپ های مختلف آنها، بخشی از منابع ژنتیکی و غنای تنوع زیستی اکوسیستمهای مراتعی و جنگلی هستند که میتوانند برای تولید به عنوان منبع اصلی تامین بذر اولیه جهت تکثیر و تولید در دیمزارهای کم بازده مورد استفاده قرار گیرند و باعث حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از تبخیر سطحی با ایجاد پوشش گیاهی، افزایش ماده آلی خاک و ظرفیت جذب آب نیز شوند و در نهایت باعث افزایش درآمد بهرهبرداران و کاهش وقوع سیلابهای مخرب، مهاجرت روستاییان و عشایر به شهر و فقر بهرهبردار منجر شوند.
دکتر حسین کربلائی خیاوی بیان داشت: انتخاب و کشت گیاهان دارویی چندساله بومی و سازگار با شرایط دیم هر منطقه که نیاز آبی کمتری دارند میتواند بهترین جایگزین در دیمزارهای کم بازده باشد. استقرار گیاهان دارویی چندساله، ضمن ایجاد پوشش گیاهی، میتواند از فرسایش ناشی از شخمهای مکرر سالانه نیز جلوگیری کند. ترویج این روش زراعت دیم گیاهان دارویی در عرصههای شیبدار و غیره در سطوح وسیع، میتواند تحولی در حفظ و احیای اکوسیستمهای زراعی دیم کشور ایجاد کند. در این میان، گیاهان کاشته شده به دلیل ارزش دارویی، میتواند مورد استفاده کشاورزان و بهرهبرداران محلی قرار گیرد .
مجری طرح احیاء و توسعه کلکسیون گیاهان دارویی شمال غرب کشور گفت: کشت گیاهان دارویی با روشهای اصولی و فنی همگام با طبیعت، میتواند رهیافتی برای استفاده مطلوب از ظرفیتهای اراضی کم بازده، تحقق اقتصاد مقاومتی و افزایش اشتغال در جوامع روستایی و عشایری محسوب شود. در این میان گونههایی مانند انواع آویشن، پونه سای سبلان، سنبلالطیب، اسطوخودوس، رازیانه، رزماری، گل راعی، خارمریم، سرخارگل، مریمگلی، زوفا و گل محمدی ضمن داشتن سازگاری و عملکرد مناسب و اقتصادی، محصولی ارگانیک و سالم تولید میکنند .